De beste muziek uit 2016 volgens Raven Aartsen van Mozes and the Firstborn

Beeld door Latoya van der Meeren

Weinig mensen zullen de naam Raven Aartsen kennen en toch is hij verkozen tot een van de artiesten die volgens ons belangrijk was in 2016. Waarom, dat leggen we hier haarfijn uit. We vroegen hem om zijn lievelingsmuziek van dit jaar met ons te delen.

Het is eigenlijk best bizar dat Bon Iver pas drie platen heeft gemaakt en toch al zo'n grote naam is. Samen met Frank Ocean en Kanye West heeft hij een kentering in gang gezet en ze zijn ook nog eens aan elkaar gerelateerd. Het zijn alle drie mega-artiesten die uitgesproken, experimentele albums hebben uitgebracht. Dat vind ik inspirerend. Bij Bon Iver komen de folky liedjes die er ook nog wel opstaan zelfs nog harder binnen door de extreme dingen waar ze door worden omringd.

De muziek van Frank Ocean kwam nooit echt bij me binnen. Deze plaat wel. Hij heeft de perfecte knutselplaat gemaakt: de liedjes zijn geluidscollages met veel verschillende invloeden. Het is heel erg eigen en niet volgens een vast stramien. Halverwege de plaat komt Nights, er ontstaat dan een hele andere sfeer, waardoor je de plaat anders gaat ervaren. Dan komt-ie echt echt hard binnen.

Voor de eerste luisterbeurt van The Life of Pablo nam ik serieus de tijd. Samen met een vriend zette ik hem op. Wat ik nou precies had gehoord wist ik niet, maar ik vond hem meteen heel erg intens. Zowel Kanye als Frank Ocean en Bon Iver hebben genoeg bagage om grote klassieke popsongs te schrijven, je hoort heel goed dat ze daar mee weten te spelen. Kanye heeft heel duidelijk een visie met wat hij met zijn muziek wil en dat is spannend om te volgen. Er staan bewust geen singles op het album, maar met Desiinger scoort hij alsnog een megahit.

In het begin vond ik het album een beetje tegenvallen. Ik vond er niet echt uitschieters opstaan. Toch bleef ik luisteren en kwam erachter dat ik hem juist heel erg goed vond omdat het een heel erg eigen sound heeft. Dit is een honderd procent samenhangende plaat.

Dit is het project van Camiel, die leerde ik een jaar geleden kennen. Ik kende hem al wel van Pablo Superspeed Donkey, maar we hadden elkaar nog nooit echt gesproken. Ik zocht op een gegeven contact met hem om te vertellen dat ik zijn schilderijen zo tof vind. Toen we afspraken liet hij zijn muziek horen. Ik was meteen fan. Zijn muziek is moeilijk te omschrijven, bijna caleidoscopisch, met mooie teksten die ik niet altijd begrijp. Volgens mij kan hij alles, waarschijnlijk komt hij over een paar jaar met een steengoede roman.

Aan Whitney is niets vernieuwend, maar wel supergoed. Van sommige tracks kan ik echt vrolijk worden. Van No Matter Where You Go krijg ik zelfs zin in het leven.

David Bowie - Blackstar

Alles wat je over deze plaat kan zeggen, is een herhaling van wat al is gezegd of het klinkt pretentieus, maar ik wil hem er gewoon in. Ik ben een groot Bowie-fan en om deze plaat kon je niet heen. Alleen al omdat hij zijn eigen dood ermee aankondigde.

Cherry Glazerr - Told You I'd Be With The Guys (liedje)

Deze band is voor mij belangrijk geweest. Ze komen uit Los Angeles en met Mozes hebben we samen met ze door Amerika getourd. Van Cherry Glazerr is inmiddels alleen de frontvrouw nog over, het brein achter de muziek. Ik was meteen verkocht. De liedjes bezitten de agressiviteit van Pixies, zijn best poppy, soms lieflijk maar kunnen ook richting stoner gaan. Het gaat alleen maar beter worden, dat hoor je al aan de single van het nieuwe album dat eraan komt en op Secretly Canadian uitkomt.

Roland Cosio - Live This Way / Don't Leave Behind

Roland is gitarist bij Together Pangea en bracht dit jaar voor het eerst solowerk uit. Tijdens onze tour met Together hebben we het veel gehad over zijn eigen werk. We besloten een pact te sluiten door een splitsingle uit te brengen op Burger Records. Dat is gelukt en ik hoop voor hem dat het moed geeft om meer solomuziek uit te brengen. Het heeft een beetje dezelfde fuzzy vibe als Ty Segall met cheesy koortjes.

SMIB - Bakahatsu

Dit is het beste wat SMIB tot nu toe als collectief heeft uitgebracht. Het is vrij uniek wat zij doen: ze hebben eigen studio's, producers, een label, kledingmerk en styling. Het is een mix van veel verschillende creatieve breinen en de energie die tussen hen ontstaat weten ze op plaat en live over te brengen. Ze zijn heel dankbaar naar de fans en elkaar. Iedereen behoort tot de familie. We zijn met zijn allen SMIB.