Ik sprak een van de gasten die de witte onderbroeken en videogames voor jouw favoriete dj’s regelt

Heb je je weleens afgevraagd wie er eigenlijk regelt dat er blauwe M&M's klaarliggen in de backstage? Wie het favoriete drankje van de dj inschenkt als hij het podium oploopt? Wie desnoods stad en land afreist om die ene snack te scoren? Het bedrijf dat daar in Nederland het vaakst verantwoordelijk is voor 'artist handling' (en tegenwoordig nog veel meer doet), heet Het Klassiek. Ze zijn aanwezig 'op zo'n beetje elk evenement, behalve die van Awakenings en ID&T'. Ik sprak Tim Hogenboom (26), die het bedrijf vier jaar geleden begon met Nik Schneijderberg, en nu met meer dan honderd ZZP'ers werkt die het leven van dj's zo aangenaam mogelijk moeten maken. Hij wil begrijpelijkerwijs geen namen van dj's noemen – dat zou onaardig zijn – maar is verder goudeerlijk.

THUMP: Ha Tim! Van M&M's tot witte onderbroeken, waar moet ik aan denken?
Tim Hogenboom: Van alles! Er was ooit iemand die wilde organisch water dat maar 24 uur houdbaar is en 18 euro per flesje kost. Wat dacht je van Happy Feet-sokken in een bepaalde kleur die in de hotelkamer klaar moeten liggen, of een PS4 met hele specifieke spellen erbij. Ik denk dan: prima, ik word ervoor betaald om dit te regelen en doe het met alle liefde. We knallen de hele stad door om het te regelen, en laten desnoods de fles die je op je podium wil hebben invliegen vanuit Barcelona omdat hij in Nederland niet te krijgen is. Sommige zaken klinken misschien belachelijk, maar in veel gevallen is het niet eens duidelijk of het wel voor de artiest zelf is. Zo'n gast komt maanden niet thuis, heeft geen tijd om zijn kleren te wassen en heeft soms wel tien a twaalf man crew fulltime om zich heen die ook schone sokken nodig hebben.

Vragen artiesten ook weleens om drugs?
Ja, natuurlijk, maar dat doen we niet. Donder op, we zijn geen veredelde drugsdealers. Dat maak ik vooraf ook duidelijk aan organisatoren. Veel podia hebben overigens mensen die er wel proactief mee bezig zijn. Ik vind het leuk om te zorgen dat een dj in een warm bad thuiskomt, waar-ie ook draait, en het gevoel heeft dat hij kan bouwen op de mensen waar hij mee werkt.

In Nederland weet je het meeste op een gegeven moment wel te vinden, maar ik kan me voorstellen dat het lastiger is in het buitenland.
Dat is natuurlijk een kwestie van voorbereiding. We waren vorige week nog op het Atlas Festival, in de woestijn bij Marrakech. We werden daar echt in het diepe gegooid: vijf minuten voor de show van Ryan Elliott zeiden de lokale stagemanagers: "Naalden? Die hebben we niet, die nemen dj's toch altijd zelf mee?" Sta je dan, midden in de fucking woestijn. In Marokko zorgden we gewoon dat we vier dagen vooraf op locatie waren. Een ritje naar de supermarkt kost dan gerust een hele dag, maar ik vind dat vet, dat is de uitdaging.

Lukt het ook weleens niet?
[Tim valt stil] Ik heb nog nooit nee verkocht. Ik zou dat echt als een mislukking zien voor mezelf. De grootste uitdagingen zijn hele specifieke mixers voor artiesten, waar er bijvoorbeeld maar drie van zijn in Nederland. In het festivalseizoen zijn die gerust allemaal verhuurd, waardoor je naar Duitsland moet om ze te halen. Maar dat doen we dan ook.

Knap hoor, maar ik kan me bijna niet voorstellen dat je nog nooit iemand hebt teleurgesteld.
Nou vooruit, één keer: ik deed in the middle of nowhere een evenement, en om drie uur 's nachts begon de organisator over de porto te scanderen dat ik binnen een half uur een biefstuk moest regelen. Ik had het superdruk op het podium, maar hij was al niet meer helemaal jofel op dat moment. Ik ben toen zelfs de afgesloten keuken nog binnengestormd en heb in de koeling staan zoeken terwijl ik eigenlijk niet weg kon van het podium, in de hoop er een biefstuk te vinden. Niet dus.

Verder heb je nooit een chagrijnige dj tegenover je gehad?
Nou ja, er zijn natuurlijk ook externe redenen voor een artiest om van de leg te zijn. Als de set voor hem niet goed aansluit, bijvoorbeeld. Of hij heeft een gigantische kater van de vorige avond, probeer dan maar eens een glimlach op iemands gezicht te toveren. Dan kun je beter wat afstand houden. Het zijn vaak hele gevoelige mensen, hè, kunstenaars die hun eigen kunstvorm aan het uitoefenen zijn en het misschien wel hartstikke moeilijk vinden om op te treden. Wellicht hebben ze last van een jetlag, of zitten ze niet lekker in hun vel omdat er continu van ze verwacht wordt dat ze op hoog niveau presteren, omdat er voor ze is betaald. Ik ben er in mijn hoofd alleen maar mee bezig hoe iemand zo relaxed mogelijk zijn ding kan doen. Of dat nou betekent dat zijn chauffeur klaarstaat na de set, zodat hij linea recta naar het vliegveld kan, of dat zijn favoriete drankje voor hem is geregeld.

Het lijkt me stressvol werk: alles moet tot in de puntjes geregeld worden, en tegelijkertijd moet je naar de artiest doen voorkomen alsof je ontspannen bent.
Precies! Mensen zien een stagemanager vaak lachen met artiesten, drankjes inschenken: lang leve de lol! Maar in mijn hoofd ben ik met zoveel bezig. Het belangrijkste is dat een dj direct het gevoel heeft: "Oh relaxed, dat is Tim – of een van mijn collega's –, daar heb ik eerder mee gewerkt op het podium, dat komt wel goed." En wat het extra intensief maakt: per type organisatie, dj en publiek werk je weer met hele andere mensen. Een housecollectief dat veel op Ibiza draait bestaat uit partygangers die een feestje willen bouwen. Een serieuze Berghain-artiest staat er om een kwalitatieve techno-set te draaien en wil juist géén mensen op het podium. Soms staan die twee types zelfs na elkaar geboekt. Dan verwacht de ene een heel opgewekt persoon, de ander een rustige, ontspannen gast.

Hoe word je eigenlijk artist handler?
Ikzelf ben ooit begonnen als een van de mede-eigenaars van Into The Woods, om later met Nik eigen evenementen te gaan organiseren. Een bevriende programmeur van Loveland vroeg me eens om te stagemanagen bij een afterparty in Hotel Arena. Ik was superzenuwachtig en had mezelf helemaal gek gemaakt. Toen iemand zijn sigaret liet vallen, ving ik hem nog op in de lucht. Dat ging zo goed, dat Loveland me vroeg het team te gaan verzorgen, en daarna kwamen er vanzelf andere evenementen bij. Deze zomer alleen al deden we meer dan honderd evenementen, en weet je wat het is? Ik ben gewoon een simpele gast uit Hoevelaken die gretig is en niet in het middelpunt van de belangstelling hoeft te staan. Ik deel honderd procent mee in het geluk van de dj als die een topset heeft gedraaid, omdat ik daaraan heb kunnen bijdragen. Ik heb de Hotelschool gedaan, de beste stagemanagers komen vaak uit die hoek: ik kan heel lekker gaan op het geluk van een ander.