Soichi Terada vertelt over zijn terugkeer naar de dj-wereld

Beeld van auteur

De vijftigjarige Japanse artiest en muzikant Soichi Terada heeft de Engelse taal gekozen om uit te leggen waarom hij traditionele muziek door de lens van moderne technologie ervaart. Terwijl hij wat aardappel en een stukje kip op zijn vork prikt, zegt hij: "Ik kan hetzelfde doen met traditionele muziek als met technologie."

Dit is Terada's eerste tripje naar Toronto, en zijn eerste hapje kip. De avond ervoor, Valentijnsdag, draaide hij vintage deephouse. Dit was de eerste van de twee stops die hij zal maken op zijn allereerste Noord-Amerika tour. Het is een keerpunt in zijn carrière. Ergens eind jaren tachtig studeerde Terada informatica aan de universiteit en daar werd hij verliefd op elektronische muziek; begin jaren negentig bracht hij al housemuziek uit onder zijn eigen label. In de decennia daarna wordt Terada vooral bekend door zijn videogamesoundtracks, met name de Ape Escape-serie, en zijn werk in de chiptunescene (muziek die gebaseerd is op 8-bit videogames) onder de naam Omodaka. In principe is Terada altijd al een technologisch innovator geweest; hij gaat van het ene project, medium of tool naar het andere.

25 jaar later gevraagd worden of je de muziek uit die tijd weer terug kan halen, is niet iets wat je van tevoren kunt bedenken.

De nieuwe belangstelling voor Soichi's werk is grotendeels te danken aan een compilatie die vorig jaar door Rush Hour is uitgebracht en samen is gesteld door de in Amsterdam wonende Hunee. Vaporwave, het op internet geboren genre dat zowel over muzikale als visuele schoonheid gaat, en over nostalgie, digitale kortstondigheid en soms Japanse culturele producten, is misschien ook verantwoordelijk voor de opleving van Soichi's oude werk. In ieder geval lijkt het alsof Terada na tientallen jaren zijn plek in dit alles heeft gevonden. Alsof hij na een hoop ruis eindelijk op exact de juiste frequentie heeft weten in te tunen, en zijn signaal sterk binnenkomt bij de hele wereld.

Om uit te zoeken hoe het is om van housemuzieksuperster naar videogamecomponist te gaan, en daarna weer terug naar het dj-vak, nam ik Terada de dag na zijn optreden in Toronto mee uit lunchen.

Hoe ging het gisterenavond?
Terada: Het was meer dan ik had verwacht, het was mij een genoegen om te draaien.

Ik heb gelezen dat je verbaasd bent over het feit dat er weer interesse is voor je housemuziek. Enig idee waar die vandaan komt?
Ik heb geen idee waarom jonge mensen geïnteresseerd zijn in mijn oude tunes. Ik ben zelf ook heel erg benieuwd.

Vind je het wel leuk?
Ja, heel leuk. Spannend, maar ik ben benieuwd naar het waarom. Maar ik vind het prima.

Je hebt de afgelopen jaren hele andere dingen gedaan in de wereld van games en chiptune. Wat was er leuk aan het maken van gamemuziek?
Begin jaren negentig was ik gefascineerd door house. Halverwege die tijd kwam drum 'n bass, waar ik verslaafd aan raakte en waar ik mijn eigen track van maakte, Sumo Jungle. Mijn ding was dat ik sumo-materiaal combineerde met drum 'n bass-geluiden. Nadat de regisseur van Ape Escape mijn single had gehoord, bood hij me aan om de soundtrack voor de serie te produceren.

Heb je een andere filosofie bij het maken van spelletjesmuziek en bij de muziek voor de dansvloer?
Nee niet echt – ik maak mijn muziek zoals ik dat wil. Misschien heb ik wel een filosofie, maar daar ben ik me niet van bewust.

Hoezo niet?
Omdat ik de muziek zelf probeer te zijn, niet de producer of degene die het draait. Ik wil de muziek zelf zijn als ik componeer of draai.

Houd je rekening met de omgeving waarin je luisteraar je muziek ontvangt?
Als ik een soundtrack maak voor een videogame, word ik gedwongen om bewust te zijn van de manier waarop zij dit gaan horen. De regisseur wil dat ik bewust ben van de atmosfeer, het podium of het beeld van de game, dus ik moet me er wel bewust van zijn. Dat betekent dus dat ik niet helemaal vrij ben in dat proces. Toen ik 25 jaar geleden housemuziek produceerde, was ik wel helemaal vrij om mijn gevoel in muziek te uiten. Ik wilde gewoon muziek maken met de blijheid die ik voelde wanneer ik op de dansvloer stond; ik was helemaal vrij om mijn eigen house te maken.

Je vertelt vaak dat je geïnspireerd bent door traditionele Japanse muziek, maar ook over je interesse in nieuwe technologie en tools. Waarom vind je het belangrijk om deze twee te laten samensmelten?
Omdat ik in zowel in traditionele als nieuwe technologie geïnteresseerd ben. Ik weet eigenlijk niet waarom. Het is een beetje als dingen die je lekker vindt samen eten. Als je bijvoorbeeld van aardappel en kip houdt, dan maak je een gerecht waar zowel aardappel als kip in zit. Ik kan hetzelfde doen met traditionele muziek en technologie, [prikt kip en aardappel op zijn vork], en mmm, lekker!

Je hebt informatica gestudeerd op de universiteit. Hebben computers en technologie je altijd gefascineerd?
Ik was onder de indruk van computers. Alhoewel ik leerde hoe ze werkte, was ik een slechte universitaire student. Gelukkig had ik een vriend die heel creatief was met computertechnologie én muziek, en van hem kon ik een handgemaakte sampler lenen.

Tegenwoordig vind de een het fijner om met platen of cd's te draaien, en de ander met een laptop. Wat vind jij van de verschillen tussen deze twee?
Toen dj's begonnen met het gebruiken van platen in de jaren vijftig en zestig, was vinyl de nieuwste technologie van het produceren van muziek. Draaien met vinyl en niet met instrumenten, zal eruit hebben gezien een van de nieuwste technologieën. Het zag er cool uit op dat moment, maar nu dertig, veertig jaar later, ziet het er 'authentiek' uit. Draaien met vinyl werd traditioneel, en nu is draaien met een PC de nieuwste technologie. Mensen kunnen een voorkeur hebben, maar ze kunnen het ook combineren.

Het mooie is dat we de verschillende componenten tegenwoordig kunnen scheiden, zoals de kick en de baslijn. We kunnen het volume regelen of kunnen zelfs delen uit de plaat knippen terwijl we staan te draaien. Bij vinyl of cd kunnen we slechts op 'L' en 'R' drukken, terwijl op een laptop echt alles mogelijk is.

Het is dus eigenlijk gewoon vrijheid.
Ja het is vrijheid.

Ben je op het moment optimistisch over eventuele trends in technologie en muziekproductie?
De jongere generatie kan de next generation's dancemuziek creëren met de dingen die we nooit hadden verwacht, zoals pc's in contactlenzen.

Is er iets dat je de afgelopen jaren heeft verbaasd?
De explosie van internet en sociale media. Ik gebruik overigens geen social media.

Waarom niet?
Misschien word ik te oud.

Ik zou het niet weten. Hoe anders zou het voor je zijn geweest om muziek te maken terwijl het internet overal om je heen is?
Het is zo makkelijk, door internet kunnen mensen alle muziek luisteren, ook die van jaren geleden.

Nu je deze switch hebt gemaakt in je carrière en je weer terug bent als houseproducer, vragen een hoop mensen zich waarschijnlijk af wat je hierna gaat doen. Heb je plannen?
Ik had echt geen idee dat ik zou gaan touren door Noord-Amerika en een interview zou hebben in een kiprestaurant in Toronto, dankjewel Jordan. Ik kan niet voorspellen wat er hierna gaat gebeuren. Ik hoop nog meer spannende dingen.

Dankjewel Soichi.
Dit artikel is eerder verschenen op Motherboard