Een aantal jaar geleden waren de hiphop- en housescene nog strikt gescheiden in het Amsterdamse nachtleven, maar de laatste paar jaar komt daar verandering in. In een interview dat ik twee jaar geleden had met Olaf Boswijk – mede-oprichter van Trouw – vertelde hij dat het zijn grootste inschattingsfout als programmeur was om Tom Trago niet eerder resident te maken. In eerste instantie vond hij de dj te urban/eclectisch. Dat had volgens Boswijk te maken met het spanningsveld om enerzijds een club te creëren met een breed bereik, zowel muzikaal als qua publiek, maar anderzijds de wetenschap dat een club meestal pas gaat werken als duidelijk is voor wie het is en waar het voor staat.
Advertentie
Inmiddels kunnen de twee scenes makkelijker op één plek samenkomen. Tijdens Colors kwamen plotseling ook bezoekers met petjes naar Trouw. In de Chicago Social Club zag je geregeld leden van De Jeugd van Tegenwoordig een house-avond bezoeken. Vorig jaar had Dekmantel Festival een podium met Madlib en J-Rocc, en zag je overal in de stad Dekmantelshirts van Patta – toch het tenue van de doorgewinterde hiphopper. En als je tegenwoordig op donderdagavond CHIPS in BAR Rotterdam bezoekt, kan het zomaar zijn dat Young Marco naast urban-dj Yung Feurich op het affiche staat.Toen De School in januari de programmering bekendmaakte, viel één naam me in het bijzonder op: Vic Crezée. Natuurlijk stond de Amsterdamse hiphop-dj al eerder in Trouw tijdens Colors, maar resident bij het housebolwerk in Amsterdam-West is toch iets anders. Deze vrijdag staat hij naast drie gelijkgezinde dj's uit verschillende generaties: oude rotten KC The Funkaholic en Mr Wix, en jong talent Mairo Nawaz. Dit zijn niet geheel ontoevallig ook allemaal residents (geweest) bij hiphopavond Bassline in Paradiso. We spraken met Kees Heus (KC) en Vic Crezée over hoe de hiphop- en housescene uit elkaar groeiden en elkaar weer vonden, en hoe ze als b-boys vanuit een ander perspectief een house-set benaderen.Hey Kees en Vic. In De School staan straks vier generaties dj's. Dat is best bijzonder.
KC: Wat ik Wix heb geleerd, heeft hij weer aan Vic doorgegeven, die dat nu weer bij Mairo doet. We zijn kindred spirits. Ondanks dat ik Vic eigenlijk niet zo heel goed ken, krijg ik wel een warm hart van hem. Bijvoorbeeld door dingen die ik hem hoor zeggen in interviews. Laatst zei je over Niggas in Paris dat je die track echt niet meer kan draaien. Dan denk ik: gelukkig, die shit is nog steeds in goede handen. Door dat soort opmerkingen weet ik dat de fakkel van Bassline wordt overgedragen. Bassline moet een vooruitstrevende clubavond zijn, waar je nieuwe en andere dingen hoort.
KC: Wat ik Wix heb geleerd, heeft hij weer aan Vic doorgegeven, die dat nu weer bij Mairo doet. We zijn kindred spirits. Ondanks dat ik Vic eigenlijk niet zo heel goed ken, krijg ik wel een warm hart van hem. Bijvoorbeeld door dingen die ik hem hoor zeggen in interviews. Laatst zei je over Niggas in Paris dat je die track echt niet meer kan draaien. Dan denk ik: gelukkig, die shit is nog steeds in goede handen. Door dat soort opmerkingen weet ik dat de fakkel van Bassline wordt overgedragen. Bassline moet een vooruitstrevende clubavond zijn, waar je nieuwe en andere dingen hoort.
Advertentie
Vic: Wix is denk ik degene die ons verbindt. Ik heb veel nieuwe muziek ontdekt door de Parra Soundsystem-mixtapes die hij met Tom Trago en Patta maakte, en de 3voor12XL hiphopshows. In zijn sets kwam de nieuwste Bishop Lamont voorbij, maar ook Shocking Blue, Santigold of een house-track van Theo Parrish.Vic, toen Kees begon met draaien, was jij nog niet eens geboren. Weet je nog wanneer je hem voor het eerst zag draaien?
Vic: Ik weet vooral nog dat ik veel verhalen over hem hoorde. Vanaf mijn elfde ging ik naar platenzaak Fat Beats. Als ik maar even niks te doen had, was ik daar. Ik hield mijn bek en luisterde naar tracks. Ik was behoorlijk onder de indruk van iedereen die er kwam en werkte. Naarmate ik steeds meer doorkreeg wat dj'en inhield, keek ik mixtechnieken af bij Edson – een populaire Amsterdamse hiphop-dj uit de nineties. Hij nam me onder zijn hoede, als een soort mentor. Ik sprak veel met hem, maar ook met Wix en DJ Knowhow. Toen kwam de naam KC The Funkaholic vaak voorbij, als degene die een bepaalde manier van mixen had geïntroduceerd die iedereen bij Fat Beats had afgekeken. Ik kende dus zijn naam, maar ik wist niet wie hij was.KC: Weet je wat het is: die generatieverschillen waren erg groot. Ik heb altijd de frontlinie gezocht met de dingen die ik doe. Voor mij zijn de opstartmomenten binnen de muziek het tofst. Op het moment dat ik dingen zie gebeuren die me niet zinnen, dan kap ik er ook meteen mee. Toen Vic net kwam kijken, was de tijd van Puff Daddy en videoclips van Hype Willliams. Dat was het moment dat ik afhaakte en op zoek ging naar andere dingen, zoals afrobeat. Die tijd was muzikaal gezien super interessant, met broken beat, de eerste producties van Theo Parrish en de Body & Soul-hype. Ik haalde in die tijd bijvoorbeeld Blaze en Masters At Work voor de eerste keer naar Nederland. Maar ook in de hiphop kwam weer een nieuwe scene op, met het geluid van Slum Village. Maar wat betreft Vic en ikzelf, zijn we elkaars interesses net misgelopen.
Vic: Ik weet vooral nog dat ik veel verhalen over hem hoorde. Vanaf mijn elfde ging ik naar platenzaak Fat Beats. Als ik maar even niks te doen had, was ik daar. Ik hield mijn bek en luisterde naar tracks. Ik was behoorlijk onder de indruk van iedereen die er kwam en werkte. Naarmate ik steeds meer doorkreeg wat dj'en inhield, keek ik mixtechnieken af bij Edson – een populaire Amsterdamse hiphop-dj uit de nineties. Hij nam me onder zijn hoede, als een soort mentor. Ik sprak veel met hem, maar ook met Wix en DJ Knowhow. Toen kwam de naam KC The Funkaholic vaak voorbij, als degene die een bepaalde manier van mixen had geïntroduceerd die iedereen bij Fat Beats had afgekeken. Ik kende dus zijn naam, maar ik wist niet wie hij was.KC: Weet je wat het is: die generatieverschillen waren erg groot. Ik heb altijd de frontlinie gezocht met de dingen die ik doe. Voor mij zijn de opstartmomenten binnen de muziek het tofst. Op het moment dat ik dingen zie gebeuren die me niet zinnen, dan kap ik er ook meteen mee. Toen Vic net kwam kijken, was de tijd van Puff Daddy en videoclips van Hype Willliams. Dat was het moment dat ik afhaakte en op zoek ging naar andere dingen, zoals afrobeat. Die tijd was muzikaal gezien super interessant, met broken beat, de eerste producties van Theo Parrish en de Body & Soul-hype. Ik haalde in die tijd bijvoorbeeld Blaze en Masters At Work voor de eerste keer naar Nederland. Maar ook in de hiphop kwam weer een nieuwe scene op, met het geluid van Slum Village. Maar wat betreft Vic en ikzelf, zijn we elkaars interesses net misgelopen.
Advertentie
Kees Heus in 1983 tijdens een schoolfeest van Pius X lyceumWist je wie Vic was toen hij als jong jochie rondhing bij Fat Beats?
KC: Ja ik herinner hem wel uit die tijd.Vic: Het was een plek waar liefhebbers naartoe gingen om nieuwe muziek te ontdekken en erover te praten. Je hebt in Amsterdam nog wel plekken als Rush Hour, maar voor hiphop is dat er niet echt meer. Qua releases gebeurt het allemaal online. Toen downloaden opkwam, ben ik een beetje afgehaakt met het kopen van vinyl. Want als een track uitkwam als mp3, duurde het minstens een half jaar voordat-ie op 12" verscheen. Dan is het voor een dj niet echt interessant meer om te draaien in een club.KC: Online diggen is natuurlijk te gek want je kan alles vinden. Maar je hebt geen ontmoetingsplek, waar je bijvoorbeeld een persoonlijke mentor ontmoet. Het is belangrijk dat iemand je aan de hand neemt als jonge dj, zo van: "Vind je dit vet? Luister dan ook hiernaar." Een zoekmachine kan dat niet.Vic: Het is ook echt een gemis voor opkomende hiphop-dj's, want doordat je elke week naar de platenzaak gaat, herkent de gast achter de toonbank je smaak, en kan die je dingen laten horen die je misschien ook tof vindt.KC: Je hebt een andere dynamiek tussen de house- en hiphopscene. Als je nu als house-dj iets unieks wilt doen, moet je juist in Rush Hour gaan hangen. Want als er een limited edition 12" verschijnt, waar honderd stuks van zijn geperst, die ook nog eens moeilijk digitaal te krijgen is, moet je vaak in de winkel zijn om dat ene exemplaar te scoren. Zo'n plaat maakt jouw set uniek. In hiphop heb je geen platen waarvan er maar driehonderd van zijn geperst en die alle dj's daarna willen hebben.
KC: Ja ik herinner hem wel uit die tijd.Vic: Het was een plek waar liefhebbers naartoe gingen om nieuwe muziek te ontdekken en erover te praten. Je hebt in Amsterdam nog wel plekken als Rush Hour, maar voor hiphop is dat er niet echt meer. Qua releases gebeurt het allemaal online. Toen downloaden opkwam, ben ik een beetje afgehaakt met het kopen van vinyl. Want als een track uitkwam als mp3, duurde het minstens een half jaar voordat-ie op 12" verscheen. Dan is het voor een dj niet echt interessant meer om te draaien in een club.KC: Online diggen is natuurlijk te gek want je kan alles vinden. Maar je hebt geen ontmoetingsplek, waar je bijvoorbeeld een persoonlijke mentor ontmoet. Het is belangrijk dat iemand je aan de hand neemt als jonge dj, zo van: "Vind je dit vet? Luister dan ook hiernaar." Een zoekmachine kan dat niet.Vic: Het is ook echt een gemis voor opkomende hiphop-dj's, want doordat je elke week naar de platenzaak gaat, herkent de gast achter de toonbank je smaak, en kan die je dingen laten horen die je misschien ook tof vindt.KC: Je hebt een andere dynamiek tussen de house- en hiphopscene. Als je nu als house-dj iets unieks wilt doen, moet je juist in Rush Hour gaan hangen. Want als er een limited edition 12" verschijnt, waar honderd stuks van zijn geperst, die ook nog eens moeilijk digitaal te krijgen is, moet je vaak in de winkel zijn om dat ene exemplaar te scoren. Zo'n plaat maakt jouw set uniek. In hiphop heb je geen platen waarvan er maar driehonderd van zijn geperst en die alle dj's daarna willen hebben.
Advertentie
Met instrumentale West Coast-beats heb je dat wel. Persoonlijk raakte ik door die beats-scene geïnteresseerd in hiphop.
KC: Je bent een houseliefhebber die geïnteresseerd is geraakt in hiphop. Daarom vind je die instrumentale beats interessant. Voor mij en veel hiphop-dj's draait het echt om de lyrics. Wat ik interessant vind aan hiphop, is dat je een kijkje krijgt in andere een wereld. Wat gebeurt er in de ghetto's? Ik heb ontzettend veel geleerd van hiphop. Voordat The Wire uitkwam wist ik al die shit al: hoe drugs werden gedeald, hoe het zat met corruptie. Ik zeg vaak tegen mensen die hiphop niet snappen: Ga The Wire kijken en daarna geef ik je wel een paar tracks die je moet luisteren, zoals Kendrick Lamars How Much a Dollar Cost. Hiphop met de juiste lyrics is een ontzettende verrijking van mijn wereldbeeld.Toen ik als housefanaat rond 2002 platen ging kopen, waren de hiphop- housewereld voor mijn gevoel strikt gescheiden.
KC: Voor mij is het nooit een probleem geweest om verschillende genres te mixen. Toen hiphop nog geen hiphop heette, was het gewoon een verzameling van allerlei stijlen. Op het moment dat het een stempel kreeg, moest het in een keer voldoen aan regels. Hetzelfde met house. Ik ben inmiddels zo oud, dat ik al draaide toen alles nog één was.Vic: Toen ik opgroeide was dat wel een probleem. Je had punkers, skaters, hiphoppers, gabbers en housers. Dat ging niet met elkaar.
KC: Je bent een houseliefhebber die geïnteresseerd is geraakt in hiphop. Daarom vind je die instrumentale beats interessant. Voor mij en veel hiphop-dj's draait het echt om de lyrics. Wat ik interessant vind aan hiphop, is dat je een kijkje krijgt in andere een wereld. Wat gebeurt er in de ghetto's? Ik heb ontzettend veel geleerd van hiphop. Voordat The Wire uitkwam wist ik al die shit al: hoe drugs werden gedeald, hoe het zat met corruptie. Ik zeg vaak tegen mensen die hiphop niet snappen: Ga The Wire kijken en daarna geef ik je wel een paar tracks die je moet luisteren, zoals Kendrick Lamars How Much a Dollar Cost. Hiphop met de juiste lyrics is een ontzettende verrijking van mijn wereldbeeld.Toen ik als housefanaat rond 2002 platen ging kopen, waren de hiphop- housewereld voor mijn gevoel strikt gescheiden.
KC: Voor mij is het nooit een probleem geweest om verschillende genres te mixen. Toen hiphop nog geen hiphop heette, was het gewoon een verzameling van allerlei stijlen. Op het moment dat het een stempel kreeg, moest het in een keer voldoen aan regels. Hetzelfde met house. Ik ben inmiddels zo oud, dat ik al draaide toen alles nog één was.Vic: Toen ik opgroeide was dat wel een probleem. Je had punkers, skaters, hiphoppers, gabbers en housers. Dat ging niet met elkaar.
Advertentie
Kees, wanneer zag je dat de scenes uit elkaar groeiden?
KC: In het begin van de RoXY kon alles nog door elkaar, maar op een gegeven moment kreeg het publiek door: oh, dit is hiphop en dit is house. Toen kreeg je een verzuiling. Dat kwam niet door de dj's, maar echt door het publiek. Om een voorbeeld te noemen: op een gegeven moment had ik mijn eigen feest, Bassline, dat ik helemaal zelf had gepromoot. Uiteindelijk stond ik voor een publiek dat iets anders wilde. Er werd in 1989 nog echt gedanst, met crews die naar Amsterdam kwamen vanuit Duitsland en Frankrijk. Ik herinner me nog goed dat toen ik een houseplaat draaide, de leider van een hiphopgroep uit Amsterdam één handgebaar maakte, en de hele dansvloer leegstroomde. Vanaf dat moment werd het belangrijk om gescheiden house- en hiphopavonden te hebben. Dat heb ik nooit tof gevonden, want ik vind hiphop heel vervelend worden na een half uur, net als house of afrobeat.Vic, wanneer ben je als hiphop-dj ook op house gaan focussen?
Vic: In Fat Beats werd niet alleen hiphop verkocht, maar ook soul, samples, electro funk en jaren tachtig pop. Er was een breed scala aan muziek, maar wel heel erg zwart, en er was weinig house. Vanaf mijn 21e ben ik me er pas echt in gaan verdiepen. Dat had ook met geld te maken. Al het geld dat je als jonge dj had, ging op aan vinyl. Je had niet heel veel te besteden, dus kocht je platen die je zou kunnen draaien. Met de opkomst van downloaden en iTunes ben ik me via YouTube en blogs gaan inlezen in house, die ik daarna ook kon kopen voor een eurootje.
KC: In het begin van de RoXY kon alles nog door elkaar, maar op een gegeven moment kreeg het publiek door: oh, dit is hiphop en dit is house. Toen kreeg je een verzuiling. Dat kwam niet door de dj's, maar echt door het publiek. Om een voorbeeld te noemen: op een gegeven moment had ik mijn eigen feest, Bassline, dat ik helemaal zelf had gepromoot. Uiteindelijk stond ik voor een publiek dat iets anders wilde. Er werd in 1989 nog echt gedanst, met crews die naar Amsterdam kwamen vanuit Duitsland en Frankrijk. Ik herinner me nog goed dat toen ik een houseplaat draaide, de leider van een hiphopgroep uit Amsterdam één handgebaar maakte, en de hele dansvloer leegstroomde. Vanaf dat moment werd het belangrijk om gescheiden house- en hiphopavonden te hebben. Dat heb ik nooit tof gevonden, want ik vind hiphop heel vervelend worden na een half uur, net als house of afrobeat.Vic, wanneer ben je als hiphop-dj ook op house gaan focussen?
Vic: In Fat Beats werd niet alleen hiphop verkocht, maar ook soul, samples, electro funk en jaren tachtig pop. Er was een breed scala aan muziek, maar wel heel erg zwart, en er was weinig house. Vanaf mijn 21e ben ik me er pas echt in gaan verdiepen. Dat had ook met geld te maken. Al het geld dat je als jonge dj had, ging op aan vinyl. Je had niet heel veel te besteden, dus kocht je platen die je zou kunnen draaien. Met de opkomst van downloaden en iTunes ben ik me via YouTube en blogs gaan inlezen in house, die ik daarna ook kon kopen voor een eurootje.
Advertentie
Op welk moment kwamen die twee scenes weer bij elkaar?
KC: Het was echt gescheiden. Ik denk dat One Thing van Amerie het weer meer naar elkaar toebracht. Toen die plaat uitkwam, ging ook Joost van Bellen hem draaien. Ook een track als Crazy in Love van Beyoncé heeft Amsterdam echt veranderd.Maar die tracks hebben niet het gebruikelijke bpm van house. Als house-dj zit je vaak toch een beetje vast in dat tempo.
KC: Ja, arme jongens.Vic: Je kan tegenwoordig heel goed switchen in tempo, omdat veel clubmuziek double-time is. Veel hiphop van tegenwoordig zit tussen de 60 en de 70 bpm, en house tussen 120 en 140.KC: Dat is inderdaad een groot verschil ten opzichte van acht jaar geleden.Vic: Maar het is ook helemaal niet verkeerd om een nummer stil te zetten of uit te echoën, en compleet opnieuw te beginnen. Dat kan gewoon.Vic, je draait nu zowel hiphop en house als disco. Hoe zou je je dj-stijl omschrijven?
Vic: Voor mij als dj is het belangrijk dat je mensen blijft verrassen. Ik wil samenhang creëren in een brei van onsamenhangende sounds. Dat je verschillende stijlen zo kan brengen dat mensen het niet eens doorhebben en dat iedereen een te gekke tijd heeft. Zo sloot ik laatst een set af met punk en rock, en als laatste draaide ik de openingstrack van het nieuwe album van Kanye. Toen de lichten aangingen, kwamen er een paar rockgasten naar me toe die vroegen naar de laatste track. Dus ik zei: Kanye West. En zij zeiden: "Nee, Kanye? Echt? Wow." Dat vind ik het leukste: dat mensen die er eigenlijk niet naar willen luisteren – omdat ze denken dit niet hun ding is – hun ogen openen omdat je het in een nieuwe context hebt geplaatst.
KC: Het was echt gescheiden. Ik denk dat One Thing van Amerie het weer meer naar elkaar toebracht. Toen die plaat uitkwam, ging ook Joost van Bellen hem draaien. Ook een track als Crazy in Love van Beyoncé heeft Amsterdam echt veranderd.Maar die tracks hebben niet het gebruikelijke bpm van house. Als house-dj zit je vaak toch een beetje vast in dat tempo.
KC: Ja, arme jongens.Vic: Je kan tegenwoordig heel goed switchen in tempo, omdat veel clubmuziek double-time is. Veel hiphop van tegenwoordig zit tussen de 60 en de 70 bpm, en house tussen 120 en 140.KC: Dat is inderdaad een groot verschil ten opzichte van acht jaar geleden.Vic: Maar het is ook helemaal niet verkeerd om een nummer stil te zetten of uit te echoën, en compleet opnieuw te beginnen. Dat kan gewoon.Vic, je draait nu zowel hiphop en house als disco. Hoe zou je je dj-stijl omschrijven?
Vic: Voor mij als dj is het belangrijk dat je mensen blijft verrassen. Ik wil samenhang creëren in een brei van onsamenhangende sounds. Dat je verschillende stijlen zo kan brengen dat mensen het niet eens doorhebben en dat iedereen een te gekke tijd heeft. Zo sloot ik laatst een set af met punk en rock, en als laatste draaide ik de openingstrack van het nieuwe album van Kanye. Toen de lichten aangingen, kwamen er een paar rockgasten naar me toe die vroegen naar de laatste track. Dus ik zei: Kanye West. En zij zeiden: "Nee, Kanye? Echt? Wow." Dat vind ik het leukste: dat mensen die er eigenlijk niet naar willen luisteren – omdat ze denken dit niet hun ding is – hun ogen openen omdat je het in een nieuwe context hebt geplaatst.
Advertentie
Dat zal voor mensen straks ook wel even wennen zijn in De School, daar komt Kanye niet zo vaak voorbij.
KC: Laatst zat ik na te denken waarom De School ons vraagt. House wordt vaak op een bepaalde manier bekeken. Een manier waarop ook ik allerlei toffe dingen kan vinden. Het grote verschil is dat als echte b-boys zoals wij house gaan draaien, je een hele andere energie krijgt, terwijl je misschien wel dezelfde platen hoort. Ik vind dat toch vaak de interessantere dj's: Theo Parrish, maar ook Spinna, Karizma, Tod Terry, Masters at Work, Tom Trago en FS Green.Vic: Ik zou ook niet weten hoe ik moet draaien als een house-dj. Ik doe het op mijn manier en dat is wat abrupter. Het is allemaal niet zo extreem uitgesmeerd, zoekend naar een soort trance, waarbij je opbouwt naar een climax.KC: Ik had eigenlijk niet verwacht dat ik gevraagd zou worden door De schoolWaarom niet?
KC: Ik heb wel eens een all nighter in Trouw gedaan en ik had het daar behoorlijk pittig. Ik draaide muziek die mensen met een pilletje op totaal niet begrepen. Sommigen stonden na een tijdje schuimbekkend bij de dj-booth. Ik heb er zelfs een paar uit moeten laten zetten. Het duurde daardoor ook even voor ik in de vibe kwam. Ik vroeg van te voren wat ik eigenlijk mocht draaien. 'Wat je wil', kreeg ik te horen. Dus ik was erg benieuwd hoe die kids zouden reageren op funk.Kees, je hebt me weleens verteld dat de grootste verandering in je carrière was dat er nu niet meer wordt gedanst, zowel in de house- als in de hiphop-scene.
KC: Op dansvloeren werd er toen nog verleid. Je moest op zijn minst een 'step' kunnen om een meisje te versieren. Dat was echt zo. Weet je wat de grootste ergernis op dansvloeren was in die tijd? Handtasjes op de dansvloer, waar je over kon struikelen. [Kees zingt] 'Hannie hou jij mijn tassie effe vast, want die gozer wil met me dansen.' Dat was Amsterdam, en dat is echt verdwenen.
KC: Laatst zat ik na te denken waarom De School ons vraagt. House wordt vaak op een bepaalde manier bekeken. Een manier waarop ook ik allerlei toffe dingen kan vinden. Het grote verschil is dat als echte b-boys zoals wij house gaan draaien, je een hele andere energie krijgt, terwijl je misschien wel dezelfde platen hoort. Ik vind dat toch vaak de interessantere dj's: Theo Parrish, maar ook Spinna, Karizma, Tod Terry, Masters at Work, Tom Trago en FS Green.Vic: Ik zou ook niet weten hoe ik moet draaien als een house-dj. Ik doe het op mijn manier en dat is wat abrupter. Het is allemaal niet zo extreem uitgesmeerd, zoekend naar een soort trance, waarbij je opbouwt naar een climax.KC: Ik had eigenlijk niet verwacht dat ik gevraagd zou worden door De schoolWaarom niet?
KC: Ik heb wel eens een all nighter in Trouw gedaan en ik had het daar behoorlijk pittig. Ik draaide muziek die mensen met een pilletje op totaal niet begrepen. Sommigen stonden na een tijdje schuimbekkend bij de dj-booth. Ik heb er zelfs een paar uit moeten laten zetten. Het duurde daardoor ook even voor ik in de vibe kwam. Ik vroeg van te voren wat ik eigenlijk mocht draaien. 'Wat je wil', kreeg ik te horen. Dus ik was erg benieuwd hoe die kids zouden reageren op funk.Kees, je hebt me weleens verteld dat de grootste verandering in je carrière was dat er nu niet meer wordt gedanst, zowel in de house- als in de hiphop-scene.
KC: Op dansvloeren werd er toen nog verleid. Je moest op zijn minst een 'step' kunnen om een meisje te versieren. Dat was echt zo. Weet je wat de grootste ergernis op dansvloeren was in die tijd? Handtasjes op de dansvloer, waar je over kon struikelen. [Kees zingt] 'Hannie hou jij mijn tassie effe vast, want die gozer wil met me dansen.' Dat was Amsterdam, en dat is echt verdwenen.
Advertentie
Vic: Op sommige plekken is het als dj echt lastig. Op festivals bijvoorbeeld, waar je een uur de tijd krijgt en moet beuken. Maar zo'n dj ben ik helemaal niet. Bij sommige tenten kom ik er mee weg als ik mijn ding doe, maar op andere plekken staat je tent dan gewoon leeg.KC: Ik ben pas echt tevreden als ik een bepaalde sfeer kan neerzetten waar mensen elkaar echt even willen vastgrijpen. Dat vind ik het allerleukste. Dat er seks op de dansvloer is en niet alleen drugs en testosteron. De vibe is voor mij het allerbelangrijkste. Naar hoeveel handen er in de lucht zijn kijk ik niet.
Vic: Ik vind dat er in de hiphopscene vrij weinig originaliteit en eigenheid is. Veel dj's kijken teveel bij elkaar af. Niemand neemt het risico om er een gekke plaat van Gil-Scott Heron in te mixen. Dat mis ik wel.Je hebt Bird in Rotterdam, dat is wel een club voor zwarte muziek.
Vic: Dat is een mooie plek inderdaad. Ik heb er laatst nog gedraaid. Er waren toen veel vrouwen, waardoor ik vooral veel throwback r&b heb opgezet. Het is maar net waar ik zin in heb en waarvan ik denk dat er behoefte naar is.KC: Is dat ook een b-boy ding? Dat je naar het publiek kijkt en veelzijdig bent?Dat is toch gewoon wat een goede dj doet?
KC: Ja. Er zijn weinig dj's bij De School die ik ook bij Bassline zie draaien hoor, dan krijgen ze echt tomaten naar hun hoofd. Dat is echt een andere discipline. Noem er maar een?Maar andersom lijkt me ook problematisch.
KC: Ik denk dat die switch makkelijker te maken is. Maar misschien lul ik uit mijn nek.Wie weet. Veel succes vrijdag mannen!
Is er in de hiphopscene een gebrek aan dit soort plekken?
Vic: Ik vind dat er in de hiphopscene vrij weinig originaliteit en eigenheid is. Veel dj's kijken teveel bij elkaar af. Niemand neemt het risico om er een gekke plaat van Gil-Scott Heron in te mixen. Dat mis ik wel.Je hebt Bird in Rotterdam, dat is wel een club voor zwarte muziek.
Vic: Dat is een mooie plek inderdaad. Ik heb er laatst nog gedraaid. Er waren toen veel vrouwen, waardoor ik vooral veel throwback r&b heb opgezet. Het is maar net waar ik zin in heb en waarvan ik denk dat er behoefte naar is.KC: Is dat ook een b-boy ding? Dat je naar het publiek kijkt en veelzijdig bent?Dat is toch gewoon wat een goede dj doet?
KC: Ja. Er zijn weinig dj's bij De School die ik ook bij Bassline zie draaien hoor, dan krijgen ze echt tomaten naar hun hoofd. Dat is echt een andere discipline. Noem er maar een?Maar andersom lijkt me ook problematisch.
KC: Ik denk dat die switch makkelijker te maken is. Maar misschien lul ik uit mijn nek.Wie weet. Veel succes vrijdag mannen!