Vlezige schepsels die uit je nachtmerrie lijken te kruipen

De vlezige hompen van Antonello Serra en Sara Renzetti lijken tot leven te komen, en dat hebben we liever niet. De kunstenaars achter het collectief Santissimi maken surrealistische werken die half mens, half monster lijken. Het zijn amorfe blubbers vlees die in reservoirs drijven, of zachte hompen die aan een stuk touw hangen. Je wordt er in ieder geval al snel wat ongemakkelijk van.

In Natural History Ambra N°3 is bijvoorbeeld een siliconen sculptuur opgesloten in een glazen kist, die gevuld is met hars. Het is een vreemd soort mutantenbaby die een tweeling groeit, in plaats van genitaliën. Migrants en Mentalese / Atto III is een halfmenselijk wezen dat met zijn hoofd op zijn armen en schouders rust, waardoor het vooral iets weg heeft van een vogel. Mentalese / Atto I (Le vertigini) beeldt een mutant met twee hoofden uit en één menselijke knie. En in Horror Vacui is een vrouw opgedeeld in vier stukken, die in foetushouding op de grond zit. De werken van Santissimi zijn op zijn zachtst gezegd verontrustend, maar tegelijk ook ongelooflijk mooi.

Het eerste werk van Santissimi, Settimo Cielo (Zevende hemel), is een sculptuur van een man in een hyperbarische kamer uit 2009. "Het stuk gaat over de relatie tussen de innerlijke wereld en de buitenwereld," zegt Renzetti. "We hebben een mechanisme gemaakt waardoor de sculptuur kan ademen en alle spieren op de rug bewegen. Zo ontstaat een connectie met de omgeving, die hem toestaat te ademen en zo dus ook laat leven."

Na Settimo Cielo maakten Serra en Renzetti Anima Mundi, een serie van mensen en dierlijke foetussen die ondergedompeld zijn in vaseline. Deze werken vertellen volgens Renzetti de band tussen alle levende wezens, zonder dat de mens de andere wezens domineert. Voor Natural History dompelden de Italianen hyperrealistische sculpturen in hars, als een soort menselijke fossielen die archeologen in de toekomst zouden kunnen opgraven. Eén ding is duidelijk: de twee hebben een voorliefde voor akelige sculpturen in een flinke laag vloeistof.

In hun nieuwste stuk, Mom en Io cosima mi diciaro marito e moglie, laten Serra en Renzetti de menselijke vorm voor wat het is. Ze hingen flinke hompen vlees aan het plafond met touw. "Het uiteindelijke resultaat lijkt nooit op wat we oorspronkelijk voor ogen hadden," zegt Antonello. "Meestal beginnen we met een stuk klei of plastic om de basis van de sculptuur te maken. Van daaruit werken we verder met andere materialen totdat er een geheel ontstaat."

"We vinden het jammer dat mensen alleen kijken naar het eindresultaat van ons werk. Ze zien het alleen als iets schokkends, bizars of duivels. Dat is nooit onze bedoeling," zegt Renzetti. "Voor ons zijn de werken poëtisch, stil, hulpeloos en vooral een onverwacht resultaat van ons werkproces."

Bekijk hier meer werk van het kunstcollectief Santissimi.