Hoe het is als je ene borst niet begint te groeien

FYI.

This story is over 5 years old.

Identiteit

Hoe het is als je ene borst niet begint te groeien

Voor jonge vrouwen met het Poland-syndroom kan hun borst een bron van intense schaamte zijn, met onzekerheid en plastische chirurgie tot gevolg.

Lesli Roberts wist dat er iets mis was toen ze in de puberteit kwam en haar rechterborst wel groeide, maar haar linkerborst niet. "Een paar jaar lang wuifden mijn moeder en dokter er het een beetje weg; ze dachten dat mijn linkerborst uiteindelijk wel bij zou groeien," vertelt de 24-jarige. "Maar dat gebeurde niet."

Uiteindelijk kreeg ze de diagnose Poland Syndroom. Dat is een zeldzame aandoening die in de baarmoeder ontstaat en invloed heeft op één kant van het lichaam. Bij vrouwen betekent dat meestal dat ze maar één borst krijgen. Ook kan het zorgen voor abnormale arm- en borstspieren en korte of aan elkaar gegroeide vingers, afhankelijk van de ernst van de aandoening.

Advertentie

Dr. Jems H. W. Clarkson is reconstructief chirurg. Volgens hem komt de aandoening twee keer zo vaak voor aan de rechterkant van het lichaam dan aan de linkerkant en hebben mannen er vaker last van dan vrouwen. Omdat het Poland Syndroom ervoor zorgt dat vrouwen maar één borst krijgen, komen meisjes er vaak pas achter in de puberteit. Dit heeft vaak grote psychologische gevolgen.

"Mijn rechterkant ontwikkelde zich helemaal niet, waardoor ik gedurende de puberteit ontzettend onzeker was," vertelt Melissa Amaya, een 36-jarige auteur. "Niemand zei er ooit iets van, maar ik had vaak het gevoel dat mijn scheve verhouding overduidelijk was voor de rest van de wereld."

In tegenstelling tot Lesli kreeg Melissa als kind de diagnose. Ze werd geopereerd aan haar rechterhand zodat ze die beter kon gebruiken. "Ik heb ook geen rechter borstspier," vertelt ze. "Mijn hele rechterkant – van mijn arm tot borst – is wat zwakker. Als kind besteedde ik er niet zoveel aandacht aan, maar hoe ouder ik werd, hoe meer het me ging opvallen."

Dr. Clarkson is de kleinzoon van de Engelsman die in de jaren zestig het syndroom identificeerde en een naam gaf. Volgens hem is de oorzaak van de aandoening niet bekend. Maar sommige mensen denken dat het komt door problemen in de bloedsomloop of een bloedprop als de baby nog een embryo is. Dit zorgt voor een ontwikkelingsstoornis aan één kant van het lichaam en is voor zover bekend niet genetisch of erfelijk.

Advertentie

Het syndroom is zeldzaam; het komt voor bij 1 van de 30,000 tot 100,000 geboortes. Daardoor hebben jonge meisjes met het Poland Syndroom er waarschijnlijk nog nooit van gehoord of iemand ontmoet die het heeft. Als gevolg daarvan voelen meisjes zich nog eenzamer en angstiger. "Ze kunnen zich heel onzeker voelen en bang zijn dat mensen hen ermee gaan plagen of er grapjes over gaan maken," zegt Professor Diana Harcourt. Zij is mede-directeur bij het Centrum voor Onderzoek naar Uiterlijk aan de West of England Universiteit in Bristol. "Waarschijnlijk voelen ze zich erg zelfbewust in kleedruimtes, en hebben ze het gevoel dat iedereen zit te kijken."

Volgens het onderzoek van dr. Harcourt is het uiterlijk een van de meest belangrijke factoren als het gaat om het het zelfbeeld en de identiteit van jonge mensen. Als ze er 'anders' uitzien, willen vrouwen er vaak voor zorgen dat ze niet te veel opvallen. "Op die leeftijd raak je op een romantische manier geïnteresseerd in andere mensen. Bij zulke relaties zijn borsten nou juist het deel van het lichaam die zorgen en angsten kunnen vergroten."

"Ik slik nu antidepressiva tegen de angststoornis die ik door de problemen met mijn borsten heb gekregen."

Daarnaast worden mensen met deze aandoening vaak gepest. "Ik stopte altijd eerder met zwemmen zodat niemand me zou zien," zegt Louise Knight (27 jaar). "Een meisje volgde me zelfs en ging allemaal vragen stellen toen ze zag dat ik mijn siliconenprothese aan het wassen was. Het ergste was de dag dat de tissue die ik in mijn beha had gestopt er tijdens gym uitviel."

Advertentie

Lesli had een vergelijkbare ervaring. "Ik werd op school erg gepest," herinnert ze zich. "Kinderen vielen me lastig, scholden me uit, grepen me zelfs vast of keken in mijn shirt."

Veel vrouwen met het Poland Syndroom kiezen voor een cosmetische ingreep en laten een borstimplantaat in brengen aan de getroffen kant. De vrouwen die wij spraken hebben allemaal zo'n operatie ondergaan.

"Mijn ingreep heeft me geholpen om zelfverzekerder te zijn op de middelbare school," zegt Lesli, die op haar veertiende werd geopereerd. "Mijn beperking was niet meer zo duidelijk zichtbaar en ik hoefde niet iedereen erover te vertellen als ik dat niet wilde. Het werd zelfs nog beter toen ik naar een andere school ging, want daar wist helemaal niemand ervan. Ik voel me nu veel beter in hemdjes en bikini's, al maak ik me nog steeds zorgen of het iemand op zal vallen of er iets van zal zeggen."

Maar net als bij elke operatie kunnen er bij borstvergrotingen complicaties voorkomen of kan het ongewenste resultaten hebben. Louise heeft nu drie operaties gehad; twee waarbij de verkeerde maat implantaat werd ingebracht en eentje met een spiertransplantatie en een weefsel-expander. "Ik zou willen dat ik het nooit had gedaan," zegt ze. "Ik heb elke dag pijn. Toen ze me wilden opereren, was ik nog niet oud genoeg om door te hebben wat er precies gebeurde."

Toen Louise nog een tiener was, werd de weefsel-expander ingebracht om meer ruimte te maken onder de huid op haar borst. Maar nu, elf jaar later is het hard geworden door littekenweefsel en heeft ze een constante verrekte spier in haar borst (een spier uit haar rug werd gebruikt om haar borst na te bootsen). Op dit moment probeert ze voor elkaar te krijgen dat de expander en de spier worden verwijderd. Daarnaast wil ze een andere manier vinden om de borst na te maken. "Maar volgens de NHS (National Health Service) is het een cosmetische ingreep. Daarom willen ze niks doen," vertelt ze. "Ik heb mijn hele leven pijn en daar word ik moedeloos van. Ik slik nu antidepressiva tegen de angststoornis die ik door de problemen met mijn borsten heb gekregen."

Advertentie

Ook Melissa heeft een borstimplantaat. Haar borsten zijn nu symmetrischer, maar ze heeft nog wel last van een zeurende pijn aan haar rechterkant. Dat komt door een spier die verwijderd is tijdens de borstvergroting. Haar linkerborst, die zich wel gewoon ontwikkelde, is ook wat aangepast om haar borsten beter bij elkaar te laten passen. Daardoor kan ze nu ook minder goed borstvoeding geven.

"Als ik terugkijk met de kennis van nu weet ik niet zeker of ik voor de operatie had gekozen," zegt Melissa. "Ik denk dat ik dan eerder voor een soort prothese-beha zou gaan."

Voor haar zijn vooral de innerlijke, emotionele problemen het zwaarste van het Poland Syndroom. "Je voelt je niet goed genoeg en minder vrouwelijk als je een borst mist. Je wordt onzeker als je iemand de hand schudt en bent bang hoe de ander zal reageren op de vorm van mijn hand. Wat je ziet is nog maar het topje van de ijsberg. Het hele pakket is nog veel erger."

Ik ben zo dankbaar voor de therapeut die ik heb gesproken.

Toen ze studeerde, ging Melissa acht maanden lang naar een therapeut. Dat hielp haar om ermee om te leren gaan. "Dat was de eerste keer dat ik het gevoel had dat iemand naar me luisterde en me begreep," zegt ze. "Dit was de eerste keer dat ik dingen hardop zei en daardoor kreeg ik het gevoel dat ik toestemming kreeg om het zwaar te hebben."

"Mijn familie houdt van me en ik weet dat ze hun best deden, maar ze hebben me hier niet zo goed doorheen geholpen," vertelt ze. "Ze hadden een 'laten we het er niet over hebben tenzij zij erover begint'-instelling. Daardoor heb ik al mijn problemen achttien jaar lang opgekropt. Ik ben zo dankbaar voor de therapeut die ik heb gesproken."

Lesli vond de therapie die ze kreeg ook nuttig. "Het zorgde er niet alleen voor dat ik mijn aandoening kon accepteren, het hielp me ook om achter allerlei andere mentale gezondheidsproblemen te komen. Het heeft me echt enorm geholpen."