Een dagje ouderwets keten op Keetpop in Noordoost-Groningen

Leermens is een dorp ten noordoosten van de stad Groningen. Volgens de laatste volkstelling wonen er 273 mensen. Er is een kerk, een jachthaventje, en een jaarlijks terugkerend festival, Keetpop, dat afgelopen weekend voor de zevende keer werd gehouden.

Keetpop ontstond acht jaar geleden als een uit de hand gelopen verjaardagsfeest, maar is uitgegroeid tot een echt festival, waar dit jaar zeker vier keer zoveel mensen op afkwamen dan er in Leermens wonen. Keetpop dankt zijn naam aan de keet die in het dorp stond, waar de plaatselijke jeugd bijeenkwam om de verveling te verdrijven en te doen wat jongeren in keten doen. Die keet is er inmiddels niet meer – die waaide een paar jaar geleden om – maar dat maakte voor het festival niet uit, dat bleef gewoon doorgaan en wordt nog steeds elk jaar groter. Omdat die randstadbubbel uiteindelijk ook maar een bubbel is die bij de kleinste aanraking uitelkaar spat, en omdat er buiten het zicht van de randstad heel veel toffe dingen gebeuren, pakten we dit weekend de trein naar Loppersum, en van daar een taxi naar Leermens, om te ontdekken hoe je in een klein dorp een groots feest kan bouwen.

Bij aankomst valt direct iets op. Hoewel er best veel beveiligers zijn ingehuurd voor het aantal bezoekers, worden tassen aan de ingang niet gecontroleerd. In Leermens zijn ze niet bang dat een terrorist met een tas vol explosieven het festivalterrein op probeert te komen, en dat is waarschijnlijk geheel terecht. Tickets voor Keetpop kosten in de voorverkoop 5,80 en aan de deur 8 euro ­– een alleszins schappelijke prijs voor een festival met twintig acts verdeeld over drie podia.

Laten we eerlijk zijn: als we het festivalterrein betreden vragen we ons af waar we in godsnaam aan begonnen zijn. Het is half vier 's middags, het weiland waar Keetpop plaatsvindt is min of meer verlaten en in de gehaktbal die we eten zit veel te veel kruidnagel. We zitten tegen een hek en luisteren naar de eerste band van de dag. De vier jongens op het kleine podium doen bijzonder erg hun best, laten we het daar op houden. Als de band is opgehouden maken we een praatje met de dames van de EHBO. Die vertellen dat ze niet verwachten dat ze een erg drukke dag tegemoet gaan. Vorig jaar bleef hun optreden beperkt tot het uitdelen van twee paracetamolletjes aan een meisje met hoofdpijn. Onze gedachten gaan even uit naar de EHBO'ers op Dominator, dat een kilometer of driehonderd zuidelijker op hetzelfde moment plaatsvindt.

Praten met EHBO'ers uit Leermens die niet zoveel te doen hebben is best gezellig, maar je kunt er geen heel festival mee doorkomen. Daarom is het goed dat de line-up boven verwachting goed is. Er zijn nog steeds zeer weinig bezoekers als de girlpunkband OOO het kleine podium betreedt. Dat is bijna zonde, want OOO is gewoon een leuke band. Muzikaal is het niet per se goed, maar drie jonge meisjes die keiharde punk spelen zijn al snel leuk.

Als we bij een van de mensen die al wel op het terrein rondloopt vragen of het nog wel drukker gaat worden, moet het meisje aan wie we dat vragen lachen. "Wacht maar tot het donker wordt," antwoordt ze. Dat doen we. In de tussentijd drinken we Berenburg-Cola. When in Grunn…

Als de duisternis invalt staat het inderdaad opeens vol op het festivalterrein. Het hele dorp is uitgelopen, en de omliggende dorpen ook. Op het hoofdpodium treden Boyz from the Woods op, een hiphopcollectief uit Groningen, waarop het na zes Berenburg-Cola uitstekend dansen is. Er is een optreden van een ska-band dat we even overslaan – je kunt je ook té ver buiten je bubbel begeven – en van een Duits elektropopduo dat FLCTS heet en dat er preciés zo uitziet als je verwacht van een Duits elektropopduo. Als we na een zeer intense danssessie in de silent disco de beentjes even wat rust geven raken we in gesprek met Ype, een echte local. Hij biedt ons aan zijn patatje oorlog met hem te delen. Als het zachtjes begint te regenen en we daar een beetje over beginnen te klagen, legt Ype ons uit dat we ons niet zo moeten aanstellen. In Groningen doen ze niet zo moeilijk over een beetje nattigheid, en bovendien: "Slecht weer bestaat niet, alleen slechte kleding." Zo is het ook Ype, shoutout naar jou.

Inmiddels is iedereen, van jong tot oud, op Keetpop dronken, en het lijkt eigenlijk niemand echt iets uit te maken dat het afsluitende optreden van rapper Haas moet worden uitgesteld wegens technische problemen. Die onverschilligheid slaat om in wild enthousiasme als er een ongeplande act wordt ingelast op het kleine podium, omdat het wachten op Haas op het grote podium wel erg lang begint te duren. De verrassingsact is Wat Aans, een duo dat rapt in het Grongings, dat vorig jaar een bescheiden hit scoorde met Trilploat, de official anthem van Keetpop 2016. We verstaan er geen reet van maar dat is niet erg. Een groep benevelde zestienjarigen gaat helemaal uit z'n ploat, en fuck it, we doen gewoon mee.

Het optreden van Haas gaat alsnog door, we dansen, iemand doet een handstand en er is opeens een opblaaskrokodil. Als Haas weg is gaat de muziek uit, moet er voorzichtig iemand die niet meer zo goed kan lopen door een beveiliger van het veld gedragen worden en staan er verspreid over het terrein, tussen de lege bierbekers, overal jongens en meisjes te tongen. Leermens was lit. Tot volgend jaar.