We spraken Aafke Romeijn over vibrators en koeien knuffelen

In onze serie 'Het VICE Interview' stellen we elke keer dezelfde ietwat ongemakkelijke en zeer uiteenlopende vragen aan beroemde en/of interessante mensen. In deze aflevering spreken we schrijver en zangeres Aafke Romeijn. Ze staat deze zomer onder meer op Lowlands, en legt momenteel de laatste hand aan haar debuutroman Concept M, die later dit jaar verschijnt.

VICE: Zijn er complottheorieën waarin je gelooft?
Aafke Romeijn: Ik ben wel heel erg gefascineerd door complottheorieën. Ik volg ook op Twitter een heleboel van die complotdenkers, omdat ik het echt hysterisch grappig vind. Ik geloof niet in een soort mega-pedofielennetwerk en dat soort shit, of dat 9/11 een inside job was. Maar er zijn soms wel kleinere complottheorieën. Bijvoorbeeld als het om mezelf gaat, als ik het gevoel heb dat ik door iemand genaaid word of zo. Dan zeggen heel veel mensen: "Nee, dat is vast niet zo bedoeld." Maar vaak heb ik dan toch gelijk. En ik geloof wel dat Joris Demmink echt iets gedaan heeft.

Wat was je eerste e-mail adres ooit?
Die heb ik nog steeds. Dat is aafkeromeijn@hotmail.com. Ik wilde eigenlijk aafke@hotmail.com, maar die was al vergeven, zelfs in 1997. Ik heb dus ook al m'n e-mails nog. Dat is wel grappig, want als je iets willekeurigs zoekt, kom ik ook altijd weer mails tegen van tien of vijftien jaar geleden. Ik heb ook alle mappen nog die ik sindsdien heb aangemaakt. Al m'n vriendjes vanaf toen ik veertien was hebben een eigen mapje.

Van welke film of televisieserie moet je heel hard janken?
Ik ben pas heel laat gaan huilen om films, dat is heel idioot. Ik heb wel heel lang geen geweld kunnen zien in films. Geen horror, geen oorlogsfilms, geen actiefilms, omdat ik echt helemaal niet tegen bloed kon. Zodra er bloed in beeld kwam viel ik flauw, heel onhandig.

Een jaar of zeven geleden was ik dat echt zat, en heb ik me daaroverheen gezet. Toen ben ik Saving Private Ryan gaan kijken. Dat was dus de eerste oorlogsfilm die ik ooit zag. Ergens is die film natuurlijk heel cheesy, maar omdat het de eerste oorlogsfilm was die ik zag, heeft-ie me wel geraakt. Aan het eind moest ik ook echt heel hard huilen. Ja… Dat is het hardst dat ik gehuild heb om een film. Daarna ben ik alle Vietnam films gaan kijken, achter elkaar door.

Maak de volgende zin af: het grootste probleem met jonge mensen is…
Dat ze jong zijn. Jong zijn is vooral voor jezelf een probleem. Toen ik jong was, vond ik alles heel ingewikkeld, en heel groot, en heel erg zwaar. Dat maakt voor de buitenwereld niet zoveel uit, maar voor mezelf was het best wel vermoeiend, en ik heb zelf ervaren dat ouder worden wel een bepaalde nonchalance met zich meebrengt. Dat je denkt: ach, zo erg is het allemaal niet, zo belangrijk is het niet wat mensen van me vinden. Als je jong bent zegt iedereen tegen je: "Je moet genieten, dit is de leukste tijd van je leven." Maar dat is dus helemaal niet zo. Het wordt alleen maar leuker. Jonge mensen zijn veel te veel bezig met jong zijn.

Als je twee dieren mocht samenvoegen tot één superdier, welke zou je dan kiezen en waarom?
Een kat en een koe. Een kat omdat ze lekker knuffelig zijn, en gewoon heel gezellig en eigenwijs, heel erg huiselijk en toch stoer. En een koe, omdat koeien zo zen zijn. Ik heb mijn hele leven al iets met koeien, misschien wel omdat mijn opa boer was. Zijn koeien stonden daar in de wei, en dan ging ik daar de hele dag bij zitten. Ze bewegen weinig, weet je wel? Het enige wat ze doen is vliegen wegslaan met hun staart. Koeien zijn ook heel vriendelijk. Het zou tof zijn als ik een soort van koe zou hebben die je in huis kunt houden, die ook nog graag op schoot ligt, zonder je dood te drukken.

Wat is de donkerste periode die je in je leven hebt doorgemaakt?
Oei, dat zijn er een heleboel. Ik denk toch m'n eerste depressie. Toen was ik negentien, en wist ik nog helemaal niet wat er aan de hand was. Ik had dus nog helemaal geen tools om ermee om te gaan, en ik wist ook niet hoe heftig het zou worden, en hoe ik eruit zou moeten komen. Dat heeft echt maanden geduurd. Uiteindelijk ben ik er met therapie en pillen weer bovenop gekomen. Ik ben toen ook weer bij mijn ouders gaan wonen, en heel rustig opgekrabbeld.

Als je een darter was, met welke muziek zou je dan opkomen?
Sowieso Rammstein, dat hoort gewoon! Wat anders? Of misschien House Of Pain, weet je wel? Zoiets zou wel vet zijn, gewoon echt iets classics. Ik zou dan ook wel echt zo'n darter willen zijn die honderd kilo te zwaar is, en die heel veel tattoos heeft, en al zweet voordat hij een pijltje gegooid heeft. Ja, ik denk dat ik dat wel heel serieus zou nemen dan, ook m'n image en zo. Ik zou dan goudkleurige pijltjes willen, met mijn eigen logo erop. Maar of ik ze ook zou kunnen gooien… Ik heb het weleens geprobeerd, en dat was weinig succesvol. Maar misschien dat ik in een volgend leven wel reïncarneer als Barney of zo.

Waar op de hele wereld of daarbuiten zou je het allerliefste willen wonen?
Het is heel suf om te zeggen, maar dat zou sowieso ergens zijn waar mijn familie dicht in de buurt is. Dat is best kut, want er zijn heel veel plekken waar ik heel graag zou willen wonen. Ik zou heel graag in Tokyo wonen bijvoorbeeld, dat vind ik echt een te gekke plek. Of ergens gewoon midden in de natuur. Ik zou het alleen heel kut vinden als mijn familie niet in de buurt zou zijn. Dus dat is wel voorwaarde nummer één. Maar dan wil ik wel ook mijn carrière mee kunnen verhuizen. Anders heb ik ook geen reet te doen.

Maar ik ben ook gewoon best wel gehecht aan Nederland. Als ik in het buitenland ben geweest denk ik 99% van de tijd als ik terugkom: mijn God, het is hier zo chill. Alles is hier goed geregeld, het is hier netjes, het is niet te warm, niet te koud, het is gewoon precies goed. Ik ben gewoon heel Nederlands. Ik ben getrouwd met een Belg, en in België voel ik me altijd een soort van olifant in een porseleinkast. Ik ben veel te lomp. Ik heb een veel te grote bek voor België.

Denk je dat drank en drugs je gelukkig kunnen maken?
Als je ongelukkig bent, dan word je niet gelukkig van het gebruiken van drank of drugs. Maar als je gewoon op een normaal niveau functioneert… Ik kan wel echt gelukkig worden van een heel groot glas goede wijn. Bij het tweede denk ik dat ik heel gelukkig ben, maar dat valt de volgende dag een beetje tegen. Maar drank en drugs kunnen wel een bepaalde mate van zorgeloosheid toevoegen, dat je gewoon even alles kan loslaten. Dat vind ik wel heel fijn. Maar als je ongelukkig bent, en je gaat dan nog drinken of drugs gebruiken, dan wordt het meestal nog veel erger. Dan wordt dat ongeluk heel erg uitvergroot, en raak je eigenlijk alleen maar dieper in de puree.

Zou je seks hebben met een robot?
In feite hebben we al seks met robots. Ik bedoel, elke vrouw die ik ken heeft een vibrator in haar nachtkastje. Dat is ook een soort van robot. Dus wie houd ik voor de gek als ik op deze vraag "nee" antwoord.

Voor welke Nederlandse traditie zou je de barricaden opgaan?
Ik zou het heel erg vinden als het poldermodel helemaal verdwijnt. Het feit dat er in Nederland overlegd wordt tussen werknemers en werkgevers, dat is heel Nederlands, schijnt… Inmiddels wordt het op heel veel plekken gedaan. Als dat zou verdwijnen zouden we echt weer terug bij af zijn. Ik ga ook de barricade op als het poldermodel niet werkt, als leraren bijvoorbeeld gewoon te weinig krijgen, omdat hun vakbond een beetje een mietje is. Ik denk dat het feit dat dat systeem bestaat, het overleg, een Sociaal Economische Raad, dat soort dingen, dat maakt ons een sterk land. Dat, en stroopwafels.

Wat is de grootste daad van verzet die je ooit hebt gepleegd?
Er zijn twee dingen waar ik meteen aan moet denken. Het eerste is toen ik in groep 7 zat. Ik zat op een Jenaplanschool, en daar heb je verschillende klassen, met verschillende jaarlagen. Mijn klas werd opgesplitst omdat er een docent bij kwam, en die had een nieuwe klas nodig. Maar wij hadden echt een hele fijne klas, die best wel lang bij elkaar was. Ik ben toen spandoeken gaan maken, en heb die aan de schoolmuur opgehangen – ik was negen. Daar zijn mijn ouders echt heel hard op afgerekend, terwijl die er eigenlijk niets mee te maken hadden. Ik had alleen om een laken en wat verf gevraagd. De rest was echt mijn idee. Ik organiseerde ook protestbijeenkomsten in de pauzes, dan spraken we ergens af met iedereen, en dan gingen we dus protesteren onder het raam van de docentenkamer.

En het andere was denk ik in de vierde klas van de middelbare school. Ik zat op een gymnasium waar je twee groepen had, de alto's en de kakkers. Dat was volgens mij overal zo in die tijd, rond 2002. Ik was heel erg alto, en mijn zusje was best wel kakker, en zij schaamde zich heel erg voor mij. Mijn zusje had een bijbaantje omdat ze Ralph Lauren polo's wilde kunnen kopen, die waren heel duur. En ik had een bijbaantje omdat ik iedere week blauwe haarverf nodig had. Dat waren ongeveer de verhoudingen. Mijn zusje en haar vrienden die droegen altijd twee polo's over elkaar, en dan deden ze de kraagjes zo omhoog. Ik heb toen een keer álle polo's van mijn zusje over elkaar heen aangetrokken, een stuk of tien, met die kraagjes omhoog, en een strakke broek aangetrokken – ik had denk ik al vijf jaar geen strakke spijkerbroek meer aangehad – en toen ben ik zo naar school gegaan. Achteraf denk je: ach. Maar voor mij was het echt een verzetsdaad.

Wat vind je het leukste aan het internet?
Wikipedia. Die oneindige informatie. Ik ben iemand die zich de hele dag shit afvraagt. En zodra ik me iets afvraag, vraag ik me het volgende alweer af, van, oh hoe zit dat dan. Oh wie is dat dan. Oh wanneer leefde die eigenlijk. Huh, maar heeft hij daar ook gewerkt? Oh wacht even, wat is dat voor… Ik vind weinig dingen zo leuk als mezelf verliezen in Wikipedia.

Ik heb ook bizar veel feitenkennis opgedaan sinds Wikipedia. Er zijn heel veel dingen die je meteen weer vergeet, maar veel dingen blijven ook wél hangen. Heel veel overbodige informatie ook, maar ergens vind ik dat ook wel leuk. Het creëert een soort netwerk van allemaal dingen die met elkaar samenhangen, en die dan ooit weer tevoorschijn komen. Dat je dan denkt: huh, hoezo weet ik dat?