Roxeanne Hazes en I Am Aisha over festivals, afgekraakt worden en beroemde ouders

Het is op het eerst gezicht misschien een vreemde match, I Am Aisha en Roxeanne Hazes. Op het tweede gezicht al een stuk minder. Ze vonden onderdak bij hetzelfde label (Top Notch) en allebei hebben ze een beroemde muzikant als ouder – Aisha's moeder zong in de discogroep Mai Tai, mateloos populair in de jaren tachtig, en Roxeannes vader genoot enige bekendheid als volkszanger. Broadly organiseerde de eerste ontmoeting.

Broadly: Jullie kennen elkaar niet, toch?
Aisha: Tuurlijk wel, iedereen kent haar toch?

Persoonlijk, bedoel ik.
Aisha: Alleen van Instagram.
Roxeanne: We hadden het er laatst over om misschien samen iets te maken. Het lijkt me leuk om eens samen te gaan zitten.
Aisha: Ken je dat liedje van Mr. Polska met Frans Duijts? Dat vind ik zó hard. Je verwacht dat niet. Ik wil ze niet kopiëren, maar misschien kunnen we zoiets proberen. Iets wat niet voorspelbaar is.
Roxeanne: Dat moeten we gewoon doen.
Aisha: Als het nep is, brengen we het gewoon niet uit.

Luisteren jullie elkaars muziek?
Roxeanne: Heel veel. Squat vind ik tof. Eigenlijk vind ik alles tof wat je maakt. Ik hoef dus ook geen rol te spelen. Ik ben natuurlijk bekend als TROS-meisje. Daar word ik niet meer gelukkig van. Ik speel liever in een kelder dan dat ik met een lach op mijn gezicht optreed op een plek waar ik eigenlijk niet wil zijn. Mijn vaders muziek vind ik supertof en ik zal dat altijd blijven zingen, maar als je jezelf niet meer uitdaagt, dan zit het niet goed. Mijn eerste eigen single Ik Was Toch Je Meisje staat nog met één been in het volkse. De volgende wordt meer pop. Dat is de kant die ik op wil.
Aisha: Jij bent geloofwaardig. Een stoer iemand. Het klopt gewoon. Daarom denk ik dat je makkelijk wegkomt met je nieuwe geluid. Iedereen gaat eraan wennen, dat ga je vanzelf zien.
Roxeanne: Ik hoop het. Mijn vader was heel onzeker.
Aisha: Dat zou je niet zeggen.
Roxeanne: Die onzekerheid heb ik overgenomen. Ik ben gauw geïntimideerd. Daarom vind ik het lastig om samen te werken met mensen die ik niet echt ken. Ik ga er met buikpijn naartoe.
Aisha: Ik heb dat ook. In de studio klap ik soms helemaal dicht. Als je muziek maakt, zet je jezelf open. Dan gaat het gewoon mis als er mensen zitten met verkeerde energie.
Roxeanne: Je moet het gevoel hebben dat je samen op vakantie zou kunnen. Anders kun je werken wat je wil; er gaat niets uitkomen.

Jullie waren bij geboorte al een soort van BN'ers. Dat lijkt me lastig.
Roxeanne: En ik maakte ook nog muziek in hetzelfde genre als mijn vader – dan gaan mensen vergelijken. Ik zie het als een bakkerszoon die de bakkerij van zijn vader overneemt omdat hij dat leuk vindt. Waarom zou ik niet het vak van mijn vader mogen uitoefenen? Ik boks al tien jaar op tegen dat soort meningen. Pas nu, met mijn eerste solosingle, merk ik dat mensen mij serieus gaan nemen. Ik werd altijd geboekt als grapje. Alsof je die Herman boekt van I'm A Dancer. En dan zijn ze na afloop verbaasd dat ik kan zingen! Ja, waarom boek je me anders? Leg je een hoop geld neer voor een grap?

Dat is klote.
Roxeanne: Dan staat er zo'n groep mannen vooraan en dan is het van: laat je tieten zien. Terwijl, ik daar al naakt sta. Muziek is heel intiem.

En toch ging je elke keer?
Roxeanne: Anders zou het betekenen dat ik niet kan doen wat ik wil doen. Je kunt het misschien vergelijken met mensen die gepest worden op werk, zo voelt het een beetje.

Heb jij dat ook meegemaakt, dat je uitgelachen werd?
Aisha: Ja, maar dat gebeurde toen ik viel – ik moest daar zelf ook keihard om lachen. Het gebeurt wel eens dat iemand 'boe' roept, maar nooit de hele zaal. Of ze gooien shit naar je hoofd. Dat gebeurde gisteren nog op een schoolfeest in Amsterdam-West. Sinds een mc van mij is lastig gevallen, neem ik altijd een goon mee naar mijn shows. Ik voel me verantwoordelijk. Maar ik heb nooit echt iets ergs meegemaakt. Ook niets seksistisch of zo.

Online ook niet?
Aisha: Misschien wel, maar dat vind ik niet erg. Ik sta daar in mijn badpak, dan is het niet gek dat mensen daar iets van zeggen.
Roxeanne: Ze mogen best zeggen dat je een lekker wijf bent, want dat is gewoon zo. Maar tegenover één kutreactie moeten tien positieve reacties staan. Het ligt er ook aan wie iets zegt. Een avatar van een hond die zonder punten of komma's tegen mij praat, dat doet me niks. Als een collega iets over mij zegt, kan ik me wel aangesproken voelen. Ik heb eens gehad dat… hoe heet hij? Ik noem het niet eens een collega. Toe, die oude man van de Soundmixshow? Jacques D'Ancona! Die heeft op Twitter zo iets lelijks over mij gezegd. Ik was vet jong, vijftien of zo. Hoe kan je een meisje van vijftien zo neersabelen? Dan ben je toch niet goed bij je hoofd? Toen vond ik het heel erg. Nu ik erover nadenk, is het eigenlijk lachwekkend.
Aisha: Als mensen mij afkraken, krijg ik daar een boost van. Alsjeblieft, zeg me dat ik niets waard ben. Dat is kerosine voor me. Als iedereen zegt dat het goed gaat, word ik comfortabel en kak ik in. Af en toe een beetje gebasht worden, dat werkt. Ik heb het niet over online, maar over mensen in mijn omgeving. Iemand uit mijn familie zei: je bent niks en je gaat nooit iets worden. Dat heeft mij geholpen. Ik ben niets? Ik ga je laten zien wie ik ben.
Roxeanne: Ik herken dat. Als kind was ik altijd aan het dromen. Ik zat liever in mijn eentje te tekenen dan dat ik met andere kinderen buiten ging spelen. Toen kreeg ik een carrière, op mijn veertiende. Mijn mentor op school kon dat niet hebben. Hij zei: "Wat wil jij eigenlijk? Wil je je vader evenaren of zo? Want dat gaat je echt niet lukken, hoor." Wat bezielde die gast om dat te zeggen tegen een meisje van veertien? Dat heeft mij echt gemotiveerd. Moet jij eens opletten, dacht ik.
Aisha: Het is niet zo dat het niets met mij doet. Ik word een dag later depressief wakker. Maar daarna zet ik de knop gelijk om. Ik ben een ram, weet je, net als Anouk. Daarom voel ik haar shit zo erg. Niet alleen haar muziek en haar teksten, maar ook haar interviews. Laatst was ik met iemand in de studio. Hij zei en deed bepaalde dingen en ik wist het: dat is een ram. Ik pik ze er gewoon uit. Wat ben jij?

Boogschutter.
Aisha: Dat ligt best dicht bij ram. Ben jij een beetje vurig?

Mwoah.
Aisha: Heel kalm, hè? Maar ook recht voor zijn raap, denk ik. Als je iets tegen een vriend wil zeggen, dan ben je heel eerlijk.

Ik begin er bijna in te geloven. Gaan jullie nog festivals bezoeken dit jaar?
Aisha: Vroeger deed ik dat wel, nu niet meer echt.
Roxeanne: Ga je wel uit?
Aisha: Weinig. Ik ben blij als ik thuis ben. Misschien omdat ik veel optreed. Ik ga niet meer naar de club. Hooguit naar een leuk café.
Roxeanne: Ik ook. Wat saai zijn wij!
Aisha: Als ik een show heb gehad en het is daar tof, dan blijf ik hangen. Dat is mijn uitgaan tegenwoordig. Vorig jaar op Bloemendaal was er een vet feest. Ik heb nog nooit zo genoten na een optreden.
Roxeanne: Ik had dat vorig jaar op Lowlands, daar speelde ik voor het eerst. Dat was zo tof. Ik ben het hele weekend gegaan en had echt de tijd van mijn leven.

Slaap je dan in een tentje?
Roxeanne: Echt niet! Ik denk dat ik het met mijn huidige partner wel zou doen, maar dan puur uit romantiek.
Aisha: Ik doe dat ook niet. Ik hou niet van natuur ook. Ik ben van de stad.

In een interview met De Correspondent zei Roosmarijn Reijmer laatst dat de backstage van festivals niet is ingericht voor vrouwen. Wat is jullie ervaring hiermee?
Roxeanne: Het geldt niet voor elk festival, maar ik snap wat ze bedoelt. Ik moet voor een optreden altijd naar de wc van de zenuwen, maar ik ga echt niet op zo'n vieze Dixi zitten. Op Lowlands is de backstage wel echt goed geregeld. En het eten is zó lekker.
Aisha: Met de Zomertour vlieg ik elke week naar Portugal op en neer. Dan boeken ze voor mij alleen handbagage. Dat kán niet. Mijn make-up komt niet eens voorbij Schiphol, met al die vloeibare shit. Ze doen het niet expres, maar ze staan er gewoon niet bij stil.
Roxeanne: Bij gewone optredens heb je het ook. Dan zeggen ze: "Ja hoor, we hebben een kleedkamer." En dan sta je vervolgens in de gang of de keuken. Hoe moet ik daar mijn haar doen?

Het debuutalbum van Roxeanne verschijnt in september, en daarna gaat ze op tour door heel Nederland.

I Am Aisha staat 22 juli op Kwaku Summer Festival in Amsterdam en 29 juli op Vunzige Deuntjes Festival in Diemerpark.

Check festivals.vice.com om alles te lezen over festivals.