Mensen over de socialmediapost waardoor ze werden ontslagen

Is een kantoorbaan echt zo kut als het klinkt? Hoe eerlijk moet ik zijn bij een sollicitatie? En ben ik kansloos zonder diploma? De komende drie weken kan je op VICE terecht voor alles wat je moet weten over hoe werken werkt. Lees alle artikelen uit de VICE Guide to Work hier.

Voor mijn zestiende verjaardag kreeg ik twee strippers cadeau. De volgende dag deelde ik met trots de foto´s van die avond op Facebook, onder andere van mijzelf met een halfnaakte stripper op schoot en een banaan met slagroom in mijn mond gepropt.

Afgelopen jaar ging ik viral met een filmpje over slutshaming bij het corps, en ineens doken die foto’s van zes jaar geleden overal op internet op. Ik was nog jong toen ik ze had geplaatst, en had niet stil gestaan bij de toegankelijkheid ervan. Maar behalve wat pesterijen van mijn ex-corpsvrienden, had dit geen verstrekkende gevolgen.

Dat had ook anders gekund. ‘Ongepast gedrag’ op social media kan voor een werkgever reden zijn voor ontslag; in november ging een foto viral van een vrouw op een fiets die haar middelvinger opstak naar Trump. Een dag later werd zij ontslagen. Ook voetballer Ruud Gullit had wat uit te leggen nadat hij een instagramfilmpje had geplaatst vanuit de kleedkamer van Oranje.

Je professionele houding en online gedrag gescheiden houden lijkt steeds lastiger te worden. Ik sprak een aantal mensen die werden ontslagen door een foto of radicale mening die ze op internet deelden.

Ik ben ontslagen op de dansschool waar ik werkte. Mijn partner en ik doen body suspension acts, dat zijn best extreme dingen met vuur en vleeshaken. Ik schaam me er niet voor, ik verdien er goed geld mee en krijg er adrenaline van. Overdag ben ik rechtenstudent, ‘s avonds hang ik aan vleeshaken.

Tegelijkertijd werkte ik als administratief medewerker op een dansschool. Ik kon het ontzettend goed vinden met de kinderen en vermaakte me enorm. Mijn baas vroeg al snel of ik mijn Facebook wilde afschermen. Dat kost mij geld, want via Facebook krijg ik ook aanvragen voor acts, maar omdat er vrij extreme foto’s opstaan begreep ik het.

Op een ochtend werd ik aangesproken door mijn baas: kinderen hadden bij hun ouders geklaagd over “extreme dingen” die ik op sociale media zou laten zien. Ik schrok enorm, want dat zou ik nooit doen. Op Instagram gebruikte ik een andere naam, maar ik denk dat een van de kinderen mij daar toch heeft gevonden en de foto’s aan diens ouders heeft laten zien. Even later kreeg ik een mail van mijn baas dat het beter was als de samenwerking zou eindigen: ik werd ontslagen.

Het is inmiddels een half jaar later, maar het doet met nog steeds veel pijn dat ik nooit de kans heb gehad om het uit te leggen. Ik ben nu bezig met het opzetten van een eigen zaak, waar ik dus niet kan worden ontslagen om een instagramfoto.

Ik werkte al een aantal maanden voor een energiebedrijf toen ik mijn omslagfoto van Facebook veranderde in een foto met de tekst: Stop de islam. Het was vlak voor de verkiezingen, ik ben extreem-rechts, dus ik uploadde dezelfde foto als Geert Wilders. Ik kreeg veel reacties en dreigementen van collega’s – ze scholden me uit voor xenofoob, racist en erger.

Een dag later werd ik gebeld door de regiomanager van het bedrijf, met het verzoek om de foto te verwijderen. Ik haalde de foto weg, omdat dat moest. De werksfeer liep daarna niet meer lekker en een paar weken daarna werd ik ontslagen. In dat gesprek gaf ik aan dat ik mij gediscrimineerd voelde. Collega’s die een andere partij promoten werden daar niet op aangesproken, en ik wel. Dat vind ik hypocriet. Ik weet dat ik een extreme mening heb, maar ik vind dat ik die op Facebook mag laten horen.

Ik werk bij een onderzoeksinstituut, en in mijn vrije tijd vind ik het belangrijk om me in te zetten voor feminisme, duurzaamheid en gendergelijkheid.

Eens in de zoveel tijd heb ik een evaluatiegesprek met mijn manager om te kijken hoe het gaat. Een paar weken geleden zei hij in zo’n gesprek dat ik me minder moest bemoeien in discussies op Facebook met types als Anne Fleur Dekker en Sylvana Simons. Het zou een “negatieve uitstraling kunnen hebben op het werk”. Hij zei ook dat het geen zin had om me in die gesprekken te mengen, want “mannen en vrouwen zijn nou eenmaal anders”. Hij maakt sowieso veel vrouwonvriendelijke grappen en heeft het liever over de economie – echt een VVD’er.

Door dat gesprek ben ik niet bang geworden, ik wil juist nog meer mijn mening uiten. Maar echt extreme dingen op sociale media zeg ik niet. Dat zou ik alleen doen als Thierry Baudet dictator wordt.

Ik werkte in een rolhorren-fabriek, daar worden ramen en deuren gemaakt. Op een dag zat ik alleen maar boutjes en moertjes te sorteren. Ik postte op Facebook dat ik saai en geestdodend werk moest doen, maar dat ik de dag wel zou doorkomen.

Ik dacht dat mijn profiel was afgeschermd, maar dat was dus niet zo. Een van mijn collega’s met wie ik het niet zo goed kon vinden, heeft lopen rondbazuinen dat ik dat had gepost. Zij kon het niet goed hebben dat ik goed in de groep lag, dus heeft ze mijn Facebook afgestruind om iets te vinden.

Eén week voor mijn contract zou aflopen, hoorde ik dat ik niet meer terug hoefde te komen. De directie zei dat ik niet zo dom had moeten zijn en mijn onvrede online had moeten zetten. Doordat ik die laatste week misliep, kreeg ik geen uitkering.

Bij mijn nieuwe baan postte ik tijdens carnaval foto’s op Facebook. De volgende dag was ik ziek geworden, en had ik me afgemeld voor werk. Mijn collega’s begonnen daarover te klagen. Sindsdien word ik geen vrienden met meer collega’s op Facebook, en let ik goed op wat ik post.

Mijn man is een van de leidinggevende van een supermarktketen. Hij werkt bij ons om de hoek, dat is fijn omdat we drie kinderen hebben en ik ernstig ziek ben. Het bedrijf zou ineens gaan verhuizen, wat mijn man een uur reizen zou kosten, en hij zou daar ook in de nacht moeten gaan werken. Ik postte in een besloten groep op Facebook dat door die nachtdiensten onze weekendjes in gevaar zouden komen.

Een paar weken later moest mijn man bij de grote baas komen omdat ik informatie zou hebben gelekt. Ik kon me niet herinneren dat ik iets tegen iemand had gezegd, totdat mijn man begon over mijn bericht in die besloten groep. Ik dacht echt: hoe ver gaat zijn bedrijf?!

Laatst waren we een dagje naar een pretpark met de kinderen. Mijn man kreeg een bericht van zijn baas: “Je vrouw is toch ziek, wat doen jullie daar?” Regelmatig vraagt mijn man of ik een bericht van Facebook wil afhalen. Ik voel me constant in de gaten gehouden. Het werk van mijn man bepaalt toch niet wat ik op internet kan zetten? Maar ik wil ook niet op mijn geweten hebben dat hij wordt ontslagen doordat ik iets heb gezegd. Ik ben daardoor heel voorzichtig met wat ik post.

Kan jij wel wat hulp gebruiken in je carrière? Dat komt goed uit, want wij geven een jaar lang loopbaancoaching weg. Kijk hier hoe je dit kan winnen.