Deze Amerikaanse voetbalvandaal wil hooligancultuur naar de VS brengen

Als je op de hoogte wil blijven van onze beste stukken zonder je suf te scrollen, schrijf je dan in voor onze wekelijkse nieuwsbrief.

In de Verenigde Staten is voetbalhooliganisme niet bepaald een nationale hobby. Naast het boek Among the Thugs van de Amerikaanse journalist Bill Buford, kennen ze in Amerika het hooliganisme alleen van de film Green Street Hooligans uit 2005, de Little Britain-sketch van een hooliganfilm en die keer dat een stel MLS-fans vuilniszakken naar elkaar gooiden in New York.

Maar dit weerhield Derek “Diablo” Alvarez uit Florida er niet van om de ‘Miami Casuals’ op te richten en op de kenmerkende WWE-manier ‘call-outs’ naar Britse hooligans op social media te posten. Zijn bekendste video is er eentje waar hij zelf in zit. Hij heeft normale kleding aan en daagt de hooligans van Millwall uit met de woorden: “Jullie noemen jezelf de gevaarlijkste gang van de wereld. Waarom komen jullie dan nooit naar Miami of Zuid-Florida?”

Het klinkt misschien gek, maar Alvarez heeft wel degelijk respect afgedwongen bij een aantal mensen binnen de Britse hooligangemeenschap. Dat komt vooral door zijn enthousiasme en passie voor voetbalcultuur en zo’n beetje alles wat met voetbalgeweld te maken heeft. Hij wil door middel van een paar hooligan-gerelateerde ondernemingen meer acceptatie afdwingen. Hij wil voetbalhooliganisme omtoveren tot een vechtsport en ontwikkelt een kookshow met hooligan-thema. Ik sprak met hem af om meer over zijn plannen te weten te komen.

VICE: Wanneer besloot je om voetbalhooligan te worden?
Derek “Diablo” Alvarez: De skinheadcultuur heeft veel invloed op me gehad. De Amerikaanse skinheads waren gelijkwaardig aan de Britse hooligans. We vochten vaak met de Hammerskins, een groep witte suprematisten. We gingen met een enorme groep naar de shows in hun stad. Dat is vergelijkbaar met hooligans die richting uitwedstrijden gaan. Ik maakte toen kennis met Oi!, een subgenre van punk. In die scene ging het constant over voetbalgeweld.

Ik heb allerhande levenstijlen gehad voordat ik bij Miami Casual uitkwam. Ik zat vuistdiep in de anti-racistische skinheadbendes en ik zat in een hardcorecrew, FSU. Bovendien was ik voorzitter van SHARP (Skinheads Against Racial Prejudice) in Florida en sloot me aan bij de politieke partij Communist Party. Ik was onderdeel van de anti-Trumpbeweging en deed mee aan de Women’s March. Maar toen werd ik verraden door neo-feministen en moest ik me verantwoorden, omdat ik “bitches” had gezegd.

Ik had het niet over mijn kameraden, maar over de bitches op de straat. Dit was nadat ik had gevochten tegen de nazi’s, hun territorium had overgenomen en oorlogen had gewonnen. Ik had zoiets van: “Ga je me nou hierom eruitschoppen?” Dat betekent dat je geen enkele Latino of zwarte gangsters bij je beweging wil, want alle gangsters praten zo. Ik zei: “Hebben jullie ons niet nodig? Prima, dan zul je zonder ons tegen de nazi’s moeten vechten.”

Ik ben zo lang en actief mogelijk skinhead geweest, maar er veranderde niks in de politiek. Daarom besloot ik van levensstijl te veranderen. Ik werd een hooligan, dat zat altijd al in mijn achterhoofd. Toen besloot ik een Miami Casual te zijn. Ik dacht: “Wow, ik kan de eerste zijn die zoiets vertegenwoordigt in de Verenigde Staten.”

De Verenigde Staten staan bekend om bendes die elkaar liever te lijf gaan op straat met pistolen dan bij sportwedstrijden. Zijn voetbalhooligans niet een beetje saai in vergelijking met de gangs van waar jij vandaan komt?
Ja, maar dat is ook precies het punt. Ik heb niks met vuurwapens en hou ook niet van dat old-school rellen, waarbij hooligans bijvoorbeeld pubs aanvallen. Ik hou meer van de bosgevechten. Dat is populair onder hooligans in andere Europese landen, gewoon netjes van tevoren afspreken. Dat zouden we kunnen gaan zien als een soort de-escalatie voor skinheads en bendeleden. Er is dan nog steeds sprake van kameraadschap en gevechten, maar dan zonder de maatschappij met de gevolgen op te zadelen.

Wie zijn de Miami Casuals precies? Hebben jullie al gevochten met andere bendes?
Ik heb toegang tot een poule van honderden bendeleden, skinheads en nog meer mensen in de vechtsportscene. Ik kan zo een 10-tegen-10 gevecht uit die poule maken. Ik probeer al een tijd om een bosgevecht van de grond te krijgen, maar niemand lijkt tegen ons te willen matten.

Zijn er wel andere bendes in de Verenigde Staten waar jullie tegen kunnen vechten?
Er bestaat al wel een kleine hooligancultuur. Mensen zijn elkaar vaak genoeg in de haren gevlogen, met steekpartijen als gevolg.

Kan je iets meer vertellen over je plannen om het rellen en vechten om te zetten naar een vechtsport?
Iedereen die ik video’s heb laten zien van de gevechten in het bos, zegt: “Dit is vet, zijn er mensen die hier geld aan verdienen? Je zou de Dana White (de president van UFC) van deze sport kunnen worden.” Voor mij is dit de evolutie van het hooliganschap. Ik wil er een sport van maken. Ik zie het al helemaal voor me dat firms dit ook gaan doen in de shirts van hun team. Of we straks heel veel hooligans op tv gaan zien? Nou, wat is het verschil tussen dit en MMA? Het is eigenlijk gewoon een MMA-groepsgevecht.

En hoe zit het met je hooligan-kookshow? Hoe ben je daar opgekomen?
Ik ben lid van de Football Hooligan Banter-Facebookgroep. Ik weet niet of alle Britten dit doen, maar mensen zijn er nonstop foto’s aan het maken van hun eten. Op een gegeven moment vroeg iemand: “Wat is er Alvarez? Waarom laat jij je maaltijden niet zien?” Ik dacht alleen maar: ik wil niet dat deze rotzakken denken dat ik niet goed eet. Ik legde wat Cubaans eten op een tafelkleed en maakte er een foto van. Toen ik het online zette, zeiden die gasten: “Het lijkt wel alsof je het hebt opgegeten en daarna weer op je bord hebt uitgekakt.” Dus ik zei: “Oké, teringlijers. Hebben jullie kritiek op mijn eten? Ik zal jullie eens leren koken en laten zien dat ik er beter in ben dan jullie. Sterker nog, ik maak er een hooligan-kookshow van.” Ze snapten niet wat ik bedoelde en ik ook niet, maar ik dacht: “Oké, ik ga dit doen.” Uiteindelijk maakte ik gewoon wat hooligangrapjes en dronk ik bier terwijl ik Brits eten kookte dat elke hooligan eet. Misschien eet iedereen dat daar wel, maar ach!

Heb je tot slot nog meer hooligan-gerelateerde plannen voor de toekomst?
Ik wil een samenwerking starten tussen het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten voor WK-wedstrijden, want ik wil wraak nemen op wat de Russen hebben gedaan in Marseille. Britse hooligans werden verboden te reizen, waardoor ze geen wraak konden nemen in Moskou. De Amerikanen hebben de Britten altijd gesteund. Aan mij de taak om de Britse hooligancultuur nieuw leven in te blazen door ze net zo hard te trainen als de Russen doen, en ze weg te houden bij drugs, alcohol en sigaretten. Ik wil de Britse scene transformeren.

Dankjewel Derek.