Little Deadman Zingt Over Ijsjes Eten Met Van Gogh

Gezien het in Californië steeds negen uur vroeger is dan in downtown Leuven en zowel Vice-reporters als hun interviewees over het algemeen wel iets constructievers te doen hebben dan - met één oog op hun mailbox en het andere op een time zone converter - internetpagina’s te refreshen, viel het niet mee om de mannen van Little Deadman te interviewen. Gelukkig hebben we van Chuck Norris geleerd dat zelfs het pseudo-onmogelijke mogelijk is. Het resultaat vind je hieronder.

Vice: Dag Spencer, waar zit je momenteel?
In San Francisco. Ik studeer hier kunst maar ga geregeld terug naar San Diego.

Gezien je in een rockband zit, vermoed ik dat je nog maar net wakker bent?
Ja. Opstaan is voor mij altijd al pijnlijk geweest. Het is een beetje alsof ik elke ochtend opnieuw geboren word. Ik kan niet zomaar uit mijn bed springen.

En hoe ziet een doordeweekse dag eruit eenmaal je wakker bent?
Ik sta op, maak koffie en eet een bagel met roomkaas. Dan check ik het nieuws op TV of op mijn smartphone. Ik ben geen gedisciplineerde songwriter. Er zijn bepaalde dagen waarop ik schrijf, andere waarop ik helemaal niks doe. En dan heb ik nog ergens mijn dagelijks telefoontje met Anthony, onze gitarist. Hoe ik de avond spendeer hangt af van waar ik ben. In San Diego staat de avond meestal synoniem voor ‘drinken met de boys’. Als ik San Francisco zit, schilder of teken ik meestal.

Ik vind jullie songtitels zeer vet, vooral Post Helado Madness. Geweldige titel. Wat is het verhaal daarachter?
Die song is het vervolg op een nummer dat ik een tijd terug geschreven heb. Het gaat over Vincent Van Gogh die ijs aan het eten is en zich gedraagt als een obsessive fucking nut. Ik denk dat Post Helado Madness gaat over accepteren dat je geschift bent, en ervan genieten.

Als je “Little Deadman” googlet krijg je een hoop websites die een of ander resort promoten op een eiland in de Bahamas, dat Little Deadman heet. Hebben jullie de naam daaraan ontleend?
Nee. Ik had een droom over een kleine dode man, die op het voetpad lag. Ik heb toen die kleine dode man eens uitgetekend op een skateboard. Onze bassist Tyson vond het leuk gedaan, en zo is het uiteindelijk ook onze groepsnaam geworden.

Jullie hebben recentelijk de EP ‘Shooting Seagulls’ uitgebracht op Single Screen Records. Daarop overheerst een nice, relaxte, soort van sixties, surf pop vibe. Is dat de muziek waarnaar je zelf ook luistert?
Ik ben vooral opgegroeid met sixties muziek, en daar luister ik nu nog vaak naar. Sommige mensen zullen die obsessie met het verleden wel afdoen als zuivere nostalgie of romanticisme, maar ik vind de sixties gewoon een beter tijdperk dan het deze. Dat gezegd zijnde denk ik dat we als band beïnvloed zijn door heel wat groepen, gaande van de Beach Boys tot Primal Scream. We zijn een echte Californische groep. Ik vind Europese rock goed, maar het is leuk om een Amerikaanse sound te hebben.

Jullie zijn nog niet echt all over het internet, wat betekent dat jullie vooral veel lokale gigs aan het spelen zijn met groepen uit de scene. Of schat ik dat verkeerd in?
Ja, we hebben nog maar een EP gereleased. We spelen dus vooral in het zuiden van California. Er draaien tegenwoordig een aantal goeie bands mee in San Diego, dus lokale shows volstaan voorlopig voor ons.

Maar jullie zijn wel van plan om een full album te releasen begin 2012.
Ja, we gaan de hele winter nummers schrijven en opnemen. Heel wat bands brengen de ene na de andere EP uit, totdat er iets gebeurt. Ik verkies de alles-of-niets-aanpak. En ik denk voornamelijk in termen van albums, die zijn langer en hebben wat meer context. Het is waarschijnlijk een domme move om nu al met een full LP op de proppen te komen, maar LP’s zijn the real thing.

Wanneer kunnen we Belgische Little Deadman show verwachten?
Wel, ik ben al jaren niet meer in België geweest, maar ik vermoed dat we er wel eens op een zomerfestival zullen spelen binnen een jaar of twee.