Het wordt een spannende dag voor deze jonge indiegame developers

Het is een veelbelovende tijd voor Indie games. Daar hebben we het vorige maand hier bij Motherboard ook al over gehad. De grote platformen (zoals Xbox en Playstation) bieden ruimte aan jonge ontwikkelaars in kleine teams om hun spellen op de markt te brengen, overal schieten gamedesign opleidingen als spreekwoordelijke paddestoelen uit de grond (of uit het zwevende blokje bakstenen? ..van Mario? Nee? Te nerdy?) en de creatieve kleine jonge gamebedrijfjes tieren dus welig in Nederland en omgeving.  Dat is, zoals we eerder dus al opmerkten, best wel fantastisch. Door de verlaagde drempel en de stimulerende omgeving krijgen nu allerlei creatieve jonge mensen de kans om bij te dragen aan de ontwikkeling van het medium. Eén van hen is mijn broertje Joost, die onder de artiestennaam Launchable Socks muziek en geluiddesign doet in de indiegamestartup Liquid Flower Games. In de gesprekken die ik met hem hierover heb gehad kreeg ik steeds associaties met hoe het is om in een bandje te zitten. Ik heb zelf altijd veel muziek gemaakt en ben op het moment drummer in een countryband, en ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat in een indie game team zitten net zoiets is als een bandje hebben.

Om deze hypothese te testen heb ik mijn broertje Joost dus in de richting geduwd om een indiegamebedrijfje op te richten (zeg ik puur om de aandacht af te leiden van het feit dat dit hele artikel een schaamteloze plug van een trotse broer is). Samen met een groep Finse gasten heeft hij het bedrijf Liquid Flower opgericht in een dorpje nabij Helsinki. Als afstudeerproject maakten ze met weinig middelen en tijd het spel Qbeh, waarin je met behulp van blokjes die je - zoals in Minecraft -  kunt oppakken en neerzetten puzzels moet oplossen. Het spel is nog steeds gratis te downloaden op Desura, en het deed het bij de release goed genoeg om de aandacht te trekken van publisher Digital Tribe, onder andere bekend van het uitbrengen van Spec Ops: the Line op de Mac. Nu loopt de ‘band' Liquid Flower dus met een platendeal op zak, en hun album, het vervolgspel Qbeh -1, komt vanavond na een dik jaar hard werken uit op Steam, een van de grootste appstores voor games. In februari was ik op bezoek op het kantoor van Liquid Flower, een soort klaslokaaltje in een stil gebouw in het minuscule dorpje Kouvola.  Als we onderweg zijn naar de metro begint een verwarde soort neerslag uit de hemel te struikelen. “Je kon op geen slechter moment langskomen in Finland”, grijnst Jussi, de leveldesigner van het team, terwijl ik over een hoop bruine slushpuppy in de besneeuwde Finse straat spring en een mengsel van hagel en sneeuw me in het gezicht slaat als regen met botten. Het is vier uur ’s middags, maar het enige licht op straat komt van de gele straatlantaarns.

Op het kantoor, dat na deze barre tocht ondanks TL-verlichting, hard meubilair en een flinke galm toch aanvoelt als een warme, knusse woonkamer, leer ik het team kennen. Naast mijn broertje, die als enige niet-Fin is binnengehaald als componist en audio designer, is er coder Toni, leveldesigner Jussi, artist Mika en Lassi, die wisselende taken heeft. Het lijkt inderdaad net een band: ze praten door elkaar, zeiken elkaar nu en dan zachtaardig af en als ze hebben over hoe Qbeh-1 er moet gaan uitzien gaan hun ogen fonkelen.  De rolverdeling binnen het team doet ook denken aan die in een band. Coder Toni is duidelijk de drummer van het stel. Hij is een bescheiden jongen, die het praten vooral aan Joost en Jussi overlaat. Het is aan hem om op de achtergrond te zorgen dat het spel functioneert. Hij creëert de tendens en dirigeert de spelervaring, maar van achter een gordijn van graphics en geluid.  Wie de leadzanger en frontman is, hangt af van waar de focus van het spel ligt. Een spel dat een centrale rol toedicht aan de visuele omgeving wordt misschien aangevoerd door de artist of de leveldesigner, een spel met muziek als centraal concept biedt een plek voor de sounddesigner.  In het geval van Liquid Flower’s Qbeh -1 lijkt de leadzangersplek gevuld te worden door Joost. “Wij concentreren ons vooral erg op de atmosfeer,” zegt hij. In de praktijk wordt een groot deel van die atmosfeer gedragen door de combinatie van muziek en leveldesign.

Nu is het spel bijna af, en zit het team dus vlak bij de release van hun eerste grote project. Inmiddels is hun geld zo goed als op, hebben ze de huur van hun kantoor opgezegd en werken ze in de woonkamer van een huis dat ze met vier van de jongens samen hebben gehuurd. Joost laat via Skype lachend zien dat zijn bureau en zijn bed hetzelfde meubel zijn. Voor de laatste loodjes en de release van het spel is hij tijdelijk weer bij de jongens ingetrokken en slaapt hij op de bank in de woonkamer. Voor de release hebben ze een feestje gepland waarbij ze met biertjes erbij de verkoopcijfers met hun beamer op de muur willen projecteren. De anticipatie op dit grote moment lijkt erg op het moment van het uitbrengen van een album.  Zo voelt Joost het ook. “Je hebt de nummers gemaakt, de levels gebouwd, en je hebt al die tijd geïnvesteerd in het maken van iets waarvan je nog niet weet hoe het ontvangen gaat worden.”  “Just like with releasing an album, it’s a matter of hoping the thing you made will be played,” voegt Jussi toe.  Op de vraag wat hun hoop is voor de verkoopcijfers reageren de jongens aarzelend. “Eerlijk gezegd hebben we geen flauw idee wat we kunnen verwachten. Misschien vindt niemand het leuk en wordt het een dikke flop. Wie weet, fingers crossed, wordt het een enorme hit. Wat we vooral hopen is dat we genoeg verdienen om dit te kunnen blijven doen.”  Omdat indiegames gemaakt worden door kleine bedrijfjes met vaak een soortgelijke achtergrond, loopt een succesverhaal van een team van developers vaak op een vergelijkbare manier als bij een bandje. Het succes van een game kan gigantische bakken met geld opleveren en de makers soms een een soort rocksterrenstatus in de gamewereld geven. Dat zie je bij mensen als Markus Persson, de maker van het beroemde spel Minecraft, die in de eerste maand van de beta (test-)release al 1 miljoen kopieën à 10 euro per stuk had verkocht.  Zulke dromen durven de jongens niet echt te hebben, althans niet uit te spreken. Waar ze wel erg op hopen is dat ze met Liquid Flower op ‘tour' kunnen. Op het moment zijn ze druk in de weer om uitgebreid gemotiveerde inzendingen te doen naar allerlei indiegamefestivals over de hele wereld, zoals Indiecade in Los Angeles, PAX Australia, en (…). Of dat allemaal gaat lukken, hangt ten dele af van het succes van hun release en de ontvangst van vanavond. Joost: “het zou de ultieme droom zijn: de wereld over reizen met onze eigen creatie. Met mijn bandje van vroeger is dat nooit gelukt.” Qbeh -1: The Atlas Cube is vanaf vanavond te koop op Steam. De voorloper Qbeh kan je gratis downloaden van Desura.  Klachten over mijn schaamteloze nepotisme kan je deponeren op motherboardnl@vice.com.