GIF: YouTube/Siberian Times
De bevroren grasvlaktes van Noordoost-Siberië worden zo langzamerhand een belangrijk knooppunt voor bizarre fenomenen. Er zijn ontploffingen geweest in de permafrost die gigantische kraters hebben achtergelaten. Vorige maand liep er ineens een kloof dwars door de republiek Jakoetië die er eerst nog niet was. Bewoners noemen het litteken de "poort naar de onderwereld." Toepasselijk, want het gat is vreselijk groot en vreselijk diep.En nu is er een nieuw fenomeen. Op het afgelegen Belyy Eiland is de grond nu letterlijk aan het borrelen.In het filmpje dat vandaag is geplaatst op Siberian Times, lopen Alexander Sokolov en Dorothee Ehrich op een weinig opmerkelijke vlakte, alleen wiebelt de grond mee met hun voetstappen, alsof ze op het buikvet van een gigantische groenbehaarde reus lopen. Volgens het bericht hebben ze 15 van dit soort 'blaren' gevonden.De onderzoekers die de beelden hebben vastgelegd zeggen dat er methaan en CO2 vrijkwam toen ze de grasmat doorprikten. Waarom dit nu gebeurt is officieel nog niet duidelijk. Maar het sterke vermoeden bestaat dat de bevroren ondergrond vanwege een hittegolf is ontdooid, waardoor opgesloten gas kon ontsnappen uit het ijs.
Advertentie
Dit zou niet de eerste keer zijn. Geologen denken dat de grote kraters ook zijn ontstaan toen de bevroren toendra's abrupt begonnen te smelten. Wetenschappers schatten dat als de opwarming aanhoudt tot het einde van de eeuw, zo'n 205 miljoen gigaton (al is het moeilijk in te schatten) methaan en CO2 vrijkomt. Dat is zo'n 3 tot 11 procent van wat de mens nog mag uitstoten. (Het resterende totaal aan CO2 dat de mens nog mag uitstoten om binnen de 2 graden opwarming te blijven, wordt de Carbon Budget genoemd).Lees ook: [Hoe een glas whisky met poolijs het bewijs leverde voor klimaatverandering](Hoe een glas whisky met poolijs het bewijs leverde voor klimaatverandering)
Belyy eiland is ver van onze bedstee, maar als je stil staat bij de eindeloze landmassa van de Russische Taiga, en de vlaktes van Canada, dan voel je de massa van het opgesloten gas bijna op je neerkomen. Dat is wat klimaatverwarming zo groot maakt: het is overal en de gevolgen zijn bijna niet in te schatten.