Het was juni en alles was seksisme

Wie de aandacht even van de onderdrukking af wil leiden, geeft gauw een partij wasmachines weg - dan zijn de vrouwtjes wel even zoet.

Juli is aangebroken, maar we kunnen nog niet met de nieuwe maand beginnen zonder stil te staan bij de seksistische shit die de Nederlandse vrouw in juni te verduren heeft gehad. Mannen hebben het trouwens ook niet altijd even makkelijk: zo schreef SBS deze maand een prijsvraag uit waarbij moeders die met hun dochters op de foto gingen een wasmachine konden winnen "aangezien vrouwen vaker de was doen dan mannen". Dat betekende dat mannen geen wasmachine konden winnen, terwijl zij toch ook de was kunnen doen. Discriminatie, bepaalde het College voor de Rechten van de Mens terecht. Maar deze kwestie is inmiddels opgelost, dus ik ga me daar niet meer mee bemoeien.

Het WK voetbal is altijd een goede aanleiding om overdag te drinken, en uren te verliezen aan het met misplaatste nationalistische trots lezen van buitenlandse analyses van het Nederlandse voetbal. Waarbij je dan denkt: wauw, ja. Onze jongens. Maar het is ook bij uitstek een aanleiding om uitgekauwde grapjes te maken over dat A) vrouwen geen verstand hebben van voetbal, dat dat B) erg is en dat ze dus C) hun bek erover moeten houden.

Er zijn genoeg vrouwonvriendelijke WK-excessen - zoals voetbalkijkavonden in Veenendaal die verboden zijn voor vrouwen, of het WK in Lingerie van Veronica - maar daar is al een prima hoeveelheid maatschappelijke ergernis over geweest. Wat vrij onopgemerkt voorbij trekt zijn van die stukjes in kranten, tijdschriften en blogs, waar in een redactievergadering de opmerking 'Jongens, in godsnaam, we moeten nog iets met het WK' aan voorafgegaan is. En omdat het zo makkelijk is om er dan iets van te maken dat al honderd keer eerder geschreven is over vrouwen en voetbal (HAHA), is dat precies wat je krijgt. Een stukje dat als een slappe pik van domme clichés voor je gezicht bungelt. Blogjes als 7 Bindende regels voor vrouwen als ze met mannen naar Oranje kijken van Upcoming, bijvoorbeeld ("Draag niet een té uitdagend jurkje/shirtje tijdens de wedstrijd"). Of het artikel van Hans van der Beek in Het Parool, over wat voor soort voetbalkijker je bent:

Holle herkenbaarheid over een non-onderwerp FTW! Dit is trouwens een voorbeeld, ik had geen zin om alle vijf types hier aan te halen. De foto is gemaakt door Gijs van der Sanden, waarvoor dank.

Er zijn er zoveel, en ze zijn altijd een beetje beledigend voor alle betrokkenen. Voor vrouwen, omdat zij als plezierverstierende kutten worden neergezet die niet weten wat er belangrijk is in het leven. Voor mannen, omdat de suggestie gewekt wordt dat ze allemaal achter dit soort herkauwde prut staan. Voor de schrijver van zo'n stukje, die het verdient om zijn journalistieke dromen na te jagen in plaats van muffe invuloefeningen te typen die alleen bestaan omdat het een makkelijke manier is om kolommen te vullen en targets te halen. Ik zou graag wat troostende woorden tegen zo'n schrijver spreken, ware het niet dat ik mijn kaak verrekt heb tijdens het zo hard gapen om dit soort oubolligheid dat ik het even rustig aan doe.

Begrijp me niet verkeerd: ik erger me ook als ik tijdens een wedstrijd achter een meisje zit dat met een vriendin haar dag bespreekt, of juist heel hard wil laten blijken dat ze verstand van zaken heeft door elke beslissing van de scheidsrechter gillend in twijfel te trekken. Maar ik heb de afgelopen wedstrijden toch ook te veel in de buurt van mannen gestaan die elkaar tijdens de wedstrijd uitgebreid vertelden welk soort beamer ze zelf thuis hebben, of onophoudelijk voor de hand liggende voetbalplatitudes uitwisselden die zelfs ik kon bedenken. Ongeacht welk geslacht je daar hebt hangen zou ik het heerlijk vinden als aanstaande zaterdag iedereen om me heen gewoon op de gepaste momenten hard brult en verder voornamelijk zijn bek houdt. (y)

Verder waren mensen kwaad over een stuk van spitsnieuws.nl met de kop "Nieuwe MILF's zijn meer gaan werken". Het bericht ging over onderzoek van het CBS waaruit bleek dat verse moeders vaker vrij snel na de geboorte van een kind weer aan het werk gaan. De cijfers geven aan dat er sinds 2001 sprake is van een stijging van enkele duizenden werkende moeders. Of: milfs, volgens de schrijver van het stukje. DUIZENDEN werkende vrouwen die net een pijnlijke bevalling hebben doorstaan om het wonder van het leven voort te brengen, en die ALLEMAAL op het lijstje van de schrijver van dit bericht staan om gepenetreerd te worden! Het is dom en objectiverend, maar het ontbreekt de man in elk geval niet aan ambitie.

Waarschijnlijk ging hij ook maar gewoon mee met de teneur op zijn redactie - spitsnieuws.nl publiceert dagelijks een 'lunchbabe' en schrijft raadseltjes uit onder de noemer 'Raad de reet'. Bij 'Raad de reet' krijgt de lezer een bil te zien, en mag hij raden welke vrouw daar omheen zit. Je merkt misschien dat er geen linkjes in deze alinea's zitten naar het oorspronkelijke milf-artikel of de 'Raad de reet'-pagina, en dat komt omdat ik goede hoop heb dat het soort lezer dat die site probeert aan te spreken langzaam uitsterft. Ik wil die ontwikkeling niet tegenwerken door er onnodig meer lezers naartoe te sturen, want dat kan de advertentie-inkomsten beïnvloeden. Als iedereen gewoon even zijn burgerplicht doet en niet meer naar spitsnieuws.nl gaat, komt alles dik in orde.

Ik heb deze maand trouwens even overwogen om de handdoek in de ring te gooien bij het lezen van deze kop op nu.nl: 'Vrouwen willen een ouderwets huwelijksaanzoek'. Volgens onderzoek willen vrouwen dat een man haar op één knie ten huwelijk vraagt, en zeventig procent van de vrouwen neemt geen genoegen met minder dan een diamanten verlovingsring. Waarom vechten voor de vrouwenzaak als je zusters er zo'n bordkartonnen beeld van de romantische liefde op nahouden? Hebberige trienen. Het bericht bleek van de Daily Mail te komen, die erbij vermeldde dat het onderzoek was uitgevoerd door Beaverbrooks, een Britse juwelier. Ah, een juwelier. Die zou er wel eens baat bij kunnen hebben om zeventig procent van het vrouwelijk geslacht als hebberige trienen af te schilderen. En toen was mijn wereldbeeld dus gewoon weer op orde.

Dit was in juni de slechtste koop om het patriarchaat te slopen:
Hij komt vandaag pas uit, maar er werd in juni al lustig over geschreven: Paula, de nieuwe cd van Robin Thicke. De man is recentelijk verlaten door zijn vrouw Paula Patton, maar wil haar nu terug. Dat wil hij bereiken met een romantisch bedoeld album over haar, waarvan het dwingend getitelde Get her back de eerste single is. In de clip kijkt hij getergd en naakt en bloedend in de camera, terwijl er sms'jes in beeld komen die tussen hem en zijn vrouw zouden zijn. "I wrote a whole album about you," staat er. "I don't care," smst ze terug. Wie wel? Wie wel.

Samenvattend: de man die ons het verkrachtersanthem Blurred Lines ("I know you want it") bracht, heeft nu een album vol liedjes met stalkerthema's gemaakt. Andere in deze context enge songtitels van het album zijn bijvoorbeeld: You're my fantasy, Lock the door, Forever love, en Something bad. Ik kan dit niet vaak genoeg zeggen, kinderen: wat in een romantische komedie een mooie geste is, levert je in het werkelijke leven eerder een contactverbod op. Als je het weer wil proberen met een ex kun je dat ook gewoon met haar zelf bespreken. Dat is respectvoller dan haar publiekelijk voor het blok te zetten in de hoop dat ze zich dan gedwongen voelt om bij je terug te komen. Ze is geen prijs die je krijgt als je er maar genoeg je best voor doet, ze is een mens, en ze heeft misschien gewoon geen zin meer om elke ochtend naast die stinksnavel van je wakker te worden.

Als Get you back een voorbode is van hoe de rest van het album klinkt, is Paula trouwens niet alleen slecht nieuws voor tegenstanders van het patriarchaat, maar ook voor tegenstanders van saaie liedjes. Deze cd met rust laten is dus een win-win voor iedereen!

Dit was in juni de beste koop om het patriarchaat te slopen:

Hier is geen discussie over mogelijk: dat was de Tata-top. De vrouwelijke tepel ligt onder vuur, en de Tata-top vecht daartegen. Mannen mogen al bij het eerste sprankje zonlicht ongegeneerd met ontbloot bovenlijf de terrassen bezetten en met hun nutteloze, nutteloze tepels aan de zwier. Een vrouw die buitenshuis haar jetsers gebruikt voor waar ze voor bedoeld zijn - melk in een baby stoppen - moet zich terugtrekken op een vieze wc om dat te kunnen doen zonder aanstoot te geven. Erger is misschien nog wel het gemak waarmee Rihanna van Instagram getrapt wordt als ze haar prima tepeltjes laat zien. De Tata-top gaat die hypocrisie te lijf door de drager vrij behoorlijk gekleed te laten zijn, en tegelijkertijd de schijn te geven dat ze haar BLOTE TIETEN laat zien. Goed werk, makers. Goed nieuws, tieten.

Weet je wanneer ook alles seksisme was? In december, januari, februari, maart, april en mei. En in de maanden en eeuwen daarvoor op zich ook.