Hoe pickup-artists geld verdienen aan blanke mannen die zich onderdrukt willen voelen

De wereld van MRA's of mannenrechtenactivisten heeft alle kenmerken van een complottheorie. Vermeende persoonlijke tekortkomingen worden geprojecteerd op een andere sociale groep, aanhangers zijn ervan overtuigd dat deze groep de hoogste lagen van de maatschappij heeft geïnfiltreerd om z'n eigen agenda te pushen, en geloven dat zij de zogenaamde "rode pil" hebben geslikt en een werkelijkheid hebben ontdekt die gewone mensen niet kunnen zien.

En net als bij andere sektarische complottheorieën, kunnen de mensen die het gospel van MRA verkondigen goed verdienen aan van hun volgers. Voor vrouwenhater Daryush "Roosh V" Valizadeh – de pickup-artist die ooit zei dat verkrachting legaal zou moeten zijn als het op "privéterrein gebeurt" – draait de mannenrechtenbeweging vooral om één ding: geld.

Afgelopen maandag ontplofte het internet toen bekend werd dat Roosh dit weekend bijeenkomsten voor zijn "mede-stamleden" wilde organiseren in steden over de hele wereld. Kranten, politici en activisten kwamen erachter dat hordes mannenrechtenactivisten op zo'n 165 locaties in 43 landen bij elkaar wilden komen. De pers dook op de actie en schreef verontwaardigde stukken over de "antifeminist" en "gehate blogger". Feministen en andere activisten riepen op om de bijeenkomsten te verbieden of te verstoren. En dat was natuurlijk precies waar Roosh op hoopte. Zijn doel is niet om jonge mannen samen te brengen om te strijden tegen "militant feminisme", maar om te profiteren van het verlangen van jonge blanke mannen om zich onderdrukt te voelen.

Roosh haalde vorig jaar alle kranten in Canada met een actie die hij al snel de "Battle of Montreal" noemde – een nogal grandioze naam voor een onopmerkelijke reeks van gebeurtenissen. Canadese feministen die boos waren over de neomasculiene ideologie van Roosh protesteerden bij een paar evenementen in Vancouver en Montreal waar de pickup-artist zou spreken. Roosh moedigde zijn aanhangers aan om een "tegenaanval" te organiseren en bedreigde zijn feministische tegenstanders online. Uiteindelijk gebeurde er vrij weinig. Bij een van de evenementen gooide een demonstrant een biertje over Roosh heen – maar dat was het dan ook wel.

Statistieken van Google laten zien dat zoekopdrachten naar Roosh en zijn website enorm toenamen in de week van de zogenaamde "Battle", en daarna weer inzakten. Het lijkt erop dat Roosh hiervan heeft geleerd, en nu een nog grotere controverse heeft gefabriceerd om nog meer aandacht voor zichzelf te genereren.

Toen ik Roosh mailde en vroeg om commentaar, antwoordde hij: "Je bent een idioot. Ik verdien hier geen geld mee." Maar als hij de bijeenkomsten die dit weekend zouden plaatsvinden echt geheim wilde houden, had hij nooit de locaties en wachtwoorden op een openbare website geplaatst. Dit was een manier om de media in de val te lokken, met zijn fanatieke aanhangers als lokaas. Nadat hij zijn plannen openbaar had gemaakt, hoefde hij alleen maar te wachten tot de media en het internet erin zouden trappen en woedende stukken over hem en de neomasculiene beweging gingen schrijven – en het aantal bezoekers van zijn webwinkel (waar hij boeken verkoopt met titels als Bang Ukraine: How To Sleep With Ukrainian Women In Ukraine) explosief zou stijgen. Drie dagen geleden schepte hij op Twitter op over zijn "beruchtheid" en zijn stijgende bezoekerscijfers, waarbij hij zijn eigen zoekmachineranking vergeleek met die van controversiële medevrouwenhater Milo Yiannopoulos.

Door patriarchale ideeën over mannelijkheid te verwerpen, draagt feministische theorie bij aan oplossingen voor problemen waar mannen daadwerkelijk mee kampen, zoals hoge zelfmoordcijfers en de stigmatisering van psychische problemen. Maar Roosh geeft weinig om de echte problemen van mannen. Hij vindt vooral zijn eigen "beruchtheid" belangrijk.

Roosh schildert feminisme regelmatig af als een "oorlog" tegen mannen."[Het bestaan van de man] is een vagevuur, totdat een nieuwe verontwaardiging ze naar de hel stuurt," schrijf hij. "Zij die niet de wapens oppakken…zullen het meest lijden." Zijn pseudo-militaire retoriek is bedoeld om boze jongemannen aan te spreken, die wanhopig op zoek zijn naar het gevoel dat ze ergens bij horen en belangrijk zijn.

Om winst te maken volgen pickup-artists in grote lijnen hetzelfde stappenplan als het westerse militair-industrieel complex. Neem een gemarginaliseerde en verbitterde man, die gefrustreerd is door zijn gebrek aan kansen voor financiële en seksuele vooruitgang in de civiele maatschappij. Probeer hem vervolgens ervan te overtuigen dat hij zijn leven zin kan geven door zich te verenigen met andere mannen om zijn dominantie over minderwaardige lichamen (vrouwen, in dit geval) te laten gelden. Zeg tegen hem dat deze strijd gerechtvaardigd en juist is, en dat zijn rol erin belangrijk is. Verkoop hem tot slot je zelfgeschreven e-book Day Bang: How to Casually Pick Up Girls During the Day, en haal zo triomfantelijk de oorlogsbuit binnen.

De oorlogsbuit van Roosh komt direct uit de bankrekeningen van zijn mannelijke volgers. Maar de spookonderdrukking die hij zijn aanhangers aanpraat, resulteert in daadwerkelijke onderdrukking van vrouwen wereldwijd. Er sterven vrouwen door toedoen van de voetsoldaten van de MRA-beweging. Gefrustreerd omdat hij al negen jaar droog stond, besloot de Amerikaanse systeemanalist GeorgeSodini versieradvies in te winnen bij pickup-artists als Roosh. Hij bezocht hun evenementen, kocht hun boeken en plaatste reacties op hun forums.

Maar zijn investering leverde hem geen seksueel rendement op. In zijn dagboek schreef hij over zijn woede jegens de "dertig miljoen begeerlijke alleenstaande vrouwen" waarvan hij vond dat ze hem "afgewezen" hadden. Dus schoot hij drie "begeerlijke" vrouwen dood in een sportschool, en pleegde hij daarna zelfmoord.

Pickup-artists gebruikten zijn zelfmoord als bewijs dat "een leven zonder seks geen leven is," en gebruikten zijn "falen" om hun producten aan de man te brengen. "Wees niet als George Sodini. Serieus, verbeter je versiertechnieken en ga aan de slag," schreef een MRA-sjacheraar, met een link naar zijn eigen webwinkel.

Sodini was een extreem geval, maar belichaamt wel de leugens die verspreid worden door Roosh en zijn volgers. Er zijn eigenlijk maar een paar redenen waarom sommige mannen niet kunnen scoren: of ze passen niet in het door het patriarchaat opgelegde plaatje van aantrekkelijkheid, of het zijn seksistische eikels.

Maar MRA's bieden een verleidelijke derde optie, die veel makkelijker is dan het deconstrueren van patriarchale waarden en geïnternaliseerde patriarchale gedragsnormen. De "rode pil" biedt een tastbare, externe vijand, en de daaruit voortvloeiende mogelijkheid om te zwelgen in zelfmedelijden over de oneerlijkheid van een zogenaamd matriarchale maatschappij die ervoor zorgt dat niemand met je in bed wil duiken.

Roosh profiteert van dit gestoorde verlangen om te lijden, door ideeën aan te moedigen die vrouwen vernederen, kleineren en marginaliseren, en seksueel gefrustreerde mannen nog gefrustreerder en bozer op vrouwen maken – zodat ze nog meer boeken van Roosh kopen. De mannen die geloven in zijn neomasculiene ideologie zijn geen leeuwen die geleid worden door ezels, maar "bèta's" die misleid worden door "alfa's".

Zowel de "Battle of Montreal" als de bijeenkomsten dit weekend werden gepresenteerd als vormen van pseudo-militair verzet. In artikelen op de website van Roosh over de "Battle" gebruikt hij woorden als "luchtaanvallen," "grondcampagnes," en de "informatieoorlog." Veel van zijn fans vallen als een blok voor deze retoriek, omdat ze het gevoel willen hebben dat ze onderdeel zijn van een bonafide verzetsbeweging. Op MRA-forums praatten de leden over de bijeenkomsten van dit weekend als een "omslagpunt in de wereldgeschiedenis", en hebben ze het over het belang van "het waarborgen van basale operationele veiligheid."

"Het is tijd dat we ondergronds gaan in de steden die de veiligheid van mijn aanhangers in gevaar brengen," tweette Roosh op maandag, waarmee hij de paranoia van zijn fans versterkte tot in het absurde. Roosh weet dat zijn aanhangers niet echt gevaar lopen, maar hij weet ook dat ze graag het gevoel hebben dat hun levens in gevaar zijn door de feministische bedreiging. Degenen die niet het doelwit van onderdrukking zijn, halen er voyeuristisch plezier uit om zich voor te stellen dat ze onderdrukt worden – alsof ze een horrorfilm kijken die ze elk moment gewoon kunnen uitzetten.

Roosh heeft gisteren bekend gemaakt dat de bijeenkomsten dit weekend niet doorgaan. Op zijn website liet hij weten dat hij de veiligheid en privacy van mannen die bij de internationale 'meetups' aanwezig willen zijn niet kan garanderen. Hiermee heeft hij alles bereikt waar hij op hoopte. Door de bijeenkomsten af te lassen loopt hij niet het risico dat er maar weinig mannen op komen dagen en hij voor gek staat, maar heeft hij zijn aanhangers wel gesterkt in hun geloof dat de hele wereld tegen ze is.

Roosh heeft zich opzettelijk de woede van de wereld op de hals gehaald. De bijeenkomsten waren bedoeld om ervoor te zorgen dat hij meer boeken verkoopt, niet om een internationaal guerrillanetwerk van MRA's op te zetten. Zijn fans, die met hun fedora's en zelfgemaakte Return of Kings-shirts in de loopgraven zitten, zijn niets meer dan collateral damage.