De uitvinder van de Fleshlight wil dat mannen meer aan zichzelf zitten

De bekendste Stoya Fleshlight in de opslag van het bedrijf.

Steve Shubin wil dat we het meer hebben over zelfbevrediging. De uitvinder van ‘s werelds meest verkochte seksspeeltje - de Fleshlight, een vagina gemaakt van polymeer in een huls die wat weg heeft van een zaklamp – zegt dat het de plicht van de man is om regelmatig te masturberen. Gezien dit feit vindt hij het dan ook onacceptabel dat de dildo inmiddels een prima gespreksonderwerp is geworden voor tijdens de lunch, maar dat sekspeeltjes voor mannen nog taboe zijn.

Steve heeft zich niet altijd beziggehouden met mannelijke potentie. Deze rijkste voorstander van een potje rukken groeide op in een braaf gezin met dertien broers en zusjes. Door zijn American football-talent belandde hij op de universiteit, waar hij studeerde voordat hij in het leger ging en uiteindelijk terecht kwam bij een SWAT-team in Los Angeles.

“Werken bij de politie was geweldig, maar ik werd er niet rijk van. Je kunt nooit een keer een grote aankoop doen, en dat wilde ik wel graag,” vertelde hij me. “Ik ben één van veertien kinderen en ik groeide op met weinig spullen. Ik was verschrikkelijk hebberig.” Op zijn 32e stopte Steve met zijn werk en begon hij zijn eigen bedrijfje.

Pas op zijn veertigste kwam hij terecht in zijn huidige werkveld, vanwege de zwangerschap van zijn vrouw, die tevens tennisster is.

“De dokter zei dat, omdat we al in de veertig waren, we extra voorzichtig moesten zijn en beter geen gemeenschap konden hebben tijdens de zwangerschap,” legde hij uit. “Dat was nog maar aan het begin van de zwangerschap. Voor mij was dit dus wel een probleem. Als je me vertelt dat ik negen maanden geen seks kan hebben, dan is dat wel een issue.”

Tijdens een etentje om de zwangerschap te vieren vroeg Steve aan zijn vrouw Kathy: “Zeg eens eerlijk, zou je het pervers van me vinden als ik gedurende deze periode iets zou gebruiken wat jouw seksuele afwezigheid zou kunnen opvullen? Zou je me dan een smeerlap vinden?”

Steve Shubin, oprichter van Fleshlight.

In eerste instantie schoten ze allebei in de lach bij de gedachte aan een boomlange vent die het aanlegt met een opblaaspop, maar op de weg naar huis dachten ze er nog een keer over na. “We vroegen ons af wat er zou gebeuren als een probleem als dit langer zou duren, dus niet binnen zo’n beperkte periode, maar langer dan dat. Stel dat iemand door een lichamelijke of psychische beperking geen normaal seksleven zouden kunnen hebben. We dachten erover wat je daar dan aan zou kunnen doen.”

Met een eerste investering richtten ze een bedrijfje op dat uiteindelijk Fleshlight zou gaan heten. Kathy’s eis was dat alles wat ze zouden produceren in ieder geval smaakvol zou zijn. (“Iets artistieks, dat er niet uit zou zien als een vies speeltje.”) Een beetje research wees uit dat er weinig op de markt was dat met hun idee kon concurreren.

Aangezien Fleshlight een familiebedrijf is, deden de tienerzoons van Steve uit een vorig huwelijk mee met een brainstormsessie. De familie Shubin zat een week lang om de tafel, foto’s van lichamen uit te knippen die ze mooi vonden en na te denken over het eerste prototype. Uiteindelijk kwam eruit dat ze de aanwezigheid van gezichten, bovenlichamen of benen niet nodig vonden, en dat het vooral een prototype werd dat bestond uit het gedeelte tussen de knieën en ribben. Het middenstuk was verwijderbaar voor reiniging en gemaakt van een soort mix van plastic en olie, die de sensatie van menselijke huid nabootsten.

Een doorsnede van een Fleshlight naast een Vstroker, een apparaat dat je aan je computer kunt koppelen waardoor je de bewegingen kunt synchroniseren met de porno die je op het scherm ziet. 

Shubin vond zelf dat hij een beetje geobsedeerd was met het ontwerp, omdat, zoals hij zegt: “Je er als man dwars weinig plezier aan beleeft als een bepaald materiaal niet natuurlijk aanvoelt. Dat had dus prioriteit. Twee jaar en twee en een halve ton later was er nog geen enkel model verkocht. Pas toen Rob, een oude vriend en succesvol zakenman, op bezoek kwam en onder de indruk was van wat hij zag, begon het balletje te rollen. Toen Steve hem naar het vliegveld bracht, vroeg Bob of Steve een van de neppe vagina’s naar hem op kon sturen. Shubin bood aan om een heel model te sturen, dus inclusief billen en onderbuik, maar Bob zei: “Nee, nee, nee, doe dat alsjeblieft niet. Ik heb kinderen, die zien dat dan ook. Dat valt veel te veel op.”

“Toen ik terugreed van het vliegveld dat ik ineens: goh, als ik een vriend hier niet blij mee kan maken, dan is dit geen goed ontwerp.” Tussen het vliegveld en zijn kantoor begon hij in zijn hoofd een aantal aanpassingen te maken aan het ontwerp. “Het moest kleiner worden, het moest in de hand passen, en het moest op een mannelijk product lijken, zoals gereedschap. Zo kwam ik op een zaklamp (flashlight) en besloot ik het product Fleshlight te noemen.”

De Fleshlight-opslag.

Na vier jaar ontwerpen en een heleboel prototypes kwam eindelijk het moment waarop de Fleshlight zich begon terug te betalen. Inmiddels is het bedrijf miljoenen waard en is de Fleshlight het bestverkopende speeltje ter wereld.

Een ophangpunt voor de Fleshlight in de douche.

De ingang van het Fleshlight-concern.