Mijn leven als universitair geschoolde sugarbaby
Screenshot met dank aan de auteur

FYI.

This story is over 5 years old.

Seks

Mijn leven als universitair geschoolde sugarbaby

Nadat ik was afgestudeerd aan Princeton, besloot ik seks aan te bieden voor geld.

Waar of niet waar? Als je de perfecte baan zoekt, richt je je op de dingen die je ook onbetaald zou willen doen. Ik beantwoordde die stelling als 'waar', tijdens mijn laatste semester aan de Princeton-universiteit, toen ik uit begon te zoeken wat ik na mijn studie wilde gaan doen. Iedereen om me heen was van plan om naar Hollywood te gaan om acteur te worden, of bereidde zich voor op de slopende sollicitatiegesprekken bij beleggingsbanken of consultancybedrijven in New York City. Op een universiteit als Princeton schreeuwt iedereen zijn ambities en prestaties van de daken, maar worden onze worstelingen en onzekerheden nauwelijks uitgesproken, zelfs niet naar onszelf toe. Ik was klaargestoomd voor een glansrijke carrière en stond op het punt de wijde wereld ingestuurd te worden. Tenminste, dat was de verwachting. Mijn professionele toekomst bleek wat onorthodoxer te zijn dan ik aanvankelijk gedacht had. Mijn beslissing om mannen te daten in ruil voor geld was eigenlijk makkelijk gemaakt. Ik was altijd al gefascineerd geweest door verhalen van escorts en sekswerkers, en zag hen als geestverwanten op het gebied van vrijdenkerij en losbandigheid. Ergens begreep ik dat seks delen van ons vrijgeeft die we misschien liever verborgen houden, en ik zag sekswerk als opstapje naar therapie. Aangezien ik afstudeerde met een psychologiediploma en ik bekend stond als slet die niet vies was van de nodige seks, was sekswerk een voor de hand liggende keuze. 'Sugerdaten' is niet heel anders dan andere soorten sekswerk. Of je nu prostituee, escort, stripper of sugarbaby bent – uiteindelijk betalen alle mannen je voor een emotionele en lichamelijke ervaring. Persoonlijk houd ik niet van de termen 'sugardaddy' en 'sugarbaby'. Ik vind de dynamiek die deze woorden impliceren niet leuk. Deze mannen zijn mijn vader niet, en ik ben ook absoluut geen kind. Ik noem mezelf liever "sugarcunt", en mijn cliënten "sugardicks." Wanneer je – zoals bij veel sugarcunts het geval is – een langdurige relatie met iemand aangaat, ontstaat er altijd een bepaalde, vertrouwde dynamiek. Maar als het op de werkomschrijving aankomt, vul je je werk precies in zoals jij dat wil: doorgaans een van de grootste voordelen van sekswerk. In het begin vonden mijn leeftijdsgenoten het vooral amusant dat ik voortaan als sugarcunt door het leven ging, waarschijnlijk omdat ze me niet serieus namen – hoewel sommigen van hen bezorgd waren over mijn emotioneel en lichamelijk welzijn. Toch zou ik mijn bezorgdheid over hun carrièreplannen ook niet hardop uitspreken, want wie ben ik om daarover te oordelen? Toevallig aasden mijn klasgenoten vaak op hetzelfde soort banen die sommige van mijn favoriete klanten hadden. Meestal hebben we het dan over iets met geld, rechten of ondernemerschap. Ik prijs mezelf gelukkig dat ik geen last heb van dat soort stress: zij moeten hun levensstijl handhaven en zeer hard werken, zodat ze slechts op bepaalde momenten tijd vrij kunnen maken voor hun werkelijke levens. Ik verkies de onzekerheid over waar ik morgen de nacht doorbreng boven de tirannie van een of ander bedrijfsmotto. Het begin van mijn carrière leek erg op de loopbaantrajecten die mijn vrienden aflegden. Ik ging na mijn afstuderen samenwonen met een vriendin in mijn geboortestad in Florida. Zij worstelde met welk baanaanbod haar het beste leek, en ik maakte me zorgen over hoe ik genoeg geld bij elkaar moest krijgen om mezelf te onderhouden. Gelukkig had ik wat beginnersgeluk en trok ik drie potentiële cliënten aan toen ik me inschreef op Seeking Arrangement – de beroemdste sugerdatewebsite, die adverteert met "duizenden leden" en "daten op jouw voorwaarden." Twee van de dates gingen uiteindelijk door; één man kwam niet opdagen bij de bar waar we hadden afgesproken.

Advertentie

De trailer voor 'Daddies Date Babies', een binnenkort te verschijnen documentaire met Tess Woods, die wordt geregisseerd door Parinda Wanitwat

In het begin was mijn doel zoveel mogelijk geld verdienen, door zo weinig mogelijk uit te voeren. Dit leidde paradoxaal genoeg tot onderbetaling voor overwerk. Ik spendeerde veel meer tijd en emotionele energie dan ik wilde aan de eerste mannen die ik ontmoette. Een van de mannen was een klein, konijnachtig figuur, met zandkleurig haar. Hij had een bedrijf dat essays voor studenten schreef en was eigenlijk continu chagrijnig, omdat hij het misplaatste gevoel had dat de wereld hem niet eerlijk behandelde. Het gewicht van zijn emotionele bagage putte me langzamerhand volledig uit. De andere man was een getrouwde advocaat, extreem beleefd en lief, die gewoon wat seksuele aandacht wilde omdat zijn vrouw hem dat niet meer gaf. Mijn sugardicks waren zo cliché als wat. Ik realiseerde me niet dat ik meer dan seks aan deze mannen zou geven – dat ze me niet echt betaalden voor mijn lichaam, maar voor mijn aandacht. Mijn erkenning. Na die realisatie stopte ik drie jaar lang met sugardaten. Ik had wat kantoorbaantjes en deed wat dienstverlenend werk. Ik ging twee jaar lang samenwonen met een jongen in Chicago die ik op school had ontmoet, en ik liet hem betalen voor de huur en eten. Ondertussen werkte ik als barvrouw, en verdiende ik net genoeg om mijn wietverslaving te kunnen onderhouden. De relatie die nog het meest op sugardaten leek, was ironisch genoeg ook de relatie waarin mijn partner en ik wanhopig verliefd op elkaar waren. Hij voelde zich door mij op bepaalde vlakken menselijker, en andersom deed hij hetzelfde voor mij. In de nasleep van onze breuk werd ik me bewust van de transactionele manier waarop de meeste mensen in mijn omgeving met hun relaties omgaan. Mijn vriend en ik waren ten prooi gevallen aan een symbiose waarbij we elkaar nodig hadden.

Advertentie

Ik bood mijn diensten redelijk goedkoop aan – ik zat precies goed met vierhonderd euro per afspraak: mannen die bereid en in staat waren om onmiddellijk te betalen, maar die te verlegen of vriendelijk waren om veeleisend te zijn

Na de breuk begon ik weer met sugardaten. Ik deed steeds meer ervaring op, en begreep weer waarom sugardaten me in eerste instantie zo had aangetrokken. Als je het goed doet, geniet je van alle voordelen die bij het hebben van je eigen bedrijf komen kijken, zonder dat je startkapitaal of marketing nodig hebt. Ik bracht geld altijd al tijdens de allereerste date ter sprake, waarbij de partijen elkaar leerden kennen. Ik bood mijn diensten redelijk goedkoop aan, omdat 850 euro per afspraak me absurd leek, en ik precies goed zat met zo'n 400 euro per afspraak: mannen die bereid en in staat waren om onmiddellijk te betalen, maar die te verlegen of vriendelijk waren om veeleisend te zijn. Ik kreeg berichten van sommige mannen die bereid waren duizenden euro's per afspraak te neer te leggen, maar hun persoonlijkheden schrokken me af. Mijn ervaring met sugardicks is dat ze je of proberen te bedriegen, wat je eigenlijk meteen merkt en vermijdt, of ze willen je dolgraag onmiddellijk betalen. Veel van hen leken er ook van overtuigd te zijn dat ze mij een plezier deden, en misschien praatten ze zichzelf ook wel aan dat het niet echt een transactie was, maar er eerder sprake was van wederzijdse aantrekkingskracht. Het maakte mij niet uit wat ze dachten. Als ze niet eerlijk konden zijn over de aard van het spel, was dat hun probleem – hoewel het ook vaak mijn probleem werd, als ze te veel gevoelens voor me ontwikkelden.

Advertentie

Foto eigendom van de auteur

Ik krijg veel vragen over het hoe en wat van deze industrie. Deze fanatieke nieuwsgierigheid verraadt vaak de mysterie en charme die andere mensen in mijn werk zien. De discussie over geld tussen een koper en verkoper vindt bij een sugardick en een sugarcunt op dezelfde manier plaats zoals elke freelancer de moed verzamelt om zijn werk bij verschillende werkgevers aan te prijzen. Zaken zijn zaken, ongeacht hoe seksueel die zaken zijn. Na de eerste keer dat je om geld hebt gevraagd, voelt het eigenlijk heel natuurlijk aan. Ik was al een jaar niet meer bij mijn prima marketingbaan op een prima kantoor met prima mensen geweest, toen het me ineens allemaal te comfortabel werd. Misschien had ik het wel niet groots genoeg aangepakt – het noorden van Florida is immers niet een heel grote vijver –, dus ging ik in Chicago op zoek naar potentiële cliënten. Ik verwachtte makkelijk geld te verdienen, en ik vond dat ik voldoende ervaring had met relaties, geld, leven en sugardaten. Daarnaast had ik ook altijd profijt gehad van mijn alt-Barbie-uiterlijk. Mijn OKCupid-profiel zou zo populair worden dat ik mijn notificaties moest uitzetten om mijn batterij te sparen. Ik dacht dat ik alle sugardicks van Chicago moeiteloos zou gaan veroveren.

Maar ik ontmoette in Chicago geen enkele man die me wilde betalen. De put was opgedroogd. Ik weet niet of het barre winterweer iets te maken had met het gebrek aan interesse, maar mijn intuïtie en literatuuronderzoek vertelden me dat ik mezelf ruimschoots overschat had. In plaats van een leger aan aanbiddende sugardicks, die me alles zouden geven in ruil voor bijna niks, belandde ik moederziel alleen in een taxi, me afvragend hoe het zover had kunnen komen. Een van de mannen die ik ontmoette was de belichaming van de ergste angsten van al mijn vrienden. Terwijl hij me ondervroeg over mijn verjaardag en achtergrond, loog hij zelf over zijn baan, zijn appartement en zelfs zijn naam – om te zien of ik wel gekwalificeerd genoeg was voor hem. Hij nam me tegen beter weten in mee naar zijn appartement, waar we een rollenspel speelden van de gewelddadige vader en de gehoorzame maar bange dochter. Hij waste me met babyzeep en poederde mijn kont in. Hij legde zijn hand over mijn mond heen en vertelde me: "In misbruik schuilt eigenlijk heel veel liefde." Over zijn schouder kon ik de titel van een manuscript lezen waar hij mee bezig was: The Baby Doll Murders. Hij vertelde me over zijn uitgebreide plannen om een harem te beginnen met vrouwen van alle achtergronden en specifieke sterrenbeelden. "Ik zal je een klein zusje geven om mee te spelen," zei hij. "Je kunt met haar alles doen dat ik met jou ga doen." Hij vroeg me of ik die nacht bij hem wilde slapen, maar dat aanbod sloeg ik af. Hij stuurde me een berichtje toen ik wegging: "Ik wil dat je dit doet omdat je van me houdt, niet omdat je geld aan me wil verdienen." Ik antwoordde "Yes daddy", en negeerde zijn andere berichten. Daarna stopte ik met sugardaten in Chicago. In New York ontmoette ik een man met wie ik samen begon te werken als datingcoach. Mijn ervaringen met het aantrekken van mannen en de interactie met hen kwam hierbij goed van pas. Uiteindelijk verhuisde ik naar de stad, om beter met mijn partner samen te kunnen werken. Later begonnen we ook te daten. Helaas stopte onze relatie op hetzelfde moment dat de plannen voor ons nieuwe bedrijf in duigen vielen. Met dertig euro op zak en mijn leven in drie koffers stond ik in de regen voor de ingang van een metrostation. Ik weigerde om mijn opwellende tranen te laten ontsnappen – ik moest elke druppel besparen, om mijn leven weer op te kunnen pakken. De zomer die ik in New York doorbracht was een levensveranderende ervaring voor me. Ik probeerde weer wat geld te verdienen met sugardaten, maar ik aarzelde of ik hier nog wel geschikt voor was. Ik realiseerde me dat ik niet meer op mijn interne kompas kon vertrouwen, om te beslissen of bepaalde keuzes wel zo veilig of gezond waren. Op basis van mijn verleden wist ik dat ik me aangetrokken voelde tot mensen die me een nogal ellendig gevoel gaven. Omdat ik zo voorzichtig was, ontmoette ik slechts één sugardick in New York. Hij was een fatsoenlijke metgezel: redelijk interessant, beleefd, vriendelijk en over het algemeen heel aardig. Canadees, natuurlijk. Ik heb nog nooit een Canadees ontmoet die ik niet aardig vond. Het enige probleem was dat hij me niet genoeg en ook nog eens te laat betaalde, dus ik vond het geen probleem om uiteindelijk afscheid van hem te nemen.

Het waren emotionele parasieten, die hun ego's voedden met mijn orgasmes

Aangezien New York niet lucratief voor me was, besloot ik naar het zuiden van Californië te verhuizen. Toen ik daar aankwam, zwoer ik dat ik niet meer zou sugardaten, maar na zes maanden had ik geld nodig, en een plek om te schrijven. Ik logeerde bij een vriendin in San Francisco en logde in op mijn Seeking Arrangement-profiel. Dit keer voelde het anders. De vrijheid, flexibiliteit en de speculatieve aard van het sugerdaten trok me nog steeds, en ik was ervan overtuigd dat het spel in mijn voordeel zou kunnen werken. In San Francisco heb ik, min of meer, gedatet met het type man waar ik naar op zoek was. Die lente was mijn sugardateleven interessanter en lonender dan ooit tevoren. Ik beantwoordde berichten en sloeg profielen die ik leuk vond op tijdens mijn kopje koffie in de ochtend, en ontmoette degene met wie ik die dag zou doorbrengen tijdens de lunch, of later in de avond voor een drankje. Hoewel ik het sugardaten uiteindelijk volledig beheerste, zou ik niet zeggen dat dit leven glamoureus is. Het verdient goed, maar daar is alles ook wel mee gezegd. Geen van de sugardicks die ik heb gedatet zijn blijven hangen: vaak ontwikkelden ze gevoelens voor me en konden ze de betalingen niet met hun emoties rijmen. Ook gebeurde het steeds vaker dat ik het maar emotionele parasieten vond, die hun ego's voedden met mijn orgasmes. Langzaamaan verdwenen ze uit mijn leven, net als mijn tanende interesse in sugardaten. Ik heb geleerd dat een baan een baan is, en ik ben er klaar mee om voor andere mensen te werken. Ik wilde juist op deze manier mijn geld verdienen om niet op plekken te werken waar ik me opgesloten voelde, gevangen in een kantoor, mezelf te pletter werkend voor een bedrijf dat me uitbuit. Ik wilde me nooit gevangen voelen in mijn werk, wat voor baan ik dan ook had. Er is altijd wel iemand die ervan geniet jouw baas te zijn. Ik denk dat het tijd is om in de schoenen van die persoon te stappen.