Lil Baby gaat misschien wel een van de grootsten in hiphop worden

Een paar dagen geleden kocht Lil Baby een auto die de meeste mensen niet kunnen betalen. Sterker nog: de meeste mensen weten niet eens dat-ie bestaat. De Chevrolet Corvette Z06-cabrio uit 2019 kost bijna negentigduizend euro, en dan heb je de minst uitgebreide versie. Er zit een V8-motor in en heeft een vermogen van 650pk, waardoor de auto binnen drie seconden al flink opgetrokken is. De 23-jarige rapper rijdt de wagen automaat, waarvoor je nog meer moet dokken. Hij noemt een hele rits specificaties op – onder andere dingen over het smeersysteem, directe injectie en hoge snelheid – maar ik begrijp er helemaal niets van. Wat hij wil zeggen, is dat wanneer Lil Baby ergens aan komt rijden, je hem gaat horen voordat je hem ziet.

Het geluid dat uit het voertuig komt is een diep gebrul, en dat is precies waarom veel mensen juist zo’n auto uitkiezen. “Het is een motivatie,” vertelt Lil Baby mij. We bevinden ons op het parkeerterrein van een studio in Atlanta waar het label van Baby – Quality Control – een hoop muziek opneemt. We moeten geregeld onze stem verheffen om boven de herrie van de auto van zijn vriend Ced uit te komen, die in een Chevrolet SS rijdt. De twee testen hun motoren uit, en bekijken een plekje boven de uitlaat van Ced, dat lijkt weggesmolten te zijn door de hitte.

“Als je een jonge zwarte gast uit de hood bent, dan wil je door de buurt rijden in een auto die veel geluid maakt,” legt Baby uit. De eerste wagen die hier aan voldeed was zijn Dodge Hellcat, een enorm Amerikaans bakbeest. In een van Baby’s nummers, Trap Star, beschrijft hij hoe hij daarin door zijn oude wijk scheurt. De Corvette is nog te nieuw om in een liedje te zitten, maar dat komt vast nog wel. Lil Baby wil de auto blauw verven. “Je betaalt eigenlijk alleen voor de motor,” zegt hij terwijl ernaar staart.

Ik vraag of ik een stukje met hem mag meerijden. Hij bekijkt me van top tot teen en vraagt: “Weet je hoe je moet schieten?” Sinds onze ontmoeting blijft hij aanhalen dat ik een filmcamera had moeten meenemen om zijn leven vast te leggen. Hij herhaalt de vraag en maakt met z’n hand een pistoolgebaar. Daarna begint hij te lachen, en antwoordt hij: “Dan mag je er niet in! Als je niet weet hoe je moet schieten, mag je niet mee.” Hij zegt dat ik dat moet opschrijven en legt me uit hoe ik het moet opschrijven. “En toen zei hij: ‘Als je niet weet hoe je moet schieten, mag je niet meerijden.’ Wat dat ook mag betekenen. Schrijf dat zeker op: ‘Wat dat ook mag betekenen.’”

Hij springt de Corvette in met zijn vriend Steven, oftewel G-Five; de gast waarover hij praat in To the Top wanneer hij rapt: “Free G-Five on the G5.” Hij rijdt agressief achteruit, laat de motor weer brullen, geeft een ruk aan het stuur en laat vervolgens een spoor achter op het asfalt.

Het is nog maar een jaar geleden dat Lil Baby begon met rappen, en hij is nu al een van de populairste artiesten uit Atlanta. Sinds april vorig jaar heeft hij vier mixtapes uitgebracht, waaronder zijn debuut Perfect Timing. Afgelopen week kwam er weer een nieuw project uit: Harder Than Ever. Met elke release lijkt hij beter te worden: hij probeert nieuwe stijlen uit en begint steeds meer een eigen geluid te creëren.

Zijn meest opvallende nummer is My Dawg, die op de mixtape Harder Than Hard staat die afgelopen zomer uitkwam. Zijn grootste hit is Freestyle, die op de plaat Too Hard staat, die is uitgekomen in de herfst. Een andere single daarvan, All of a Sudden, begint ook steeds populairder te worden. Elk nummer voelt als een soort vervolg op het succes dat andere artiesten uit Atlanta al hadden, zoals Young Thug en Migos. Lil Baby heeft dan ook nummers opgenomen met die rappers, want het zijn z’n vrienden. Daarnaast ging hij al de studio in met Gucci Mane en heeft hij niet lang geleden een track uitgebracht met Drake. Het heet Yes Indeed en het is zo goed als je misschien zou verwachten wanneer Drake zich ermee bemoeit.

“Mensen in Atlanta kijken naar hem op. Ze kleden zich als hem en alles. Ze willen hem zijn,” vertelt producer Quay Global mij. Hij is de man die My Dawg en het grootste deel van Too Hard en Harder Than Ever heeft geproduceerd. “Hij is de nieuwe golf, ik kan het niet vaak genoeg zeggen. Hij gaat heel lekker. De swag waarmee hij komt maakt de hele game kapot.”

Toen Quality Control werd opgericht door de invloedrijke Pee en Coach K, werd Lil Baby meteen gezien als een veelbelovende artiest. Zelfs wanneer Lil Baby dat zelf niet zag. Pee kende Lil Baby al sinds Baby een tiener was. “Iedereen kende hem al uit de buurt, waar hij deed wat hij deed, geld maakte. Voor zijn leeftijd had hij al met veel mensen te maken,” legt Pee uit. “En hij was altijd in de studio te vinden, waar hij gokte met andere rappers en met iedereen rondhing. Coach zei altijd: ‘Lil Baby heeft die swag, hij is de definitie van een echte dude uit Atlanta.’”

Toen Lil Baby voor twee jaar de bak in verdween (voor een zaak waarin drugs in het spel waren) begon hij pas na te denken over z’n geld op andere manieren verdienen. Coach K en Pee bleven met hem praten, en toen hij de gevangenis uitkwam, ging hij direct naar de studio. Dit keer niet om rond te hangen, maar om muziek te maken. Pee zorgde ervoor dat producers hem beats stuurden en Baby begon zijn eigen geluid te ontwikkelen.

“Je kon zien dat dit allemaal nieuw was voor hem, maar de tracks waren allemaal best degelijk,” zegt Pee. “Ik vertelde hem: ‘Het enige waar je over moet praten is je leven. Je hebt alles gezien.’”

Een uur nadat ik eigenlijk met Lil Baby zou afspreken en voordat we elkaar spraken op het parkeerterrein bij de studio, kreeg ik een telefoontje van Baby’s manager Rashad, die me liet weten dat Baby het niet zou halen. Hij had net een Benz-dealer verlaten en was onderweg naar een videoshoot. Ik besloot daarheen te gaan. Lil Baby kwam ietsje later de set in gescheurd in zijn Corvette – de Benz-dealer moest nog wat administratie doen en zou hem daarna zijn nieuwe auto bezorgen.

“Lil Baby is niet op papier te zetten,” vertelt Lil Baby me direct nadat hij z’n auto uitstapt. Vervolgens loopt hij naar z’n vrienden, praat wat met ze en keert terug naar mij om me nog wat meer te plagen. Zijn maten – die zichzelf introduceren als Hotboy Nunk, Baby Gangsta, 4PFDT, Lil Tiger en G-Five – plagen mee, en schrijven hun namen in m’n notitieboekje voor het geval dat het artikel toch nog iets zou worden. Op de foto’s die Lil Baby op Instagram post ziet hij er vaak kalm en bedachtzaam uit. In het echt is hij telkens in beweging met een brede glimlach op zijn gezicht, maar hij houdt buitenstaanders zoals ik wel op enige afstand.

Tijdens de videoshoot wisselt hij zijn spierwitte polo in voor een andere gloednieuwe witte polo. Iemand geeft hem ondertussen complimenten voor zijn nieuwe track met Drake, waarvan hij de dag ervoor een fragment op social media plaatste. Een paar mannen zetten een Lamborghini op de set, en drie modellen op stilettohakken zijn aan het kletsen en vragen Lil Baby voor een foto. Lil Baby stemt in. Alles om me heen voelt eventjes heel alledaags, tot een Lamborghini bijna tegen Baby en de drie modellen aanrijdt.

Elke video die Lil Baby doet, wordt in de hood opgenomen,” vertelt G-Five me wanneer ik hem vraag of elke shoot zo verloopt als dit. “Maar er is nooit beveiliging bij. Die hebben we niet nodig.” We kijken vervolgens samen naar hoe de shoot verloopt, waarin veel geld de lucht in wordt gegooid. Er worden een hoop clichés van rappers afgevinkt – de snelle auto’s, de mooie vrouwen – maar hij is meer dan dat. Lil Baby’s leven bestaat uit shows doen waarbij het publiek elk woord mee kan rappen, om vervolgens met een peloton aan wagens (een Mercedes, Corvette en Hellcat) door Atlanta te racen en voor geen enkel rood licht te stoppen.

“Mensen vertellen me dat dit het nieuwe Atlanta is,” vertelt Pee me. “Wanneer ik naar Lil Baby luister, brengt het me meteen terug naar Gucci Mane, Young Jeezy en T.I.. Terug naar de trap. Hij is de nieuwe versie daarvan.” Het is Baby gelukt om binnen een jaar een carrière te bouwen waar andere artiesten die al langer bezig zijn jaloers op worden. Z’n muziek is te vergelijken met wat Future en Young Thug doen met melodieën en hun stemmen, maar hij gooit er een eigen saus overheen.

“Ik heb het allemaal aan God te danken,” vertelt Baby mij. “Ik geloof dat het altijd al in mij zat. Ik moest het er alleen nog uit zien te halen. Het moest gebeuren, het kon niet anders.” Hij moest veel oefenen om dit te bereiken. Hij heeft het afgelopen jaar bijna volledig doorgebracht in de studio, en wanneer je zijn mixtapes van begin tot eind luistert, hoor je hem groeien tot wat hij nu is. “Ik heb er een passie voor ontwikkeld,” zegt hij, terwijl hij het vergelijkt met beter worden in basketbal. “Het was alsof je naar het basketbalveldje ging. Als je er voor het eerst arriveerde en je speelde goed, dan had je plezier en begin je elke dag te gaan. Voordat je het weet word je steeds beter en beter. Je begint er van te houden.” Luister hieronder naar ‘Harder Than Ever’ van Lil Baby.

Volg Noisey op Facebook, Instagram en Twitter.