Auto-Encoding Blade Runner van kunstenaar en machine learning-ingenieur Terence Broad is het project dat Philip K. Dick zou hebben gemaakt als hij een wetenschapper zou zijn geweest.In zijn presentatie op SIGGRAPH 2017, een computergraphics en -animatieconferentie, legde Broad uit hoe hij een Convolutional Autoencoder – een soort neuraal netwerk – trainde om datapatronen in Blade Runner te herkennen en vervolgens na te maken, scène voor scène. Het resultaat is een griezelig goed lijkende film die zo overtuigend was dat Warner Brothers een bevel uitvaardigde om de film van Vimeo te halen toen Broad die voor het eerst uploadde in 2016.Sindsdien hebben veel mensen gespeculeerd dat Broad een manier had gevonden om het copyright op de film te omzeilen (niet waar). De echte vraag achter Broads Blade Runner is hetzelfde als het thema uit de legendarische roman Do Androids Dream of Electric Sheep van Philip K. Dick. Waar trek je de grens tussen mens en machine, het echte en het bijna echte?"Ik denk dat je moet begrijpen aan neurale netwerken dat we nog niet helemaal snappen hoe ze werken," zei SIGGRAPHs hoofd kunst Ruth West in een interview. "Het zijn zwarte dozen en maken sprongen die lijken op de gedachtesprongen die wij maken. Dat is wat ik het meest interessante aan de auto-geëncodeerde Blade Runner vind: die synthetische sprong die het neurale netwerk maakt."In het geval van auto-geëncodeerde variant van Blade Runner hebben een paar van die sprongen het tot de definitieve versie van de film gered. Broads netwerk kon bijvoorbeeld geen zwarte schermen herkennen. In plaats daarvan maakte het er een soort caleidoscoop van groene beelden van, waardoor je een soort van dubbele laag beelden – of herinneringen – kreeg. Andere beelden konden worden bijgeknutseld met algoritmes en zichzelf herhalende leerloops.Blade Runner: Auto-encoded verscheen afgelopen najaar op Dreamland, een expositie in het Whitney Museum of Art in New York. Curator van de expositie, Chrissie Iles, schreef erover dat het werk van Broad blijk geeft van een "ontlichaamde, post-menselijke blik, uitbesteed aan machines."Dat is precies wat Broad ermee bedoelde."Voor mij persoonlijk is het een interne afspiegeling van een machine," zei Broad tijdens zijn presentatie. "We kijken met de blik van een auto-encoder."In de toekomst wil Broad werk gaan maken dat sociale bias aan het licht brengt en bekritiseert. Daarbij gebruikt hij technologie niet om menselijk gedrag perfect na te doen, maar juist om het te benoemen. Voor hem gaat het niet zozeer om het nadoen van menselijk gedrag, maar om de mensheid de machine te laten begrijpen.Dit is een thema dat vaker terugkomt in het opkomende kunstgenre "generative cinema." Door bestaande culturele producten op deze manier te remixen, leveren kunstenaars en wetenschappers als Broad kritiek op zowel het medium als de boodschap.Maar wat gebeurt er als je de Blade Runner auto-encoder andere films laat kijken? Broad probeerde het uit. Toen het een andere adaptatie van Philip K. Dick te zien kreeg, A Scanner Darkly, en een Sovjetklassieker Man with a Movie Camera, kon het nog steeds de compositie van de frames herkennen, maar gooide er wel de esthetiek van Blade Runner: Auto-encoded bovenop. Ze waren nauwelijks belicht, stonden bol van de visuele ruis, en waren erg dromerig. De auto-geëncodeerde versies kwamen duidelijk uit hetzelfde geheugen.
Advertentie
Advertentie