We spraken Mitchell Burgzorg over hooligans, Priester en raps van Vertonghen

FYI.

This story is over 5 years old.

Sport

We spraken Mitchell Burgzorg over hooligans, Priester en raps van Vertonghen

"Voor de nieuwe generatie ben ik gewoon een nieuwe rapper, dus we moeten die hype weer opnieuw opbouwen."

Terwijl hij als voetballer carrière maakte bij Ajax, HFC Haarlem en NEC, pakte Mitchell Burgzorg miljoenen views op YouTube als rapper Priester. Veel voetballers rappen af en toe, zoals Memphis Depay en Quincy Promes laatst, maar Burgzorg had echt succes. Toen de back een lucratieve aanbieding van een club uit Bulgarije kreeg, was hij echter weg.

Burgzorg (30) speelde drie jaar in Bulgarije, voor PFC Ludogorets en Slavia Sofia, en daarna nog een jaartje voor Almere City. Hij zit inmiddels een jaar zonder club, maar wil nog aan de bak. In een team met (ex-)profs als Evanders Sno en Milano Koenders houdt hij zich fit, in de hoop dat er nog een mooie club voor hem langskomt. Ondertussen duikt Burgzorg vaak de studio in Amsterdam in, om nieuwe tracks op te nemen als Priester.

Advertentie

Dit is een belangrijke fase in het leven van Burgzorg. Hij wil de laatste jaren van zijn carrière als voetballer nog op niveau spelen en probeert opnieuw momentum op te bouwen als rapper. VICE Sports sprak Burgzorg in een koffietentje in Amsterdam over zijn tijd in Bulgarije, battlen met Jan Vertonghen en comebacks maken in het leven.

VICE Sports: Ha Mitchell, hoe is het? Waarom loop je op een kruk?
Mitchell Burgzorg: Het gaat goed man, het lijkt erger dan het is. Van de week kreeg ik een tik op mijn enkel tijdens een wedstrijd met het team van Wooter Academy. Die enkel werd dik, maar de fysio zegt dat ik maandag weer kan spelen. Bij wedstrijden van Wooter Academy komen zaakwaarnemers en scouts kijken, alles.

Met wie voetbal je allemaal in dat team?
Ik train elke dag met boys als Evander Sno, Milano Koenders, Gregory Nelson en Leandro Resida. Serginho Greene doet ook vaak mee. We zijn ook gewoon vrienden, weet je? We hebben een groep met een hoog niveau. Vorig seizoen speelden we in de voorbereiding tegen Ajax en Go Ahead Eagles. En we houden dan gewoon stand.

Alle foto’s door David Meulenbeld.

Waarom had je afgelopen seizoen geen club?
De markt man, die is echt moeilijk. Op het laatste moment was ik bijna in Finland of Zwitserland beland, maar de clubs konden de papieren voor het einde van de transferwindow niet op orde maken. Daarna zitten de clubs al vol, wordt het een moeilijk verhaal en gaat het snel. Voor je het weet is het december, en in die transferperiode gebeurt er niet veel. Nu zijn we alweer bij het volgende seizoen.

Advertentie

Je hoort weleens van jongens als Jamal Dibi die opeens naar landen als Maleisië gaan om geld te pakken. Is dat niet iets voor jou in deze fase?
He, als Maleisië met een goed bod komt, dan ben ik gewoon in Maleisië, daar is geen twijfel over mogelijk. Maar dan moet het wel echt goed zijn, want privé is stabiliteit belangrijk voor mijn zoontje. Ik ben drie jaar in Bulgarije geweest, dan mis je toch veel. Nu ik terug ben, is die kleine helemaal gewend. Hij is zes jaar en snapt alles nu. Voor hem zou het ook echt zwaar zijn als ik nu wegga. Dit is ook een periode waarin een vader echt steun en begeleiding moet kunnen bieden. Anders gaat het fout, haha.

Is je zoontje een boef?
Haha ja man, dan zeg ik het nog rustig.

Hoe zag je leven eruit bij PFC Ludogorets?
Het eerste jaar was echt zwaar. Ik kwam daar aan en ging gelijk van het vliegveld door naar het trainingskamp ergens in de bergen. Ik kwam in een andere wereld, sprak de taal niet en was echt op mezelf. Ik had twee boys in de selectie, een Braziliaan en een Fin, die wel Engels spraken, met wie ik optrok. Na een half jaar besefte ik dat ik de taal moest leren en nam ik Bulgaarse les.

Spreek je nu Bulgaars?
Ja, ik sprak het vloeiend. Nu heb ik het al een paar jaar niet gedaan, maar toen moest ik wel. Ze hebben een ander alfabet, met rare tekens. Ludogorets ligt ook in Razgrad, dat is echt een dorp waar niks te doen is. Er zijn alleen drie restaurants.

Advertentie

Volgens mij is Razgrad ook best moeilijk te bereiken.
Sowieso. Als ik naar huis wou vliegen, moest ik anderhalf uur met de taxi naar Roemenië, naar het vliegveld van Boekarest. Na een jaar kwamen Virgil Misidjan en Jeroen Lumu ook naar Ludogorets. We vlogen vaak met z’n drieën terug naar Nederland. Mensen in Razgrad kregen dat door en boden zichzelf aan als chauffeur. Voor hen is zo’n rit van honderd euro bijna een maandsalaris. Met sommige chauffeurs raakten we zelfs bevriend.

Wat deden jullie met zijn drieën als jullie wat leuks wilden doen in Bulgarije?
Dan gingen we naar Varna. Dat was anderhalf uur rijden. Alles was ver. De dichtstbijzijnde McDonald’s was in Varna, dus als we daar soms na de training zin in hadden, moesten we anderhalf uur in de taxi erheen en weer anderhalf uur terug. Dat was gekkenwerk man, echt gekkenwerk. Maar in Varna had je een strand aan de Zwarte Zee, een beetje leven. Gingen we een potje bowlen, zwemmen, karten, winkelen. Dat was wel echt nice.

Op een gegeven moment verschenen er hier berichten in Nederland dat je in Bulgarije een steen naar je hoofd had gekregen van supporters. Hoe zat dat?
Nou, in Bulgarije waren CSKA en Levski Sofia altijd de twee topclubs. Ludogorets kwam daar zes jaar geleden opeens bij en is niet meer weggegaan. Er was echt veel haat bij supporters van andere clubs. Op een gegeven moesten we tegen Beroe Stara Zagora, het was daar grimmig. De dag voor de uitwedstrijd zouden we op een veldje in die stad trainen. Maar toen we daar aankwamen, zagen we vijftig supporters van Beroe staan. Ze begonnen gelijk te schreeuwen toen ze onze bus zagen.

Advertentie

Dus de trainer belde de president: “He, stuur even een paar bodyguards van je”. Dus wij wachten in de bus. Die mannen kwamen en vormden een soort haag voor ons. Maar terwijl wij het veld op liepen, gooiden supporters van Beroe rotjes naar ons, sommigen spuugden. De trainer zei: “Doe niks, we gaan gewoon het veld op”. Maar ze gingen door met het gooien van stokken en dingen. De trainer riep ons bij elkaar, en toen gooide een supporter een strijker middenin onze groep. Een van onze spelers werd geraakt. Toen was het chaos. Zij kwamen het veld op, wij er tegenin. Iedereen erop. Het was gewoon matten. Helemaal gek. Zoiets had ik nog nooit meegemaakt.

Was jij ook aan het matten?
Ik was gewoon rustig, haha, iedereen uit elkaar halen toch. Het goede voorbeeld geven. Maar de volgende dag stond in de Bulgaarse krant dat de supporters van Beroe mijn hoofd met een steen hadden geraakt. Dat was helemaal niet zo, maar dat kwam zo ook in Nederlandse media, van de Telegraaf tot de Volkskrant. Ik kwam thuis en had 150 berichten in mijn telefoon. Mijn moeder, oma, iedereen thuis werd helemaal gek omdat ze dachten dat ik gewond was. Dat was wel even vervelend voor mijn familie.

Hebben jullie die wedstrijd daarna nog gespeeld tegen Beroe?
Ja man, dat was gekkenwerk. De president van Ludogorets, Kiril Dumoschiev, had er vijftig man bodyguards bijgehaald om ons te beschermen in het stadion. Maar we wonnen die wedstrijd wel. Kiril is een heerlijke gozer, mooie man, heel rijk en spreekt alle talen. Ik heb echt niks slechts over hem te zeggen. Als hij aan kwam rijden, kwam hij altijd in twee Audi Q7’s, vol met bodyguards. Hij betaalde de salarissen ook altijd netjes op tijd.

Advertentie

Bij andere clubs in Bulgarije gaat dat wel anders.
Daar kwam ik achter bij Slavia Sofia. Ik kwam bij Ludogorets niet aan spelen toe en kon na twee jaar naar Slavia gaan, met hetzelfde salaris. Het eerste halfjaar bij Slavia was er geen stress, maar daarna kwamen de smoesjes. Eerst was de president ziek, waardoor we even op ons salaris moesten wachten. Daarna was hij op vakantie, of niet te vinden. Na vier maanden gedoe klopte ik aan de deur en zei ik dat ik rekeningen te betalen had en een gezin te onderhouden. “Er moet wat gebeuren, anders ga ik weg en moeten we dit via de FIFA oplossen,” zei ik. Uiteindelijk heb ik alles wel gekregen.

Daarna heb je nog een vol seizoen meegedraaid met Almere City. Je zou toch zeggen dat je daarna wel een club zou moeten vinden.
Ja man, maar clubs in Nederland gaan u liever voor een goedkopere jonge speler of een speler uit de jeugdopleiding. Je kan het zien bij Ajax. Vroeger was de gemiddelde leeftijd hoger, nu is iedereen achttien. Straks is iedereen zestien, zeventien. Het wordt steeds jonger, waardoor het voor oudere spelers moeilijk wordt aansluiting te vinden. Evander (Sno, red.) gaat nu ook door als amateur, al weet je het nooit met hem. Als er nog iets komt, kan hij ook zeggen: let’s go. Hij is ook echt een goede voetballer.

Jij hebt het als naaste meegemaakt dat Sno in elkaar zakte op het veld bij Ajax. Hoe kijk jij naar wat er deze zomer met Nouri is gebeurd?
Dat is vreselijk. Precies wat je zegt, ik had al zoiets meegemaakt met Evander. Ik liep toen stage in Engeland bij een club die me wilde hebben, maar toen ik hoorde wat er met Evander was gebeurd, pakte ik het eerste vliegtuig terug. Eve was gelukkig niet zo lang weg. Hij is er zo goed vanaf gekomen, was gelijk weer zichzelf. Bij Nouri kan je zien hoe snel het kan gaan. Het is vreselijk, man. Het heeft me echt gepakt. Hij is zo jong.

Advertentie

Het is nu ook een moeilijke situatie. Er is wel hoop, maar de kans is zo klein.
Ja, je hebt hoop, weet je. Die hoop zorgt ook voor pijn en teleurstelling. Maar je moet die hoop blijven hebben, want het is het enige wat je hebt.

Bij Ajax ben je in de jeugdopleiding begonnen met rappen, toch?
Ja man, met Vurnon (Anita. red.), Jan Vertonghen, een beetje kloten in de kleedkamer.

Met Vertonghen ook?
Ja man! Haha, Jan is gek. Hij kon het niet, maar dat maakte het juist mooi. Jan ging altijd iets te ver.

Wat voor bars had Vertonghen?
Het ging vaak over onze moeders. Maar Jan is een goede gozer. We namen het ook op op laptops. Via MSN kon je groepen maken, het hele team zat daar dan in. Vurnon gooide dan een diss tegen mij en de volgende dag ging iedereen helemaal los in de kleedkamer. Dan moest ik terugkomen. Het was een gekkenhuis. Mijn broertje spit het tot op de dag van vandaag als ik het over Vurnon heb.

Hoe is het rappen vanuit de kleedkamer serieuzer geworden voor jou?
Ik woonde in die tijd in Zaandam en Nino woonde aan het einde van de straat. Hij was bezig met de LSD-groep en ik ging op een gegeven moment met ze mee naar optredens, gewoon hangen. In de auto op weg gingen we dan freestylen met een beat op. Dat kon ik best wel goed voor iemand die niet rapte. Nino zag dat en vroeg me of ik een keer naar zijn studio wilde komen – die zat gewoon in zijn slaapkamer natuurlijk. Daar is het begonnen.

Advertentie

Jullie 24-uurs mixtape ging viral. Hoe is die ontstaan?
Nino zei in een zomer: “Kom naar de studio, we gaan een tape maken in 24 uur. We mogen niet vooraf schrijven, alleen freestylen”. We hebben acht tracks gemaakt. Een daarvan was “Uit het Oog”. Toen die uitkwam, was het klaar. Die heeft alleen al meer dan acht miljoen views gehaald. Dat was voor die tijd ongekend. Vanaf toen kregen we veel aanvragen voor shows en televisie.

Ik zag dat je platenbaas Maurits Delchot (Negativ) op Twitter weleens heeft geroepen dat hij hoopt dat je stopt met voetballen zodat je je vol op rap kan focussen.
Haha, Maurits is gek, maar heeft echt altijd in me geloofd. Hij heeft altijd gezegd dat als ik niet naar Bulgarije was gegaan, ik nu on top was in de Nederlandse hiphop. Ik kwam voordat ik wegging ook net op tv in Nederland, was echt hot en mijn EP zou uitkomen. Dat was echt het moment. Maar toen kwam Bulgarije en het was niet mogelijk dat allemaal te combineren. Uiteindelijk was ik drie jaar weg.

Het is sindsdien hard gegaan met hiphop in Nederland. Wat is jouw plek nu?
Ja, het is gek. Ik heb het meegemaakt van een afstand. Voordat ik wegging was het nog echt rap rap. Daarna zag ik hiphop een beetje funky worden, die Bokoesam-achtige kant. Daarna switchte het naar de Broederliefde-kant. Een feestje, de beat bepaalt. Ik sta bekend om lyricale dingen, dus dat ga ik sowieso blijven brengen in alles wat ik doe. Het moet wel in een nieuw jasje, het kan niet meer rap rap zijn. Maar dat gaat lukken hoor.

Advertentie

Ga je alsnog een EP uitbrengen?
Voor de nieuwe generatie ben ik gewoon een nieuwe rapper, dus we moeten die hype weer opnieuw opbouwen. Niet met een EP, maar rustig aan. Ik zou laatst bijna een clip met Kalibwoy, Poke en mijn broertje online gooien, maar toen kwam er opeens een mail van een label dat wilde praten. Dus toen hebben we de clip even doorgeschoven, maar die is ready. Ik heb tracks met Keizer, Latifah en Gio liggen. Ik ga ook de studio in met de boys die nu hot zijn.

Het lijkt me wel lastig om dat proces te combineren met de laatste jaren als profvoetballer.
Shows zouden wel lastig zijn, maar ik zit nu in de studio en die tijden bepaal ik zelf. Ik was vannacht van acht uur tot laat in de studio, maar dat kan net zo goed overdag. Als ik een avond met die kleine wil zijn of een wedstrijd moet spelen, zorg ik dat dat zo gepland wordt. Mensen denken dat het moeilijk te combineren is, maar dat valt mee.

Wat nou als er geen club meer voor je komt?
Kijk, ik kan sowieso als amateur aan de slag gaan. Daar verdienen ze ook gewoon prima. En muziek moet ik dan gaan pushen. Maar voor nu moet ik fit blijven, trainen en hopen dat er nog iets op mijn pad komt.

Dit is een verhaal uit de rubriek Ongewenst Transfervrij, waarin VICE Sports profvoetballers aan het woord laat die graag weer willen spelen, maar door hun eigen fouten of botte pech geen club hebben. Zie hier alle verhalen uit deze serie.

Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.