Hoe Justin van Tergouw het grootste dartstalent van Nederland werd

De nachtmerrie van veterane darters als Raymond van Barneveld, Vincent van der Voort en Simon Whitlock is zeventien jaar, komt uit Utrecht en heet Justin van Tergouw. Hij is de wereldkampioen in een nieuwe lichting jonge, hongerige darters, die klaarstaat om de oudere garde te vervangen. Van Tergouw verslaat gasten als Van Barneveld zelfs al af en toe op toernooien.

Van Tergouw leeft als een echte profsporter. Hij traint anderhalf uur per dag in de zolder van zijn huis, speelt competities en vliegt met zijn moeder Miranda de hele wereld over voor toernooien. Darten wordt al een tijdje niet meer gezien als een sport die je alleen kunt doen als je stevig staat te drinken. Als je op professioneel niveau met de grote jongens mee wil doen om de tonnen prijzengeld, zal je uit een ander vaatje moeten tappen. Van Tergouw is daar het bewijs van.

Op dit moment heeft Van Tergouw een paar weken rust, om te herstellen van een schouderblessure. Zo kan hij mooi naar het WK kijken, waar hij over een tijdje waarschijnlijk zelf gaat spelen. VICE Sports zocht Van Tergouw op in Utrecht, om te praten over zijn carrière.

VICE Sports: Ha Justin, hoe ben je begonnen met darten?
Justin van Tergouw: Mijn vader dartte op competitieniveau. Bovenin ons huis had hij de zolder ingericht om voor zichzelf te trainen. Hij is overleden toen ik zes was. Ik ben daarna steeds vaker die kamer in gegaan om te darten. “Is er ook darten voor kinderen?,” vroeg ik na een tijdje aan mijn moeder. Zo is het eigenlijk begonnen.

En was er ook darten voor kinderen?
Mijn moeder heeft het toen aan de dartbond gevraagd en die verwezen ons naar het dartcentrum Nieuwegein. Daar ben ik gaan trainen, en thuis ook veel. Drie, vier keer in de week. Ik was ook heel klein toen ik begon. Dan zetten ze een kratje ondersteboven bij het dartbord zodat ik de pijlen er na het gooien uit kon halen.

Heb je weleens darteritus gehad?
Ik niet, maar een tegenstander wel een keer, in Engeland. Hij deed er een minuut per pijl over en gooide dan nog steeds goed. Maar omdat het steeds zo lang duurde, raakte ik uit mijn concentratie. Dat was ook gewoon mijn eigen schuld.

Vroeger miste ik wel altijd matchdarts, toen ik een jaar of twaalf was. Ik wilde te graag en ging er te veel over nadenken. Als ik die dubbels allemaal wél had gegooid, had ik waarschijnlijk nog wel vijftig bekers meer gehad. Het gebeurde zo vaak dat ik er bijna mee wilde stoppen. Toen besloot ik in 2015 mijn stijl te veranderen. Ik begon mijn pijl hoger vast te houden, waardoor ik rustiger kon gooien. Daarna won ik een stuk meer.

Hoe train je thuis om een topdarter te worden?
Ik train meestal ‘s middags, ongeveer anderhalf uur per dag. Ik denk meestal aan een bepaalde finish en probeer die dan drie keer achter elkaar uit te gooien. Of ik neem elke keer dezelfde route naar dezelfde dubbel. Bijvoorbeeld twintig, zestien, dubbel achttien. Ik noem maar wat. Als mijn moeder de was op aan het hangen is, roep ik soms: “Mam, wat zal ik gooien?” Dan roept ze wat en probeer ik dat te halen.

Dat rekenen lijkt me wel ingewikkeld man, ik kan daar niks van.
Dat kon ik eigenlijk al een jaar nadat ik begon te darten bijna foutloos. Mijn vader was megagoed in rekenen, mijn moeder niet. Gelukkig heb ik dat ook van mijn vader. Ik gooi trouwens ook met de pijlen van mijn vader. Ik weet niet wat voor pijlen het precies zijn. We hebben het overal laten checken, maar niemand weet het. Mijn sponsor heeft ze nu opgemeten en de materialen bekeken. Ik krijg er replica’s van.

Is je dartcarrière een beetje te combineren met school?
Ik ga nu niet naar school. Dat staat op een laag pitje sinds september. Ik kon wel een aangepast rooster krijgen voor het darten, maar dan moest ik wel altijd vrijdag naar school, terwijl dat juist een dag is waarop ik vaak naar het buitenland vertrek voor toernooien. Ik ben soms drie van de vier weken in de maand naar het buitenland.

Laatst dartte ik nog in Japan. Mijn moeder en ik zijn voor het darten ook in Turkije, Denemarken, Hongarije, Duitsland, Frankrijk, Luxemburg en Zweden geweest. Meestal gaan we naar Engeland. Daar leeft darten het meest. Als we daar zitten te eten, komen mensen soms al vragen of ze met me op de foto mogen. Dat heb je echt alleen in Engeland.

Verdien je al een beetje met je sport?
Een beetje. In de meeste toernooien waar veel geld te verdienen is, kom ik wel vrij ver. Voor het winnen van de Lakeside-finale kreeg ik 5.000 pond en in januari moet ik weer een finale spelen. Omdat ik me daar al voor gekwalificeerd heb, krijg ik sowieso 2.000 pond. Als ik win heb ik weer 5.000 pond.

Dan snap ik wel dat je niet meer naar school gaat. Speelt al dat geld weleens door je hoofd als je gooit?
Nee, het geld boeit me niet. Het is mooi meegenomen, maar ik wil die wedstrijd gewoon winnen.

Hoe gaan gasten als Van Gerwen en Van Barneveld met je om als ze je tegenkomen op toernooien?
Michael van Gerwen dolt meestal een beetje met me. Dan zegt hij voor de grap: “We gaan op stap.” Dat doen we dan niet hoor, maar zo betrekt hij me een beetje. Een paar weken geleden heb ik op een toernooi van Simon Whitlock gewonnen en daarna de halve finale van Barney. Ik was slecht tegen Barney, maar hij miste een paar wedstrijdpijlen, waardoor ik won.

Hij was heel aardig en sloeg een arm om me heen toen ik had gewonnen. Barney en ik zijn ook op dezelfde dag jarig, 20 april. Dat is wel geinig. Bij Barney denk ik nu wel dat ik zijn niveau kan halen, omdat ik van hem heb gewonnen. Het niveau van Van Gerwen zou ik wel eens kunnen halen een keer, maar nog niet constant, en daar gaat het om.

Die gasten staan deze weken op het WK. Waarom sta jij daar nog niet?
Het is een moeilijke weg om daar te komen. Ik ben zeventien, dus ik mag nu pas een beetje beginnen bij de heren. Je moet daar een tourkaart voor halen of een kwalificatietoernooi halen. Volgend jaar kan ik dat ook nog niet halen. De meeste mensen die naar darten kijken, zien de spelers alleen op televisie. Als je dan iemand die je nog nooit heb gezien slecht ziet gooien, denk je gelijk dat die niet zo goed is. Maar die hebben minimaal een half jaar of een jaar staan gooien om daar te komen. Dus die zijn hartstikke goed.

Kijk je wel alles?
Dit WK kijk ik alles, echt alles. Ik kijk ook oude partijen terug op YouTube. Dat doe ik gewoon voor de lol, maar soms leer ik er ook van. Dan zie ik dat ze bepaalde dingen doen die slim zijn. Bijvoorbeeld als ze een leg gewonnen hebben, dat ze dan even naar de tafel lopen om een slokje water te nemen. Na zo’n leg komt je adrenaline omhoog. Door even dat slokje water te nemen, word je weer rustig.

Heb je eigenlijk al een bijnaam?
Nee. Toen ik klein was werd ik Smurf genoemd, of Dartsmurf. Ik had toen ook een shirt met een Smurf op mijn rug. Toen ik elf werd had ik daar geen zin meer in. Nu heb ik er geen. Maar dat komt vanzelf wel.

Ik hoorde dat je nu een blessure hebt. Wat is er aan de hand?
Ik heb last van mijn schouder, die is overbelast. Bij sommige toernooien speel ik dertien wedstrijden op een dag, dus dan gaat het hard. Nu ga ik twee keer in de week naar de fysio en sport ik ernaast meer. Deze drie weken tijdens het WK ben ik vrij. Dat heb ik ook echt wel nodig, het is een druk jaar geweest. Ik kan nu weer even uitrusten voor de finale in januari.

—

Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.