Een kijkje door de lens van de persoonlijke fotograaf van Prince

Afshin Shahidi ontmoette Prince voor het eerst in 1993 op de set van een videoclip. De cameraman had zijn weg naar binnen gebluft door te zeggen dat hij wist hoe hij een filmrol in een camera voor speelfilms moest stoppen. Hij had geen idee waar hij het over had, maar wou de kans om zijn idool te ontmoeten niet missen. Gelukkig kon hij zijn taak toch fatsoenlijk genoeg vervullen, en vroeg de setmanager hem meerdere malen om te komen werken aan videoclips en films van Prince.

Om deze positie binnen het team te krijgen, moest Shahidi zichzelf langzaam omhoog werken binnen de cirkel van Prince. Hij begon met het inladen van filmrollen, maar deed zo nu en dan ook cinematografie. Uiteindelijk werd hij de persoonlijke fotograaf van de artiest. Hij gebruikte zijn camera om Prince vast te leggen op introverte momenten, en gaf de wereld zo een persoonlijke blik in de wereld van de superster. De fotograaf brak écht door toen Prince hem meenam op tour in 2002, waar hij enkel en alleen foto's moest maken. Hierdoor kreeg Shahidi een hechte band met de muzikant, en werd hij zelfs deel van zijn creatieve proces. In zijn nieuwe boek, Prince: A Private View, deelt de Iraanse fotograaf een selectie aan foto's die nooit eerder werd gezien. Hij ploeterde door duizenden foto's, waarvan er net geen driehonderd overbleven. Wij mogen er zeven van laten zien.

We spraken Shahidi aan de telefoon om hem te vragen hoe hij Prince zo persoonlijk wist vast te leggen en hoe het was om zijn vriend te zijn.

Noisey: Hoe begon je met fotografie?
Afshin Shahidi: Fotografie was voor mij altijd een hobby. Ik nam foto's van mijn vrouw, maakte portretten voor mensen, en probeerde te oefenen wanneer ik kon. Mijn moeder was ook een hobbyfotograaf toen ik jong was, dus ik groeide op met een ontwikkelstudio in onze kelder. Daar speelde ik ook een beetje met de spullen en zag ik hoe een foto verscheen op leeg fotopapier. Toen ik een kind was, voelde dit als magie. Door de jaren heen werden fotografie, cinematografie en film mijn passies. Ik groeide op in Minnesota, dus ik wist niet echt wat ik met die passies moest doen, dus ging ik maar fysica studeren. Toen ik eenmaal een carrière moest kiezen, ging ik uitvinden hoe ik een baan kon krijgen in visuele kunst.

Wat was je techniek als je foto's nam van Prince, en hoe beïnvloedde hij het eindresultaat?
Dat ik van film naar digitaal ging, kwam mede door Prince. Hij vroeg mij of ik voortaan digitaal wou schieten. Hij vond het mooi dat je daarmee direct resultaat had. We konden een foto schieten en die meteen bekijken op het scherm, en daar dan op in spelen. Op mijn foto's staat Prince meestal in het midden, ik heb iets met symmetrie.

Welke foto's in het boek werden gewoon spontaan geschoten?
De meesten. De enige die voorbereid werden zijn de portretten, waar je enkel zijn hoofd en schouders ziet en waar hij naar de lens kijkt. Bij die foto's had ik lichten klaargezet en zo. Alle andere dingen, zoals shows en uitgaan, waren geschoten terwijl hij zijn ding deed. Soms waren we op een locatie waar hij wat in zag, en dan vroeg hij of ik even een foto wou maken, maar hij poseerde nooit echt. Ik wou hem altijd zo natuurlijk mogelijk vastleggen.

Hoe leggen deze foto's de essentie van Prince vast?
Zijn ogen hebben meestal de hoofdrol op mijn foto's. Die kunnen echt door je heen kijken. Hij is een prachtige, knappe man en ik maakte foto's op momenten dat hij zichzelf was. Hij was zich nooit echt bewust van de camera, en dat is vrij knap wanneer ik daar sta en constant foto's maak. Ik denk dat je via deze foto's kan zien wie hij daadwerkelijk was. Je ziet hem soms gek doen of serieus zijn. Ook zie je hem een beetje chagrijnig.

Hoe was Prince als een vriend?
Hij nam mij onder zijn hoede. Hij bracht mijn familie bij hem naar binnen en ondersteunde ons op vele manieren. Hij kende mijn kinderen en mijn vrouw. We gingen samen op vakantie. Deze vriendschip ontwikkelde zich door het creatieve proces dat we samen aangingen. Het was heel natuurlijk en we brachten veel tijd door met elkaar. We hingen wat rond en kletsten over muziek, maar we hadden het ook over de rechten van een artiest en creativiteit. Hij was een soort mentor van mij. Ik was me altijd bewust van hoe uniek het is dat ik met zo'n icoon kon werken. Ik kneep mezelf niet letterlijk in mijn arm, maar ik vroeg me wel vaak af of dit wel echt was. Met z'n tweetjes naar de club gaan? Dat was zo bizar en surrealistisch.

Het was heel mooi hoe hij mij vertrouwde en mij vroeg voor creatieve input. Hij maakte ook genoeg grapjes wanneer dat mogelijk was. Hij was zo goed in zo veel dingen. Prince had een prachtige stem, kon meerdere instrumenten bespelen, maar hij versloeg mij ook met pool. Ik werd afgemaakt dor hem met tafeltennis en basketbal, en ik was goed in al die sporten. Deze gast is van een ander niveau.

Hoe voelde je je toen Prince plotseling stierf? Heb je dit boek gemaakt als een soort eerbetoon aan de artiest?
Toen Prince overleed, was dit natuurlijk heel moeilijk voor mij, mijn familie en veel andere mensen op de wereld. Omdat wij hem kenden als vriend was het verschrikkelijk. Ik kon een tijdje niet naar de foto's kijken. Mensen belden mij op en vroegen foto's aan voor verschillende dingen en het lukte mij niet om door het archief heen te gaan. Het bracht een hoop herinneringen terug, prachtige herinneringen van samenwerken met hem, maar het was toen heel pijnlijk om die opnieuw te beleven.

Ik kreeg een hoop steun van zijn fans wereldwijd. Veel mensen benaderden mij en vroegen waar ze meer foto's konden zien en of ik geen boek kon samenstellen. Ik begon er toen serieus over na te denken omdat ik dit hoofdstuk wou afsluiten. Toen ging ik door de foto's heen en die brachten herinneringen terug. Het werd een soort therapie en het hielp me door het rouwproces heen. Ik deed het vooral voor de fans. Het ultieme doel is om zijn legende voort te zetten op een respectvolle en betekenisvolle manier.

Wat wil je de fans geven met dit boek? Wat hoop je dat ze beleven als ze het lezen? Ik hoop dat het een lach op hun gezichten tovert, dat ze een kant van Prince zien die ze niet eerder zagen. Ik wil zijn legende voortzetten voor de Purple-familie, zoals we Prince-fans noemen. We zijn samen sterk en ik wil dat ze Prince kunnen eren met het boek.