Een tip: als je verdwaald bent in de woestijn en je hebt honger, pas dan op dat je niet van de verkeerde cactus eet. Nu zijn mijn benen veranderd in wombats. De lucht is vla, het is 72 uur geleden dat ik een mens zag en naast me zit een verlegen goederentrein. Zijn gezicht lijkt op Goofy. Het opgedroogde braaksel op mijn mouw zegt dat ik me niet aan moet stellen, maar al mijn werkwoorden lijken op bijvoeglijk naamwoorden en er staan twee pizza’s voor de deur van het torentje. “Riemen,” roept een stem van vlees. Ik neem nog een stukje cactus en verdwijn in het piepschuim tot ik regelmatig hagelslag.
Advertentie