Een kijkje in het echte leven van Larry Clarks Kids

Voordat Manhattan werd overgenomen door rijke yuppen, waren de straten het domein van de kids. Het waren de jaren negentig, en zij waren een groepje tieners uit verschillende buurten die zich verzamelden in East Village. High woonde op St. Marks Place, en haar moeder was chill. Hun appartement was de thuisbasis voor de crew waar ze sliepen en aten. Ze rookten wiet, dronken biertjes uit blik, feestten op de daken van flatgebouwen, en skateten in Washington Square Park. Dat is waar Leo Fitzpatrick, Justin Pierce, en Harmony Korine voor het eerst Larry Clark ontmoetten. Later deelden ze hun wereld met miljoenen kijkers. Ze werden beroemd als de sterren van de cultklassieker Kids, die een gefictionaliseerde versie van hun leven laat zien.

“Als veertienjarige was het net zo makkelijk om bier bij de bodega of drank bij de slijterij te krijgen als het was om wiet, coke of heroïne te krijgen. Clubs lieten ons binnen, en de metro’s waren fucking grimmig,” schrijft Mel in That’s a Crazy One, een boek met foto’s die gecureerd zijn door Mel en High dat binnenkort verschijnt. Geen van beiden zat in Kids, maar hun vrienden wel, en het was hun cultuur en gemeenschap die Clark verbeeldde.

Videos by VICE

“High en ik fotografeerden onze vrienden in onze tienerjaren, en maakten zo een portret van wat zoveel mensen van buitenaf later probeerden te vangen,” schrijft Mel. De crew was een familie. Ze brachten hun dagen samen door, hingen urenlang rond in diners, ketting rokend en koffie drinkend om maar niet naar huis te hoeven. “We waren waar we hoorden te zijn,” schrijft Joanna, een ander lid van de crew. “We waren wie we hoorden te zijn.”

Toch liep het niet met alle kids even goed af. “De realiteit is dat sommigen eruit kwamen, sommigen verdronken, en sommigen nog steeds ergens ertussenin hangen,” schrijft Mel. Sommige leden van de crew werden te ver meegevoerd door de stroming van verslaving, armoede, zelfs de druk van Hollywood. Justin Pierce speelde in Kids en bleef in de jaren daarna films maken, maar pleegde in 2000 zelfmoord in zijn hotelkamer in Las Vegas. Aan de telefoon vertelt Mel me dat alles veranderde nadat Pierce stierf. Hij was degene die de crew bij elkaar en boven water hield, en zijn dood dreef sommigen om hun leven te beteren, maar had het tegenovergestelde effect op anderen.

“Sommige vrienden hebben het niet gered. Zij raakten verstrikt in dingen, dingen die hen uiteindelijk het leven zouden kosten,” schrijft Mel.

De opbrengst van de verkoop van That’s A Crazy One wordt gedoneerd aan het NYC Public Schools Art & Photography Program.

Deze serie verscheen eerder in de Amerikaanse editie van ons magazine.