De man die schilderijen maakt van zijn sekspartijen met aliens

Je maagdelijkheid verliezen wordt verondersteld een onvergetelijk moment te zijn. De meeste mensen kijken met genegenheid, en vaak zelfs een beetje schaamte, terug op dit moment. Maar David Huggins zegt dat zijn eerste keer meer buitenaards was dan die van anderen.

"Toen ik 17 was verloor ik mijn maagdelijkheid aan een vrouwelijk buitenaards wezen," zegt de 74-jarige Huggins in een documentaire over hem, genaamd Love and Saucers .

De coïtus in kwestie vond naar verluidt plaats in 1961, toen Huggins nog een tiener was die op de boerderij van zijn ouders woonde op het platteland van de Amerikaanse staat Georgia. Het was niet de eerste keer dat buitenaardse wezens aan hem verschenen; hij zag al sinds zijn achtste vreemde wezens. Maar op deze dag, toen hij door het bos liep in de buurt van zijn huis, verscheen een buitenaardse vrouw achter hem en verleidde hem. "Ik dacht dat als ik ooit ontmaagd zou worden dat op de achterbank van een Ford zou zijn, of zoiets. Maar zo bleek het niet te lopen," zegt hij in de film.

Volgens Huggins vonden deze bezoeken van buitenaardse wezens, en zijn seksuele relatie met hen, ook plaats tijdens zijn volwassenheid. Toen ik Huggins interviewde voor dit verhaal vertelde hij me dat zijn laatste ontmoeting met Crescent, de naam die hij heeft gegeven aan de vrouw in het bos, zes maanden eerder had plaatsgevonden. "Ik zat in een stoel terwijl de vrouw, Crescent, achter me stond en haar armen om me heen sloeg," zegt hij. "Dat is het ongeveer. Meer weet ik er niet meer van."

Huggins is absoluut zeker van zijn zaak wanneer hij praat over zijn ontmoetingen. Wat dat betreft is hij anders dan wat je zou verwachten als het over een complottheorie of UFO-enthousiasteling gaat. Hij doet het niet voor de bekendheid en geeft er niets om of iemand hem gelooft. Als Huggins praat over het vaderschap over honderden buitenaardse baby's – ja, dat is een ander facet van zijn ontmoetingen – klinkt hij ongeveer hetzelfde als een boer die het bevruchten van zijn akkers probeert uit te leggen.

Dat was een van de dingen die filmmaker Brad Abrahams overtuigden om Huggins op te sporen die nu in Hoboken, in de staat New Jersey woont. Abrahams had Huggins zijn verhaal gehoord via een podcast over UFO's en het paranormale. "In een zee van rare verhalen was er één die de oppervlakte bereikte," zegt hij. En dat was Davids verhaal.

Huggins is geboren in 1944 in Georgia. In Love and Saucers praat hij over zijn hobby, het zoeken naar pijlpunten in de velden, en de afkeer die hij voelde tegenover de Evangelische Baptistenkerk, waar zijn grootouders hem soms mee naartoe namen. Toen hij vreemde wezens begon te zien, die niemand anders kon waarnemen, dacht hij dat hij gek werd.

"Ik zat onder een boom en hoorde zijn stem zeggen: “David, achter je.” Ik draaide me om terwijl er een klein harig mannetje met grote glanzende ogen op me af kwam. Ik dacht dat het de duivel was. Ik wist niet wat ik ervan moest denken," zegt hij in de film. Op een andere dag verscheen er een insectachtig wezen dat Huggins aan een bidsprinkhaan deed denken. "Ik was heel erg bang", zegt hij. "Ik dacht op dat moment: waar ben ik in godsnaam naar aan het kijken? En een achtjarige weet niet goed wat-ie dan moet denken."

Zodra de grootste schrik voorbij was, zegt Huggins, waren zijn ontmoetingen raar, maar allesbehalve bedreigend. Toen hij uit Georgia verhuisde halverwege de jaren zestig, om naar de kunstacademie in New York te gaan, volgden de wezens hem. Nachtelijke bezoeken van Crescent, de alien die hem ontmaagdde, werden routine. "Mijn relatie met Crescent was vriendelijk en warm. Een klein beetje vreemd. Ach, wat zeg ik, een klein beetje vreemd? Zeg maar heel vreemd. Maar ze was echt mijn vriendin," zegt Huggins in de film. "Een zeer ongewone relatie," voegt hij eraan toe.

Een van de eerste schilderijen die Huggins ooit heeft gemaakt was van hem en Crescent die seks hadden. "Het schilderij is niet echt goed. Zij zat bovenop me terwijl ik mijn hoogtepunt bereikte, waarna zij en het insectachtige wezen verdwenen," vertelt hij. Vergelijkbare schilderijen hangen verspreid over zijn appartement. Ze zijn surreëel en een beetje kinderachtig, met veel diepblauwe en -groene kleuren.

Dit is weer zoiets dat Huggins anders maakt dan de meeste mensen met verhalen over aliens die hen ontvoeren: hij schildert zijn ontmoetingen. Hij begon hiermee in 1987 toen Huggins zich details begon te herinneren van voorgaande ontmoetingen. Hij zegt dat de herinneringen opgewekt werden door Budd Hopkins’ boek, Intruders: The incredible Visitations at Copley Woods

Ik werd als gedwongen naar het boek geleid," zegt hij in de film. "Er is een hoofdstuk 'Andere vrouwen, andere mannen,' dat ik begon te lezen. En plotsklaps kwam het besef: oh mijn God, dit is de vrouw waar ik nooit iemand over heb verteld. Terwijl ik het aan het lezen was kwam herinnering na herinnering terug. Het was beeld na beeld. Het stopte maar niet. Wat me het meest stoorde was dat ik niet wist wat ik er mee moest doen. Ik was zo bang."

"Het leek erop dat hij bijna gek werd… omdat hij niet in staat was om al deze ervaringen te plaatsen die hem overkwamen. Wat waren ze? Waarom hij? Het klonk echt alsof hij zijn grip op de realiteit en het leven verloor," vertelde Abrahams me. "Blijkbaar kreeg hij dan een berichtje van [de wezens] dat hij de gebeurtenissen moest schilderen. Zodra hij daarmee begon veranderde hij."

"Hij vertelde dat het een bevrijding was. Voor het eerst in weken kon hij slapen. En sinds toen schildert hij elk detail van elke ontmoeting. Een honderdtal schilderijen. Het is kunsttherapie. Ik weet niet of David het zo zou beschrijven, maar dat is hoe ik het zie. Toen hij eenmaal een weg vond om de wereld, en zichzelf, te tonen wat er visueel gebeurde, door middel van kunst, was hij in de mogelijkheid om dingen te verwerken. Op die manier kon hij begrijpen wat hem overkwam en er vrede mee hebben," zegt Abraham.

Wat Love and Saucers zo'n goede documentaire maakt, over een man die zichzelf schildert terwijl hij seks heeft met aliens, is dat Abraham alle details over Huggins zijn verhaal uitlegt maar het trekken van conclusies overlaat aan de kijkers. Uiteindelijk is Love and Saucers een film over geloof. In het eerste gedeelte vertelt Huggins zijn eigen verhaal, terwijl het tweede gedeelte interviews bevat met zijn vrienden en buren. Sommigen wisten niets over Huggins’ ontmoetingen. Maar ze geloven hem allemaal.

Dan is er ook nog Jeffrey Kripal, een professor in de filosofie en religie aan de Rice Universiteit in Texas. Hij spendeerde het eerste deel van zijn carrière aan het bestuderen van erotische mystiek, wat hem bracht bij het bestuderen van de letterkunde in buitenaardse ontvoeringen. "De hele geschiedenis van religies gaat uiteindelijk over rare wezens die uit de lucht komen en rare dingen doen met mensen. Historisch gezien zijn deze gebeurtenissen uitgelegd als engelen, demonen, goden, godinnen of wat dan ook. Maar in de seculiere en moderne wereld waar wij in leven worden ze afgedaan als science fiction," zegt hij in Love and Saucers.

Kripal gelooft Huggins. Hij zegt dat de regeling van terreur en euforie die Huggins beschrijft overeenkomt met eeuwenoude beschrijvingen van mensen die het Heilige ontmoeten. Plus, details van Huggins’ ontvoeringen lijken op de verhalen van anderen die door Kripal zijn geïnterviewd. Zij zijn er van overtuigd dat ze een bovennatuurlijke ervaringen hebben meegemaakt. "Ik ben er volledig van overtuigd dat ze niet liegen; ze zijn erg consistent geweest. Maar nogmaals, waar het uiteindelijk op neerkomt is dat het een volledig andere vraagstelling is. En ik denk dat we daar meer menselijkheid voor nodig hebben," zegt hij.

Of je nu wel of niet gelooft dat Huggins seks heeft gehad met aliens voor de afgelopen vijftig jaar, gelooft Huggins het zelf wel. "Ga er vanuit dat deze man niet liegt en dat hij iets probeert uit te leggen over wat hij heeft meegemaakt, maar neem het niet te letterlijk. Iemand kan niet gek zijn en er toch van overtuigd zijn dat hij deze volledig onverklaarbare gebeurtenissen heeft meegemaakt," zegt Abrahams.

Wat ik fascinerender vind is niet zozeer of het "de waarheid is" maar wat verhalen zoals die van Huggins zeggen over de impuls die we ervaren om iets onverklaarbaar te kunnen begrijpen en onze beperkte mogelijkheid om alle sensaties, ervaringen en willekeurig afgevuurde neuronen, die bij het mens zijn komen kijken, te interpreteren.

Toen ik Huggins vroeg waarom hij dacht dat de wezens zich aan hem lieten zien antwoordde hij: "Ik heb het gevoel dat tien miljoen mensen, misschien zelfs wel honderd miljoen, vergelijkbare ervaringen hebben gehad. Vooral kinderen. Dat is alles wat ik erover kan zeggen, maar ik denk dat we als kind zo open zijn over alle dingen dat deze wezens zich dan aan ons tonen. Ik weet dat ik me er nooit voor heb afgesloten, want het gebeurt al heel mijn leven."