Een gids om retesnel in turbomode te komen op festivals

De eerste dag van een festival wordt gekenmerkt door ongemak. Doordat er op zo’n feestelijk terrein andere regels gelden dan in de normale wereld, raak je gigantisch van je apropos. Ineens worstel je met vragen als: zie ik er wel goed uit? Heb ik voor de juiste outfit gekozen of loop ik erbij als een mongool? Dans ik raar? Bestaat er überhaupt zoiets als normaal dansen? Voor je het weet ben je zodanig in de war geraakt dat je na het gebruik van een Dixi probeert door te trekken. Quelle horreur!

Hoe komt het dat die eerste festivalmomenten zo ontzettend moeizaam verlopen? Heel simpel: gistermiddag zat je nog tot je oksels in ingewikkelde mailtjes en duizelingwekkende spreadsheets. Nu sta je ineens tussen mensen die frank en vrij door een weide huppelen als pasgeboren lammeren. Niet gek dat je je geen houding weet te geven.

Om je te helpen voor eens en altijd met dit ongemak af te rekenen, hebben we een aantal tips op een rijtje gezet. Voortaan zijn de eerste uren op het festival geen aaneenschakeling van existentiële ellende meer, maar schiet je vanaf minuut één met gestrekt been door de vibesbarrière. Succes!

Je denkt natuurlijk dat iedereen aan je gezicht kan zien dat je een beetje angstig bent, maar feitelijk is de kans heel klein dat iemand jou überhaupt ziet. Er zijn namelijk heel veel mensen op een festival, en die mensen zijn allemaal vooral lekker met zichzelf bezig. Daarom kun je gewoon doen alsof je het enorm naar je zin hebt. Na een tijdje vergeet je dat je de fun veinsde en ga je oprecht genieten van het festival.

Deze is eigenlijk heel simpel: pak de grootste spiegel die je kunt vinden, ga ervoor staan (het is belangrijk dat je staat) en zeg tegen je spiegelbeeld: “Je kan het! Je bent een topper! Jij gaat het vandaag helemaal maken. Je gaat dit hele teringfestival uitspelen alsof het Barbie Horse Adventures: Wild Horse Rescue voor de PlayStation 2 is. Wie houdt je tegen? Niemand! Wat ben je? Een topper!”, enzovoorts. Herhaal dit net zolang totdat je voorhoofd glimt van het zweet en je een beetje buiten adem raakt. Nu weet je het: het is tijd om naar het festival te gaan.

Carl, bijvoorbeeld. Of Wanda. Die waren vorige week nog naar een festival en ze krijgen jou meteen in de juiste stemming met hun verhalen over overstromende pisbakken, ondergekotste tentjes en misselijkmakende wonden in voeten van mensen die in tentharingen zijn gestapt. Of neem Henri mee, die maat van je van vroeger, die altijd na drie bier ergens op een speaker klimt om de dood in de ogen te kijken met een zieke stagedive. Neem desnoods Bernard mee, wiens persoonlijke hygiëne weliswaar te wensen overlaat, maar in elk geval beschikt over een bijzonder extraverte persoonlijkheid. Wat je ook doet, ga onder geen beding naar het festival met Richard, want die zit het hele weekend als een timide bever voor zich uit te staren, zachtjes mompelend over heimwee en scripties.

Het morphsuit is uitgevonden door een stel gasten uit Schotland. Weet je wie er altijd meteen vol gas een festivalterrein op stormt en het op een zuipen zet? Precies: een stel gasten uit Schotland. In een morphsuit kun je zijn wie je wilt, dus als je van tevoren een beetje oefent op je accent, kun je het hele weekend doorbrengen als Dougal McDrinkebroer en vindt niemand het vreemd als je tien minuten na aanvang ergens in een sloot ligt te braken als een ziek kind.

Weet je wie er, behalve een Schot in een morphsuit, enorm goed is in door het lint gaan? John Wick, bekend van de succesvolle actiefilm-franchise John Wick. Beeld je vlak voordat je op de fiets naar ZeeZout stapt in dat je John Wick bent en dat je op wraak zint nadat een stel Russische onverlaten het hondje dat je kreeg van je overleden vriendin dood heeft getrapt.

Adrenaline is de motor van de feestkar, en niets laat de adrenaline zo lekker stromen als een opstootje. Geen ervaring met knokken? Geen probleem. Ruzie krijgen is kinderlijk eenvoudig. Je hoeft er eigenlijk alleen maar om te vragen. Het gaat ongeveer zo: mors per ongeluk bier over de meest norse, gespierde persoon die je kunt vinden. That’s it. Als het goed is heb je nu ruzie. Je kan het nog erger maken door een dom gezicht te trekken, een beetje alsof je poep ruikt terwijl iemand je de snaartheorie probeert uit te leggen. Nadat je een paar klappen hebt gevangen, ben je in optima forma en kun je jezelf lekker laten gaan.

Om precies te zijn: Victorious March van de Zweedse melodieuze vikingmetalband Amon Amarth. Tijdens het luisteren hef je twee gebalde vuisten in de lucht en knik je hevig met je hoofd. Je zult het gevoel hebben dat je de hele wereld aankan. Net als de vikingen! (Die overigens ook niet vies waren van een festivalletje hier en daar).

Bij voorkeur uit de schedels van je overwonnen vijanden (zie hierboven).

Normaal gesproken krijg je pas zin om dingen te slopen als je lekker in de olie bent, maar met psychologie werkt het andersom vaak ook wel. Als je iets kapot maakt, denkt je brein: hé, ik ben iets aan het mollen! Ik heb het blijkbaar ontzettend naar m’n zin.

Simpel.

Of weet je wat helemaal goed werkt? Een week survivallen in het Oeralgebergte. De ontberingen die je daar doormaakt zullen je voor het leven tekenen. Zorg er bijvoorbeeld voor dat je met je been vast komt te zitten onder een rotsblok, zodat je met een bot nagelschaartje in het vlees moet kerven totdat het enkel nog met een dun vlies verbonden zit met de rest van je lichaam. Op dat punt ruk je het eenvoudig los. Bijkomend voordeel: in een rolstoel mag je op veel festivals in een speciaal vak, waar je alle optredens goed kunt volgen.

Mocht dit nou allemaal niet werken, ga dan gewoon met de pendelbus naar het festival toe. Drink tijdens de tocht zoveel mogelijk halveliters bier, brul obsceniteiten naar je medepassagiers en sla op de stoelen als een boze hooligan. Hoe langer de rit duurt, hoe geslaagder jouw eerste stappen op het festivalterrein.

Volg Noisey op Facebook, Instagram en Twitter.