De eerste keer dat ik meedeed aan een pornofilm in virtual reality

Het is kwart over negen in de ochtend als ik Berlijnse hitte instap. In de bus vanuit Amsterdam heb ik nauwelijks geslapen, en een beetje verward zoek ik het dichtstbijzijnde metrostation. Over een uur word ik verwacht op een locatie aan de andere kant van de stad – vandaag neem ik namelijk mijn eerste orgie op, in virtual reality welteverstaan. Ik ga seks hebben met vijf andere mensen, voor een camera. Van de vijf heb ik er twee wel eens ontmoet, de anderen ken ik alleen van naam.

Onderweg naar de filmlocatie maak ik een blikje energiedrank en een pretzel soldaat, en na even zoeken vind ik het adres. Op het moment dat ik op de bel druk komt er net een man aangefietst; type skaterboy, tatoeages, gestretchte oorlellen – sexy. Ik heb mijn eerste tegenspeler gevonden. In het appartement vinden we de anderen. In de loftachtige woning is de crew druk met belichting en het instaleren van de VR-camera. "Het is voor ons ook de eerste keer dus excuses als we wat uitlopen," zegt de vrouwelijke regisseur. Enthousiast gaat ze verder: "Ik zal jullie even voorstellen aan de crew. En als jullie iets nodig hebben – ik ga zo nog even naar de supermarkt voor latexvrije condooms dus dan kan ik nog iets meenemen."

Na een zeer nodige douche schuif ik aan bij m'n collega's aan de ontbijttafel. Het is een divers gezelschap van drie mannen en twee andere vrouwen, en samen hebben we vier verschillende nationaliteiten. Ik vind ze stuk voor stuk beeldschoon en doe van binnen een vreugdedansje. Terwijl ik mezelf tegoed doe aan bergen vers fruit kletsen we over andere opdrachtgevers, wie al eens met wie gewerkt heeft en hoe de lokale pornoscene is in de steden waar we vandaan komen. De regisseur komt terug met de condooms en het echte werk kan beginnen.

De scène zal gaan over een groep vrienden die door middel van het spelletje spin-the-bottle in een zwoele vrijpartij belandt. Er zal zo min mogelijk regie worden gegeven en de regisseur wil ons graag zo naturel mogelijk zien. Daarom bespreken we eerst onze seksuele voorkeuren, onze do's and don'ts en onze 'safer sex practices' – dat gaat over het gebruiken van condooms, latex handschoenen of beflapjes. Het is half elf en ik leg aan een groep mensen die ik tot vanochtend niet kende tot in detail uit hoe je me het best kunt vingeren en in hoeverre de positie van mijn clitoriskapje daar invloed op heeft. Een van de andere vrouwen vraagt ons of we haar favoriete glijmiddel kunnen gebruiken, en geeft nog even een spoedcursus likken met een beflapje.

Daarna bekijken we nog ieders soa-test – een stapel geprinte testen, paspoorten en telefoons met openstaande mailtjes van de huisarts – en we beloven elkaar vooral nog aanwijzingen te geven tijdens de scène zelf. Als laatste doen we nog een 'emo-rondje', waarin iedereen kort vertelt hoe hij of zij er nu bij zit. We zijn dan wel professionals, maar (self)care is een groot goed; zeker in de meer feministische pornoscene is zorgen dat iedereen zich goed voelt regel nummer één.

Iedereen vertelt hoe ze 'in hun lijf zitten' en welke emoties er spelen; opvallend genoeg zegt iedereen een beetje onzeker te zijn. Vijf verschillende mensen zo dicht bij je lijf laten is namelijk best eng, ook als het je werk is en ook als je dit al vaker hebt gedaan. Ondanks dat we straks daadwerkelijk seks met elkaar gaan hebben, voelt het delen van die onzekerheid misschien nog wel het naaktst.

Virtual Reality-porn is nog redelijk nieuw – het is porno waarbij je als kijker een VR-bril op je hoofd zet waardoor het lijkt alsof je zelf in de scène aanwezig bent. Je kijkt door de ogen van de avatar, van jezelf dus. Voor dat effect moet tijdens de opnames één van ons steeds als 'lijf van de kijker' dienen. Deze persoon zit dan onder de camera, alsof de camera je hoofd is, en mag daar niet weg – anders heeft de kijker straks geen lijf. Tijdens de scène verwisselen we vier keer van positie, twee keer tijdens het voorspel en twee keer tijdens de seks zelf, zodat de kijker zometeen kan kiezen of-ie mij of mijn tegenspeler wil zijn.

Handig en leuk voor jullie misschien, maar op je rug onder de camera liggen is nogal passief. Ondanks dat mijn collega's braaf één voor één of samen hun best doen om me te bevredigen, is het fijnste van een orgie toch wel dat je overal in kunt duiken en organisch in een grote hoop sexyness verandert. Ik ben blij als mijn taak van point-of-view-lijf erop zit en ik me daadwerkelijk kan mengen. Er zijn zoveel mensen, er is zoveel om aan te zitten en om aan te likken en te proeven.

Seks hebben met de persoon die als kijkerslijf dient, is ook best ingewikkeld. Ik wil iemand aan kunnen kijken om te zien of wat ik doe ook effect heeft, maar probeer maar eens iemand te zoenen die met zijn hoofd onder een groot log apparaat ligt. Terwijl ik mijn tegenspeler kus, realiseer ik me dat mijn rug dus nu het point-of-view lichaam is van de uiteindelijke kijker. Dat kan niet de bedoeling zijn. Hier hadden we beter over na moeten denken, en misschien wel eerst mee moeten oefenen.

Maar het gebrek aan technisch inzicht drukt de pret verder niet – ik word omringd door blije orgastische gezichten en zwetende welwillende lichamen. Plotseling hoor ik de regisseur iets zeggen; ik versta haar niet echt, en net als mijn tegenspelers negeer ik haar. Blijkbaar had het iets met tijd te maken want we worden abrupt uit onze bubbel gehaald. Er is genoeg materiaal, we kunnen stoppen. We kijken elkaar wat beduusd aan – zeventig minuten was echt niet genoeg.

-

Vrouwen praten misschien veel, maar we horen ze te weinig. Daarom is Broadly Nederland er. Like onze pagina.