Ik probeerde een avondje mindful te worden met katten

Het was een paar maanden geleden nogal een omslag: ik ging van elke dag een paar uur aan mijn scriptie werken naar een leven als fulltime stagiair. Ineens kon ik niet meer zelf mijn tijd indelen, om vier uur stoppen om series te kijken, of midden op de dag besluiten om af te spreken met vrienden. Als ik in de laatste paar maanden iets heb geleerd – naast goeie titels verzinnen en hoeveel geld je kwijt bent aan lunch als je niet gewoon boterhammen smeert –, is het wel dat het behoorlijk wennen is om vijf dagen lang minstens acht uur per dag te werken. En dus grijp ik elke kans aan om tussendoor een beetje te ontspannen.

Toen ik een advertentie tegenkwam voor een workshop 'catfulness' in kattencafé Poeslief in Groningen, lachte ik eerst hardop (en misschien wel een beetje cynisch) om het woordgrapje. Maar toen keek ik naar de stapel werk die voor me lag, en besloot er voor te gaan: mindful worden met katten.

Katten en ik zijn niet altijd een goede match – om kattenfilmpjes kan ik wel lachen, maar zo een haarbal op schoot: mwah. Maar dat maakte de uitdaging alleen maar groter, dacht ik. Catfulnessleraar Karst Tjoelker vertelt dat deze cursus om 'gewone' mindfulness gaat, maar dan terwijl je omringd wordt door katten. "Mindfulness is niet iets wat je even snel kunt leren, maar we gaan deze avond wel proberen de basis te leren kennen."

Eerst houdt Karst een praatje over mindfulness en de rol die katten daarin kunnen spelen: hij zegt dat katten – en dieren in het algemeen – veel meer in het nu leven dan mensen. Door je te omringen met zoveel ontspannen energie die de katten uitstralen, ga je jezelf misschien ook wel zo voelen en kun je hun manier van leven overnemen.

Leven als een kat: eten, drinken, slapen, kakken, spelen. Geen gek idee.

Ik probeer goed op te letten tijdens het praatje van Karst, maar dat is moeilijk. De acht katten die in het kattencafé wonen springen in het rond, spelen wild met elkaar en zijn vooral heel druk om een yogamatje dat al klaar ligt te gebruiken als krabpaal. Je niet laten afleiden is misschien belangrijk bij mindfulness, maar dat gaat tot nu toe door de katten nog niet echt lekker. Of is dit juist de bedoeling?

Vervolgens vraagt Karst of we willen gaan liggen voor een paar oefeningen, en terwijl ik langzaam uitadem, voel ik naast mijn hoofd een kat aan mijn matje krabben. Als ik me concentreer op mijn voet, onderbeen en vervolgens mijn bovenbeen, springt er een kat rakelings langs mijn hoofd – waardoor de concentratie op mijn lijf gelijk is verdwenen. Maar de poezen geven in ieder geval een hele nieuwe dimensie aan het mediteren: het is een stuk minder saai.

De katten lijken steeds meer gewend te raken aan de mensen die in hun habitat op de grond liggen om gekke oefeningen te doen. Af en toe hoor ik een kat spinnen of miauwen, of ik hoor iemand giechelen omdat een kat iets geks doet. Maar als we voor de laatste oefening allemaal op ons matje staan te springen, schrikken de poezen en gaan ze er als een speer vandoor.

Mijn lievelingskwartier tijdens de yogalessen die ik volgde, was wanneer we op ons matje mochten liggen met onze ogen dicht (en ik bijna in slaap dommelde). In deze catfulness-sessie mogen we veel langer dan een kwartier op ons matje liggen om te ontspannen, maar in slaap vallen gaat niet als er een kat tussen je kuiten zit te snuffelen. Daardoor blijf ik wakker, en dus meer in het nu, bedenk ik me. De poezen zorgen misschien voor afleiding, maar houden je ook bij de les – als je begrijpt wat ik bedoel.

Bovendien zijn katten van zichzelf al heel mindful, zoals Karst al zei, en daarom een goed voorbeeld om te volgen. Al een paar minuten nadat de matjes op de grond waren gelegd, hadden zij zich er al vorstelijk op geïnstalleerd: helemaal zen. Ik zat ondertussen nog een beetje ongemakkelijk op mijn stoel te luisteren naar de leraar, gespannen over wat ons te wachten stond – zeker niet zen.

Een maand geleden zat ik op de bank bij de ouders van mijn vriend, toen hun kat bij me op schoot sprong. Ze bleef daar een hele tijd zitten en dwong mij zo om met haar mee te ontspannen. Terwijl ik haar hele gewicht op mijn schoot voelde en ik over haar rug aaide, dacht ik niet aan mijn werk, niet aan afstuderen, niet aan hoe ik straks ooit mijn huur moet betalen. Zonder dat ik het doorhad deed ik op dat moment al aan catfulness.

Je kan zeker naar het kattencafé in Groningen gaan voor de ontspanning; al is het maar om anderhalf uur lang op een matje te liggen en te kroelen met de poezen. Mocht je daar geen tijd of geld voor hebben (een workshop kost 15 euro), nestel je dan gewoon op de bank met een poes op schoot, terwijl je naar een serie kijkt. Maar dat is misschien niet heel mindful om te zeggen.

Kijk hier voor de facebookpagina van kattencafé Poeslief, waar je je ook kunt opgeven voor de catfulness-lessen.