Sommige mannen hebben geen enkel probleem met hun erectiestoornis

Hoe komt het dat we impotentie zien als een medische aandoening? Dat is de hoofdvraag van het recente onderzoek van Emily Wentzell, universitair hoofddocent antropologie aan de University of Iowa. Ze vraagt zich af of onze culturele waarden en de op winst-gedreven bedrijfscultuur daarvoor verantwoordelijk zijn. "Wat we beschouwen als goede en mannelijke seks verschilt per cultuur – dat is niet natuurlijk of universeel," vertelt Wentzell in een interview aan Broadly. "Er wordt grof geld verdiend aan het idee dat 'mannelijke mannen' hun leven lang alleen maar penetratieve seks moeten hebben, bijvoorbeeld door het verkopen en aanprijzen van medicijnen tegen impotentie."

In de Verenigde Staten worden slappe piemels die niet in staat zijn penetratieve seks te hebben tegenwoordig gezien als een ziektesymptoom, waar een medische behandeling voor nodig is. Wentzells onderzoek legt de vinger op de zere plek: (im)potentie is gerelateerd aan onze verwachtingen van mannelijkheid en sociaal gedrag. In een eerder artikel over impotentie in de Verenigde Staten schreef Wentzell dat "hoe we naar non-normatieve erecties kijken een historische en culturele oorzaak heeft," waardoor we "niet-ideale erecties" door toedoen van sociale normen als een medische probleem zien. En dat terwijl falende erecties ons helemaal niks vertellen over het menselijk lichaam, of het functioneren van de man.

"Dat in de Verenigde Staten penetratie als de ideale vorm van seksualiteit wordt gezien, zegt veel over de culturele ideeën over mannelijkheid en het mannelijke lichaam, dat – idealiter – als een machine zou moeten functioneren, tegen alle ziektes en ouderdom in," vertelt Wentzell. Er zijn veel verschillende verklaringen voor impotentie, zoals bepaald gedrag, een psychologisch probleem of een biomedisch oorzaak. Maar sommige verklaringen zijn eeuwenoud. Heel lang geleden, vertelt Wentzell, werd hekserij gezien als de oorzaak van slappe pikken. Tegenwoordig hebben vooral bedrijven met financiële belangen interesse in de oorzaak van het zogenaamde probleem.

"Het medicaliseren van impotentie en de nadruk op het hebben van fallocentrische seks als natuurlijk en gezond seksideaal is wereldwijd gepromoot als marketingstrategie van de medicijnindustrie," schrijft Wentzell in haar onderzoek. "Bepaalde medicijnen tegen impotentie kunnen sommige mannen, die graag penetratieve seks willen hebben maar daar moeite mee hebben, inderdaad helpen. Tegelijkertijd promoten die medicijnen heel beperkende culturele normen voor mannelijkheid en seksualiteit," aldus Wentzell.

"Om een medicijn te kunnen verkopen, moeten mensen eerst het idee hebben dat er iets mis is: iets waar ze een medische behandeling voor nodig hebben," vertelt Tristan Bridges, een professor sociologie en wetenschapper die onderzoek doet naar mannelijkheid aan de Brockport State University in New York. Bridges vertelt dat er recentelijk een verandering is opgetreden in het medische taalgebruik omtrent erectiele prestaties. Medische experts en marketeers in de farmaceutische industrie spreken nu "eerder over de 'erectiele kwaliteit', in plaats van de 'erectiele disfunctie'," vertelt hij.

Wentzell vertelt dat het labelen van mannen op basis van hoe (im)potent ze zijn invloed heeft op hoe ze tegen hun mannelijkheid aankijken; dit zou vervolgens een impact hebben op hun leven. Mannen worden in zekere mate weggezet als "afwijkend" wanneer hun piemel niet altijd in staat is stijf te worden, en verschillende medische industrieën hebben – bijna op een wrede manier – "ingespeeld op het verlangen naar de ideale erectie en ideale vorm van mannelijkheid, waardoor sommige mannen hoopvol worden en anderen juist buitenspel worden gezet."

Bridges gelooft dat dit probleem zulke grote vormen aan heeft kunnen nemen door het taalgebruik omtrent impotentie. "Als je het 'probleem' aanduidt met de term 'erectiele kwaliteit', in plaats van een 'erectiele disfunctie', wordt al een groot deel van het probleem blootgelegd; niet alle mannen herkennen zichzelf in de term seksuele 'disfunctie', maar over 'erectiele kwaliteit' kan elke man wel meepraten," vertelt Bridges.

Wentzell kijkt in haar onderzoek ook naar alternatieven, waarbij ze werk van collega's aanhaalt die tot de conclusie kwamen dat "sommige mannen medicijnen tegen hun impotentie nemen, om te kunnen voldoen aan het ideaal van een leven lang penetratieve seksualiteit. Ondertussen klaagden verschillende mannen en vrouwen over het 'mechanische' gevoel van de medische erecties, en vertelden ze dat ze op zoek zijn naar alternatieven voor penetratieve seks naarmate ze ouder worden."

Bridges wijst er ook op dat veel mannelijke idealen, waaronder de nadruk op penetratieve seks, verkocht worden "als iets dat haalbaar is voor alle mannen." Dat is een opvatting die niet universeel gedeeld wordt: in een aantal andere landen kijken mannen heel anders naar hun seksueel functioneren. "Het kan schadelijk zijn om penetratie te zien als de beste, ware en meest mannelijke manier van seks, aangezien mensen ook behoefte hebben aan andere vormen van seks en intimiteit naarmate ze ouder worden," voegt Wentzell toe.

Wentzell baseerde haar onderzoek op "open gesprekken met meer dan 250 mannen" in Mexico, die op dat moment werden behandeld "voor verschillende urologische problemen." In tien maanden tijd observeerde Wentzell "het dagelijks leven in de kliniek." Haar resultaten onderstrepen de culturele verschillen in gender en de theorie dat het een keuze is om een non-functionerende penis te 'abnormaliseren'.

Uit haar onderzoek blijkt dat de Mexicaanse mannen, die allemaal deel uitmaakten van de arbeidersklasse, de veranderingen in het functioneren van hun geslacht positief opvatten, en inzagen dat het onvermogen om te kunnen penetreren niets met hun mannelijkheid te maken heeft. "Deze mannen waardeerden hun afnemende erecties en zagen het als een middel om hun oudere mannelijkheid op een cultureel passende manier te uiten," schrijft Wentzell. Ze vertelt aan Broadly dat "wanneer zij last kregen van impotentie, ze het als een teken zagen om een andere, beter man te worden, die zich meer bezighoudt met het huishouden en familie, in plaats van met buitenechtelijke seks. Ze wilden niet beginnen met medicijnen, want dat zagen ze doorgaans als sociaal ongepast."

Wentzell gelooft dat het in de toekomst nuttig zou zijn om impotentie niet meer in een slecht daglicht te zetten. Wanneer we penetratieve seks niet meer als de ideale seks zien, of als een ideale vorm van mannelijkheid, "zou dat sociaal gezien veel goeds doen," aldus Wentzell. "Mensen zouden tevredener zijn met zichzelf en hun partner op het moment dat plezierige seks een wat ruimer begrip wordt, en als we de veranderingen in het mannelijke lichaam zouden zien als normaal, in plaats van als medische aandoening."

-

Vrouwen praten misschien veel, maar we horen ze te weinig. Daarom is Broadly Nederland er. Like onze pagina.