Als je op de hoogte wil blijven van onze beste stukken zonder je suf te scrollen, schrijf je dan in voor onze wekelijkse nieuwsbrief.In 1999 bracht Destiny’s Child het album The Writing’s on the Wall uit, met daarop hits als Bills, Bills, Bills, Say My Name en Bug-A-Boo. De groep had zich ontwikkeld van de neo-soul van hun debuutalbum naar het kenmerkende r&b-geluid waarmee ze de bestverkopende vrouwelijke muziekgroep ter wereld werden. Dat kwam omdat ze meer creatieve controle over hun geluid en ideeën hadden gekregen. Een van die ideeën was om hitmakers als Missy Elliott en Rodney “Darkchild” Jerkins in te huren voor de productie van het album, en een ander idee was om de nummers te laten schrijven door songwriters Kevin “She’kspere” Briggs en Kandi Burruss van Xscape, die net No Scrubs van TLC hadden geschreven.
Advertentie
Afgelopen weekend was het twintig jaar geleden dat The Writing’s on the Wall verscheen. We spraken we met Kandi Burruss, die vijf nummers voor het album schreef: Bills, Bills, Bills, Bug-A-Boo, Hey Ladies, She Can’t Love You en So Good. We vroegen haar naar de impact en nalatenschap van het album.VICE: Hoe raakte je betrokken bij het schrijven van het album?
Kandi Burruss: She’kspere zou naar Texas komen om met de groep te werken. Toentertijd schreven hij en ik samen veel muziek. Hij vond het prettig om met mij te werken, dus wilde hij dat ik met hem mee zou gaan.Hoe heb je het aangepakt?
Voordat we naar Texas gingen, hadden we al wat dingetjes bedacht. Ik moest een beetje voorzichtig zijn, omdat mijn groep, Xscape, op hetzelfde label zat als Destiny’s Child. De eerste single die we in gedachten hadden was Bug-A-Boo, maar over het algemeen ging het zo: ik bedacht het concept, de melodie en een gedeelte van de teksten. Ik liet het altijd een beetje open, zodat de groep ook input kon leveren. Mathew Knowles, de manager van de groep en vader van Beyoncé, dacht niet dat wij meer konden bedenken dan de songwriters die hij eigenlijk in gedachten had, dus daarom deden we het een beetje zo.Dat moet intimiderend zijn geweest.
Het ging wel prima. No Scrubs was het enige nummer dat we tot dan toe gedaan hadden. Volgens mij was het nog niet verschenen, of nog niet bekend geworden, maar hoe dan ook waren She’kspere en ik als team nog maar net nieuw. Daarom begreep ik wel dat Beyoncés vader eigenlijk met alle zwaargewichten uit de muziekwereld van die tijd wilde werken.
Kandi Burruss: She’kspere zou naar Texas komen om met de groep te werken. Toentertijd schreven hij en ik samen veel muziek. Hij vond het prettig om met mij te werken, dus wilde hij dat ik met hem mee zou gaan.Hoe heb je het aangepakt?
Voordat we naar Texas gingen, hadden we al wat dingetjes bedacht. Ik moest een beetje voorzichtig zijn, omdat mijn groep, Xscape, op hetzelfde label zat als Destiny’s Child. De eerste single die we in gedachten hadden was Bug-A-Boo, maar over het algemeen ging het zo: ik bedacht het concept, de melodie en een gedeelte van de teksten. Ik liet het altijd een beetje open, zodat de groep ook input kon leveren. Mathew Knowles, de manager van de groep en vader van Beyoncé, dacht niet dat wij meer konden bedenken dan de songwriters die hij eigenlijk in gedachten had, dus daarom deden we het een beetje zo.Dat moet intimiderend zijn geweest.
Het ging wel prima. No Scrubs was het enige nummer dat we tot dan toe gedaan hadden. Volgens mij was het nog niet verschenen, of nog niet bekend geworden, maar hoe dan ook waren She’kspere en ik als team nog maar net nieuw. Daarom begreep ik wel dat Beyoncés vader eigenlijk met alle zwaargewichten uit de muziekwereld van die tijd wilde werken.
Advertentie
Dit album wordt geprezen omdat het Destiny’s Child hun kenmerkende r&b-sound gaf. Wat maakte het zo anders?
Het album kwam uit toen er nog niet veel mensen waren die klonken alsof ze aan ‘zingend aan het rappen’ waren. De muziek die voor dit album uitkwam, was veel melodischer. De teksten waren niet zo rap-achtig, dus de beats die we hen lieten horen waren harder en sneller. Toen ik de melodie en de hook van Bug-A-Boo begon te zingen, vond iedereen het meteen vet, omdat het zo’n gek nummer is zonder de tekst.
Het album kwam uit toen er nog niet veel mensen waren die klonken alsof ze aan ‘zingend aan het rappen’ waren. De muziek die voor dit album uitkwam, was veel melodischer. De teksten waren niet zo rap-achtig, dus de beats die we hen lieten horen waren harder en sneller. Toen ik de melodie en de hook van Bug-A-Boo begon te zingen, vond iedereen het meteen vet, omdat het zo’n gek nummer is zonder de tekst.
Nicky J. Sims/Getty Images
Hoe was het om met Destiny’s Child te werken?
Geweldig. Beyoncé produceerde veel van de achtergrondzang en was zelfs op jonge leeftijd al een leider. Het was alsof Mathew Knowles niet wilde dat ze een pauze namen, want ze werkten allemaal erg hard. Ze zaten drie of vier dagen per week in de studio en de rest van de week traden ze op. Ze hadden geen vrije dagen. Maar de chemie in de studio was geweldig. Toen we elkaar voor het eerst ontmoetten, klikte het meteen. We werkten samen aan een paar nummers en die vonden ze leuk, dus wilden ze er nog meer hebben. We kwamen toen nog een keer terug om af te maken wat we de eerste keer niet hadden afgemaakt. Uiteindelijk schreven we iets van vijf liedjes voor het album.Sommige nummers hebben hetzelfde soort empowerment-thema als No Scrubs . Was dat opzettelijk?
Weet je wat grappig is? Ik kreeg een beetje een naam als ‘het meisje dat nummers maakt waarin mannen worden aangevallen’. Het nummer dat ik voor TLC had geschreven en There You Go, het nummer dat ik voor P!nk had geschreven, gingen allebei ook over slechte relaties, maar dat was niet opzettelijk. Voor veel nummers gebruikte ik mijn eigen situatie en relaties die ik had gehad, en via mijn teksten kan ik dan mijn gedachten daarover ventileren. Ik weet van bepaalde nummers precies waardoor ik geïnspireerd was. En ik had het idee dat veel mensen zich daarmee wel konden identificeren.Sommige mannen voelden zich aangevallen. Sporty Thievz bracht een nummer uit dat No Bills, Bills, Bills heette. Wat vond je daarvan?
Niet elk nummer was zo. Natuurlijk had je Bills, Bills, Bills en Hey Ladies, maar ook bijvoorbeeld So Good, dat ging helemaal niet over een relatie. Het waren lang niet alleen maar nummers die over mannen gingen. Het album was populair en succesvol, dus het is wat het is.
Geweldig. Beyoncé produceerde veel van de achtergrondzang en was zelfs op jonge leeftijd al een leider. Het was alsof Mathew Knowles niet wilde dat ze een pauze namen, want ze werkten allemaal erg hard. Ze zaten drie of vier dagen per week in de studio en de rest van de week traden ze op. Ze hadden geen vrije dagen. Maar de chemie in de studio was geweldig. Toen we elkaar voor het eerst ontmoetten, klikte het meteen. We werkten samen aan een paar nummers en die vonden ze leuk, dus wilden ze er nog meer hebben. We kwamen toen nog een keer terug om af te maken wat we de eerste keer niet hadden afgemaakt. Uiteindelijk schreven we iets van vijf liedjes voor het album.Sommige nummers hebben hetzelfde soort empowerment-thema als No Scrubs . Was dat opzettelijk?
Weet je wat grappig is? Ik kreeg een beetje een naam als ‘het meisje dat nummers maakt waarin mannen worden aangevallen’. Het nummer dat ik voor TLC had geschreven en There You Go, het nummer dat ik voor P!nk had geschreven, gingen allebei ook over slechte relaties, maar dat was niet opzettelijk. Voor veel nummers gebruikte ik mijn eigen situatie en relaties die ik had gehad, en via mijn teksten kan ik dan mijn gedachten daarover ventileren. Ik weet van bepaalde nummers precies waardoor ik geïnspireerd was. En ik had het idee dat veel mensen zich daarmee wel konden identificeren.Sommige mannen voelden zich aangevallen. Sporty Thievz bracht een nummer uit dat No Bills, Bills, Bills heette. Wat vond je daarvan?
Niet elk nummer was zo. Natuurlijk had je Bills, Bills, Bills en Hey Ladies, maar ook bijvoorbeeld So Good, dat ging helemaal niet over een relatie. Het waren lang niet alleen maar nummers die over mannen gingen. Het album was populair en succesvol, dus het is wat het is.