Tweemaal per jaar stroomt de Berlijnse technotempel Berghain vol met jongens en mannen die gek zijn op sportkleren en afgetrapte of gloednieuwe Nikes – FC Snax United is een gayfeest met als dresscode ‘sneakers & sportswear’. De sportswearfetisj, inclusief klaarkomen in iemands sneakers en graaien in elkaars voetbalbroekjes, wordt ook in Nederland steeds populairder, maar voor de echte ervaring ging ik naar Berlijn.
Hoe dichter ik bij U-Bahn halte Ostbahnhof kom, hoe meer mannen met petje en trainingspak instappen. Al snel doemt de spookachtige voormalige warmtekrachtcentrale voor ons op, en de beruchte lange wachtrij kronkelt ook vanavond weer tot aan de taxistandplaats. Maar het door velen zo gevreesde deurbeleid blijkt op een avond als deze juist soepel: alles en iedereen met sportkleding en sneakers wordt snel en zonder problemen naar binnen gelaten.
Videos by VICE
Via de benedenverdieping, The Lab-Oratory, schuifelen we achter de massa trainingspakken aan naar binnen. The Lab is een groot en duister fetisjdoolhof en blijkt speciaal voor FC Snax omgetoverd tot een pornomansion waar Hugh Hefner nog jaloers op zou zijn. Overal hangen seksschommels, kettingen en kooien, en ik zie zelfs een enorme badkuip waarin een paar jongens afwachtend om zich heen liggen te loeren. Hier en daar stijgt al een gesmoorde gekreun op uit donkere hoekjes.
Foto via Sportss
Eerst ga ik maar eens naar boven om wat Jägermeistertjes achterover te slaan. Boven in de bar hangt een groot schilderij van een openstaande, behaarde anus. Als we onze shotglaasjes terugzetten, zie ik sculpturen van in elkaar verstrengelde mannen die op een hoop liggen, al kussend, pijpend en likkend. “Gemaakt van suiker,” vertelt een van mijn vrienden me.
Bij de toiletten wordt me de weg versperd door een groepje seksende mannen. Ik zie gegraai in voetbalbroekjes, gesnuif aan Adidasjes en gelik aan Nikes. Ik schud mijn hoofd naar de wenkende mannen: “Nein danke, entschüldigung.” Terug op de dansvloer baan ik me al dansend een weg door de menigte van de nu nog smetteloos witte Real Madrid-tenues en andere voor mij onbekende voetbalclubs, op zoek naar mijn vrienden. Overal om ons heen zie ik seksende mensen, en als we ‘s ochtends de club verlaten, realiseer ik me dat ik vannacht getuige ben geweest van een massale orgie. In sportkleren.
Een paar dagen later ga ik naar nog een sportkledingfetisjfeest in Berlijn: Addiction in club James June. Dit feest wordt een stuk minder massaal bezocht, maar hier staat de kleding van de sportswearfetisj wat meer centraal, niet het seksen, en bij de meeste mannen blijven de nylon- en polyesterbroekjes en shirtjes gewoon aan. Er hangt niet gelijk die typische testosteronspanning en het publiek is een stuk jonger. Ik zie tenues van die Mannschaft en van Bayern München, maar ook het helblauw van Chelsea FC is populair. Wat ook opvalt is dat de muziek een stuk vriendelijker is dan in de Berghain: house met zo nu en dan wat vocals. De sfeer is daardoor een stuk gemoedelijker; er wordt samen bier gedronken, sneakers worden bewonderd en ondertussen wordt er wat gegraaid in glimmende sportbroeken. Ook hier is wel een geïmproviseerde darkroom, op z’n Berlijns aangegeven met het bordje ‘Ficken & Blasen, Hier!‘.
Benieuwd naar hoe het er in ons eigen land aan toegaat binnen de sportklerenfetisj-gayscene, ga ik in Amsterdam naar Ladz, dat al bijna acht jaar bestaat en om de maand gehouden wordt in de Amsterdamse club Church. Er geldt een hele strikte dresscode, vertelt Maurice, medeorganisator van het feest, me. “Willekeurig iets sportiefs aantrekken wordt niet geaccepteerd. Het deel van de scene waar wij ons op focussen is de look die is afgeleid van de Engelse ‘scally lads look’. Stoere straatjongens in glanzende trainingsbroeken, de pijpen ingestopt in witte sportsokken. Daar komt de naam Ladz ook vandaan.”
Al trekt Ladz hiermee een beperktere doelgroep, het concept van het feest is juist breder dan bij FC Snax. Bij Ladz ligt er meer nadruk op het lekker kunnen dansen, gezellig een drankje doen, en ja, ook seks. In de daarvoor bestemde ruimtes dan, en niet op de begane grond; niet alle bezoekers willen constant geconfronteerd worden met seksende feestgangers. “De fetisj is maar voor een deel seksgericht. ‘Trampling’ mag nog, daar ligt wel zo’n beetje de grens. Voor seks ga je maar naar boven.”
Maurice moet lachen om mijn moeilijke blik bij het woord trampling en legt uit wat het is. “Op de grond gaan liggen en over je heen laten lopen of dansen, door iemand met een bepaald type sneaker aan. Er zijn jongens die dat geil vinden ja.”
Foto via Ladz
Iedereen die iets met sportkleding heeft is welkom op Sportss, feesten die worden georganiseerd door Cees, op verschillende locaties in Amsterdam; zolang je maar sportkleding en sneakers draagt, van welk merk dan ook. “Hiermee hopen we het laagdrempelig te houden, vooral voor jongere jongens die nog erg zoekende zijn. Soms zijn ze op vakanties in het buitenland al in aanraking gekomen met gaymerken als ES en Addicted. Dat soort sportbroekjes dragen ze dan hier in Nederland op gayfeesten als Rapido en Funhouse, of naar een festival als Milkshake. Het zijn vaak de eerste stappen in de richting van de échte sportswearlook, zoals je die op Ladz ook tegenkomt. Maar een spijkerbroek bijvoorbeeld is echt not done.”
Dat niet zomaar elke sneaker in de smaak valt bij de fetisjisten, weet ik inmiddels. Maar wil je dolgraag aan je schoenen laten likken of snuffelen, dan is succes volgens Cees het meest verzekerd met de Nike Air Max 90, de Nike Air Max Classic en de Nike Air Max TN-series. Bij Adidas zijn dat vooral de High-tops van de Supra en de NEO. Cees: “Er gaan zelfs verhalen dat Nike dit jaar terug gaat komen met een nieuwe serie van de Nike Air Max Classic, dat zou geweldig zijn voor alle fetisjisten.”
Thomas Keulemans zit op Twitter en op Facebook.
Like THUMP Nederland om niets te missen.
