Niezen is een stuk gevaarlijker dan we voorheen aannamen

Welk seizoen het ook is, ik nies me een ongeluk. Op kantoor ben ik inmiddels notoir door mijn excessieve niesgedrag en de klanken die ik daarbij produceer. Op dit moment vrees ik ervoor dat ik in de nabije toekomst in quarantaine geplaatst zal worden, want uit onderzoek van MIT is gebleken dat niesdruppels een veel grotere afstand afleggen dan men in daarvoor altijd had aangenomen. Dit betekent dus dat mijn collega's niet alleen moeten vrezen voor een onverwachtte schrikreactie wanneer ze bij mij in de buurt zijn, maar ook voor hun gezondheid.

Het onderzoek is een samenwerkingsproject van verschillende knappe koppen van MIT, waaronder John Bush, die uitlegt dat "wanneer je hoest of niest je druppels ziet of ze voelt als iemand op je niest." Lekker dan. Maar dat is niet alles, het gevaar schuilt hem namelijk niet alleen in die voelbare druppels. "Je ziet de wolk niet, de onzichtbare gasfasering. Het gevolg van deze gaswolk is de verlenging van de individuele druppeltjes, voornamelijk de kleine."

Uit de studie blijkt dat de niesdruppeltjes maar liefst 200 keer zo ver komen door deze wolk, doordat ze zich niet als individuele druppels gedragen, maar als een wolk die zichzelf vooruit stuwt. Dit heeft diepgaande gevolgen over hoe men om moet gaan met ziektepreventie op bijvoorbeeld de werkvloer. Men nam altijd aan dat ventilatie-installaties niet zo snel 'besmet' konden raken, maar het is niet onwaarschijnlijk dat de gaswolk zich makkelijk door het hele gebouw verspreidt. Volgens Lydia Bourouiba, een mede-auteur van de studie: "kun je ventilatiebesmetting op een veel directere manier krijgen dan we in eerste instantie hadden verwacht." Dus wanneer je op de twaalfde verdieping in de buurt zit van een ventilatiesysteem ben je niet per se veilig voor je collega in de kelder.

De onderzoekers gebruikten high-speed camera's om het gedrag van de nieswolk te bestuderen en zagen daar dat de kleinste druppeltjes iets heel bijzonders doen. "De kleine druppels worden rondgeveegd en kunnen weer opstijgen door de stromingen binnen de wolk en zakken dus minder snel. Het komt er dus op neer dat de druppeltjes tot een grote afstand worden gedragen terwijl de druppels er uitvallen." Dus ondanks dat de kleinste druppeltjes geen momentum hebben om hun afstand te vergroten, hebben ze de interactie met elkaar. Wat een geweldige samenwerking.

Mocht je nog geen genoeg hebben gekregen van deze wetenschappelijke koude douche, dan hebben de onderzoekers nog even gedetailleerd in beeld gebracht hoe de nieswolk er precies uitziet en zich gefaseerd ontwikkelt: