Ik ben beter in freerunning dan jij, maat

Dit artikel is onderdeel van Nieuwe Buren, een reeks artikelen op VICE.com geschreven door jonge vluchtelingen in heel Europa. Lees het voorwoord van de editor hier.

Talal Akkasheh is negentien en is van Syrië naar Egypte gevlucht samen met zijn gezin. Op zijn zestiende liet hij zijn ouders en zusje achter in Caïro en verhuisde hij naar Kopenhagen, waar hij nu een appartementje voor zichzelf heeft.

Door freerunning kan ik mijn gedachten even loslaten en alles vergeten wat me dwarszit. Het geeft me de focus en de ruimte om nare gedachten even uit te zetten. Mijn hele levensverhaal draait om het feit dat ik een vluchteling ben. Deens leren, skypen met familie, mijn zusje zien veranderen – alles herinnert me eraan dat ik ver van huis ben, dat mijn thuisland aan flarden gebombardeerd is, en dat ik geen idee heb hoe mijn toekomst eruitziet. Al die gedachten verdwijnen wanneer ik aan freerunning doe. Dat is ook de reden dat ik er zo goed in ben geworden, denk ik. Het werkt therapeutisch.

Denemarken is een goed land, omdat het veel mogelijkheden biedt. Mijn familie zal nooit hierheen verhuizen, maar ik kan me niet voorstellen dat ik ooit nog terugga naar Syrië. Mijn droom is om dokter te worden, net zoals mijn oom. Ik wil het hier voor mezelf maken. Ik verdien mijn eigen geld als barman en zit in de bovenbouw van de middelbare school, waar ik intensief Deense les volg. Maar wat me echt blij maakt hier in Denemarken is freerunning.

Elke dag oefen ik drie uur lang in Game Kopenhagen, een centrum voor straatsporten. Het oefenen van freerunning werkt als traplopen: eerst neem je de ene tree en dan de volgende en ga zo maar door. In het begin moet je goed leren springen en landen. Daarna start je met het onder de knie krijgen van koprollen, salto's achterover en dat soort dingen. Dat is het punt waarop het echt leuk wordt. Ik ben net op dat punt aangekomen.

Voor freerunning moet je lef hebben en veel oefenen. Elke keer doe je jezelf weer pijn, en vroeg of laat zal je een keer een arm of een been breken. Het is mij nog niet overkomen, maar mijn vriendin zegt telkens weer dat ik voorzichtig moet doen. Ze heet Emma, we hebben elkaar op school ontmoet en hebben nu acht maanden verkering.

Dankzij de facebookpagina die ik heb opgericht, waar ik veel video's upload, volgt ook mijn familie al mijn vorderingen. Mijn ouders zijn niet bang dat ik mezelf bezeer, ze weten dat het bij mij wel goed zit. Ik ben een oorlog ontvlucht en reisde in mijn eentje van Caïro naar Kopenhagen toen ik zestien was. Ik kan een paar blauwe plekken dus echt wel aan.

Voordat ik begon, wist ik al dat ik goed in freerunning zou worden. Thuis in Damascus zag ik veel youtubevideo's en vroeg ik mezelf steeds af hoe moeilijk dat nou kon zijn. Ik ben atletisch gebouwd en goed in springen en duiken, dus waarom zou ik het niet kunnen leren? Ik weet dat je hier in Denemarken niet te hard van de daken moet schreeuwen waar je goed in bent, maar ik ben eigenlijk beter dan veel mensen die twee keer zo lang oefenen als ik.

Ik oefen soms met vrienden en met een instructeur die me helpt met mijn techniek, maar meestal oefen ik alleen. Dat heb ik het liefst. Aan het begin van een training stel ik een doel voor mezelf. Ik stap niet op mijn fiets naar huis voordat ik dat doel heb bereikt.

Ik vind freerunning leuker dan basketbal en skateboarden, omdat ik denk dat mijn vaardigheden specialer zijn. Ik spreek niet zo goed Deens als andere jongens die ik hier tegenkom, en ik heb niet veel geld omdat mijn familie afhankelijk is van mij. Ik stuur namelijk elke maand een deel van mijn inkomsten naar ze op. Maar niemand kan mijn talent van me afpakken, en ik hoef niet vloeiend Deens te spreken of de nieuwste iPhone te hebben om respect van mensen te krijgen. Geloof me, ik heb het helemaal onder controle.

Teken hier de petitie van het UNHCR, die overheden oproept om alle vluchtelingen een veilige toekomst te garanderen.

Klik hier om te doneren aan Refugees Welcome Denmark, een organisatie die juridisch advies en hulp biedt aan asielzoekers in Denemarken.