Wat was jouw laatste Google zoekopdracht?

Sinds de late jaren '90 hebben zoekmachines de manier waarop we antwoorden op onze meest banale, intieme of dringende vragen gerevolutioneerd. Of je nu praktische informatie, historische feiten of schaamtelijke vragen hebt, Google en co. hebben hun rol als weerman, woordenboek en confessional afwisselend uitgevoerd - en dat allemaal terwijl ze elk woord die je intypt opslaan om ze terug te sturen naar je als gepersonaliseerde reclame.

Je hebt misschien niets te verbergen voor de Big Tech van Silicon Valley, maar als ik je vroeg je zoekgeschiedenis te tonen, zou je die durven delen met de lezers van VICE? Mijn vriendengroep zag dat wel zitten.

VICE: Haha, amai. Ja we doen dat allemaal wel een keer.
Jana: Het is niet wat je denkt. Ja, ik heb mijn eigen naam opgezocht, maar ik heb een goeie reden. Ik was net terug van een trip naar Rwanda. Ter plekke wachtte de eigenaar van het huisje dat we hadden geboekt ons op aan de bushalte. Wanneer hij me zag zei hij “jij werkt toch in de cultuursector he?” Ik was verbaasd, dus vroeg ik hoe hij dat wist. Hij vertelde me dat hij me had gegoogled. Eens ik rustig op mijn kamer was, typte ik mijn naam in bij Google om te zien wat er allemaal te lezen viel over me op het internet - tjah, vooral wat hij had ontdekt.

En was je tevreden met de resultaten?
Ik ontdekte dat de meeste info over mij op het internet een beetje oud is. En bovendien zijn de foto’s die je ziet niet de meest flatterende.

Ah, ja…
Je hebt dat helaas niet zelf onder controle, wel ambetant. Foto’s die je liever zou begraven en uitspraken die je deed op je 21ste, het is niet noodzakelijk de indruk die ik wil maken op mensen die mij googelen. Maar daar is niets aan te doen. 

Je kunt altijd het internet spammen met nieuwe foto’s en content: goeie SEO zal de rest wel teniet doen.
Dat is nog niet zo dom… je gaat het me een keer moeten uitleggen. 

Is dat iets waar je je zorgen over maakt? De sporen die je achterlaat op het internet?
Ja en neen. Ik ben niet echt actief online, ik gebruik ook niet mijn echte naam op sociale media. Misschien wordt het eens tijd. 

VICE: Nog nooit van gehoord. Wat betekent het?
Shiela: Dat is het dus, niemand kent dat. Ik was onlangs bij een vriendin en vertelde haar over mijn eerste ervaringen met seks als een tiener, en hoeveel pijn ik had tijdens penetratie. Mijn gynaecoloog had me uitgelegd dat ik Hymen imperforatus had, wat eigenlijk gewoon betekent dat ik een redelijk sterk maagdenvlies had dat niet elastisch genoeg was, waardoor het niet mee rekte tijdens de seks zoals bij een ‘normaal’ hymen. Ik heb er uiteindelijk een operatie voor gehad.

Wow.
Ja. Toen ik operatie hoorde was ik ook in shock. Het leek me nogal vreemd zo’n extreme oplossing, maar de gynaecoloog zei dat het de enige manier was. Ik was er niet direct fan van, maar ik had zo veel pijn dat ik ervoor koos om geopereerd te worden. Gewoon om er klaar mee te zijn. Ze maakten twee incisies in mijn maagdenvlies, waardoor het daarna mee rekte. Ik ben uiteindelijk wel blij dat ik het gedaan heb en mijn gynaecoloog erover heb verteld. Toen ik zelf onderzoek deed kwam ik zoveel artikels tegen over vaginismus, endometriose, enzovoort, maar ik had het gevoel dat het dat niet was. 

Belangrijk om de mening van een professioneel persoon erbij te nemen. En na de operatie was alles in orde?
Ja, ik moest wel wat fysiotherapie doen. Ik moest leren hoe ik mijn vaginale spieren kan relaxen, want ik zat wat vast in een vicieuze cirkel: penetratie deed zeer, dus was ik gespannen, en als ik gespannen was deed alles nog meer pijn. 

Het is gek dat dit de eerste keer is dat ik erover hoor in mijn leven.
Dat is ook een beetje het probleem: we praten er niet over. De reden waarom ik en mijn vriendin erover begonnen was omdat we een video hadden gezien van een meisje die haar ervaringen daarrond deelde. Ze had hetzelfde probleem gehad, maar nog erger dan ik: heel haar vagina was afgesloten. Doorheen haar tienerjaren had ze nog nooit haar maandstonden gehad en ze begon zich zorgen te maken. Toen ze naar de dokter ging ontdekte ze dat ze die wel had gehad, maar dat al het bloed zich had verzameld in haar baarmoeder. Ze had het gelukkig nog op tijd vastgesteld, er waren geen bijwerkingen van, want het kan duidelijk heel gevaarlijk zijn. Toen ik de comments las onder de video besefte ik hoeveel mensen dezelfde problemen hadden, sommigen onder hen hadden zelfs spoedoperaties ondergaan… Hoe komt het dan dat niemand daarover praat? 

VICE: Ja, dit ga je toch moeten uitleggen…
Jelle: Eerlijk gezegd weet ik echt niet meer waarom ik dit heb opgezocht. Soms, als ik te stoned ben, doe ik een deep dive - uitgebreide zoektochten die op dat moment gewoon logisch lijken, maar waar ik de volgende dag niets van begrijp. Mijn zoekgeschiedenis staat vol met zaken zoals magma, de aardkern, vulkanen, tektonische platen… Ik heb niets opgeschreven, dus het zal wel niet zo belangrijk geweest zijn.

R.I.P. Daar gaat je carrière als geoloog
Ja, misschien op een dag doe ik wel een grootse, wetenschappelijke ontdekking. Wacht maar!

VICE: Welke info was je aan het zoeken?
Dries: Het was best een toeval dat ik dit opzocht. Ik zat op de bus te scrollen op mijn gsm, toen ik de homepage van mijn browser zag. Daar stond dat de staat veroordeeld was voor de dood van kleine Mawda. Dus ben ik de naam beginnen zoeken om meer artikels erover te vinden.

En wat heb je ontdekt?
Dat het Belgische rechtssysteem nooit een kans laat liggen om ons teleur te stellen. Oké, de staat is veroordeeld, maar het is allemaal symbolisch. Het is een zoveelste falen, want het rechtssysteem - terwijl die de staat oplegt om politieagenten beter te trainen rondom machtsgebruik in situaties waar kinderen aanwezig zijn - herkent niet eens de structurele incompetentie van de politie, noch hun falen die leidde tot dit tragische, en gemakkelijk te vermijden, overlijden. Hun incompetentie wordt niet gezien als iets strafbaar, hoewel de statistieken - volgens sommige artikels - hen duidelijk aanwijzen. 

Laat je je vaak verleiden door je homepage? Bij mij is die informatie altijd enorm random.
Goh ja, dat is bij mij wel hetzelfde. Dit is een van de weinige keren dat ik iets interessant vond op Google Discover, of toch iets dat me tenminste naar andere info leidde. Ik krijg meestal alleen maar brol: die en die slaan elkaar op die show, en die en die reageren op erop, dat is dan een controverse waar anderen op reageren, de frietwinkel in god-weet-welke stad sluit, “slecht nieuws voor Action dat klanten blij zal maken”, “douane maakt verrassende ontdekking”... Kortweg, onzin geschreven door mensen die ophef willen maken. De ironie is dat ik altijd klik op die slechte artikelen, als slachtoffer - ja, ik zie mezelf als een slachtoffer van deze slechte media, zij zijn de slechteriken - en mijn algoritme verandert maar niet. 

VICE: Kleine crisis met je hondje?
Zahra: Nog niet! Ik ben mezelf aan het voorbereiden op een puppy en het voelt alsof ik een kind ga adopteren. Ik ben zo bang dat het niet goed gaat zitten tussen ons twee: wat als we elkaar niet leuk vinden? Ik ben een huismus, ik hou ervan op m'n eentje te zijn, niets te doen… en ik denk gewoon dat als hij heel enthousiast is, dat het niets voor mij zal zijn. Ik ben bang dat hij me saai gaat vinden.

Is dat wat je het meeste afschrikt om een hond te nemen?
Ja ik denk het wel. Dat en de pipi, en de kak. Dat ik hem moet zindelijk maken, dat ik verantwoordelijk ben voor zijn opvoeding, dat hij gezond blijft, een goeie verzekering vinden voor de rekeningen van de dierenarts. 

Ben je zeker dat je een hond wilt?
Ja! Ik heb al altijd een hond gewild. Maar heel m’n leven lang zei iedereen dat ik een tuin moest hebben, dus ik zat vast. Ik heb onlangs besloten ervoor te gaan: ik zit in het midden van een levensverandering en ik wou echt een relatie met wederzijdse liefde. Ik had wel een kat, Albert, en ik weet wel dat die me leuk vond, maar het was geen onvoorwaardelijke liefde. 

Ik zag een video op Tiktok van een meisje die uitlegde hoe mensen die alleen honden graag zien omdat hun liefde onvoorwaardelijk is, psycho’s zijn. No offense.
Een vriend van me zei hetzelfde, dat zoeken naar onvoorwaardelijke liefde bij een levend wezen iets is waarover je moet praten in therapie. Bruh, laat me gewoon leven, ik wil gewoon liefhebben en geliefd zijn. En omdat ik geen kinderen wil, denk ik dat mijn leven delen met een hond een avontuur zou zijn. Ik ga me wel een beetje moeten aanpassen: ik werk in de filmindustrie en ga vaak naar festivals in het buitenland, dus weet ik niet of ik hem zal kunnen meenemen. Maar ja, met mijn hond op La Croisette (een boulevard in Cannes nvdr.), waarom niet? Ik zou wel verbaasd zijn als hij mee mocht in de cinema. Plus er zijn mensen met minder tijd om hun handen dan ik en die ook een hond hebben - zoals Angèle of Jennifer Aniston - maar die zijn ook wel rijk, dus dat is niet helemaal hetzelfde. 

Het zou wel een nice lijst zijn om op te geraken.
Ja, dat zeker. Op een dag, tijdens een award show, zei de host: “Stop met je ouders te bedanken als je een award wint, want als ze je echt graag hadden gezien dan zat je niet in de filmindustrie.” Als ik op een dag de Palme d’Or win, dan kan ik op z’n minst m’n hond bedanken. 

*Sommige namen zijn niet volledig of zijn aliassen, de personen in kwestie willen geen sporen nalaten op het internet of doen dit om professionele redenen. 

Volg VICE België en VICE Nederland ook op Instagram.