Jonnah Bron maakt inclusieve, feministische porno voor haar generatie

Dertig procent van alle data die via het internet verstuurd wordt, bestaat uit porno. Dat is, zacht uitgedrukt, een hoop geneuk. Tegelijkertijd betekent dat nog niet per se dat er voor iedereen wat wils is, of dat de nieuwe generatie van zich seksueel ontplooiende jongeren zichzelf in die bestaande porno herkent. Bijvoorbeeld: terwijl de meerderheid van de Britse jongeren aangaf al sinds hun dertiende naar porno te kijken, gaven zeven van de tien Britse 18-jarigen tegelijkertijd aan dat ze denken dat porno schadelijk kan zijn voor hun beeld van seks en relaties. 

Fotograaf Jonnah Bron (26) vindt in ieder geval dat generatie Z wel nieuwe beelden rond intimiteit, erotiek en seks kan gebruiken. Bron zit in het laatste jaar van haar fotografieopleiding aan Willem de Kooning Academie in Rotterdam, maar werkt ondertussen aan de film Need, waarvan de opnames deze zomer zullen beginnen. Het moet een erotische arthousefilm worden, waarin echte en diverse queer seks op een eerlijke manier wordt getoond. Hoewel ze corona zelf niet wil noemen in de film, gaat het volgens haar wel over de huidhonger die we krijgen door quarantaine. 

Via crowdfunding hoopt Bron voldoende geld in te zamelen voor het project. Ook zoekt ze nog enkele acteurs, voordat ze kan beginnen met filmen.

VICE sprak haar over waarom dergelijke films nodig zijn, over hoe ze echte seks in beeld wil brengen en wat er niet mag ontbreken in de nieuwe generatie feministische porno.

VICE: Anders dan bij je vorige projecten, waarbij je je eigen leven documenteerde, maak je nu een fictief pornoverhaal. Waarom koos je daar voor?
Bron: Ik wilde altijd al een feministische pornofilm maken. Ik ben al een tijdje bezig met naaktfotografie, maar het lijkt me interessant om mijn werk ook in beweging te zien. Ik keek als tiener wel porno, maar ik vond nooit de juiste verhalen of mensen waarin ik me kon herkennen. Daardoor was het ook niet erg opwindend. Daarbij vond ik veel scènes gewoon erg lelijk. Ook ligt, zelfs vandaag de dag, de focus nog steeds op mannelijk genot. Wanneer wordt een vrouw eens echt goed gebeft? Dat zie je bijna nooit.

Veel lesbische porno is daarentegen ofwel niet representatief, of juist te kinky. Vaak zie je dan acteurs met veel piercings en tatoeages, en het wordt als snel wat BDSM’erig. Dat is ook heel vet, maar ik mis representatie van de alledaagse queer persoon. 

Inmiddels is er al een hoop feministische porno, of ‘porna’, te vinden op het internet - denk bijvoorbeeld aan de films van Erika Lust. Wat hoop jij hieraan toe te voegen?
Er zijn veel oudere vrouwelijke regisseurs die heel vet werk maken, maar toch denk ik dat het genre wat aan vernieuwing toe is. Zowel op vlak van representatie van onze generatie, als op visueel vlak. 

Hoewel ik mezelf deels wel in de alternatief uitziende acteurs van die feministische porno herken, mis ik queer seks die meer divers is, op het vlak van zowel gender als etniciteit. 

Ook is er nog steeds een strikt onderscheid tussen porna zoals die nu vooral bekend is en arthouse. Porna is vooral bedoeld om op te winden, en voor mijn gevoel ligt de focus daarbij nog erg vaak op penetratie. En bij arthouse is er vaak wel naakt te zien, maar is de seks meestal nep. Dat vind ik dan weer jammer. Waarom zou je in een mooie arthousefilm, waarin je een diepgaand verhaal wil vertellen, geen echte seks willen laten zien?

Mijn film draait niet alleen om de seks en penetratie, maar het gaat over intimiteit en verlangen, de huidhonger die wij – en specifieker mijn generatie– ervaren. 

Je wil alles mooi in beeld brengen, maar gaan we dan wel echte seks zien? Ook gestuntel met condooms, harige lichaamsdelen of spermavlekken op de bank? 
Ja, zeker. Intimiteit staat voorop in de film, maar ik wil ook ongemak laten zien. En de verlegenheid die erbij komt kijken als je elkaar nog niet echt kent, maar wel een aantrekkingskracht voelt. 

Wat krijgen we dan eigenlijk precies te zien?
In de film volgen we een vrouw, Aida, die door verschillende kamers dwaalt. Ze merkt dat ze zichzelf eigenlijk niet zo goed kent en daardoor haar verlangens niet echt durft uit te spreken. Ze komt verschillende mensen tegen die daar veel gemakkelijker in zijn, ze ziet onder andere vrouwen die seks hebben met elkaar, en een trio. Daardoor wordt ze geconfronteerd met haar eigen vooroordelen. In de laatste scène kan ze veel beter uitspreken wat ze echt wilt, en volgt er een soort poëtische dirty talk. Maar hoe het allemaal precies zal gaan ligt nog niet vast, ik laat veel afhangen van de acteurs. 

Het wordt een fictiefilm gebaseerd op wat we vorig jaar met z’n allen hebben meegemaakt. Het gaat over sociale bubbels, huidhonger en de seksuele spanning die ontstaat wanneer je elkaar eindelijk weer mag aanraken.

Samengevat wordt het dus een feministische Gen Z-quarantaine-porno-arthouse-film. Wat mag er voor jou daarin niet ontbreken?
Sowieso vrouwen die elkaar beffen en daar ook echt van genieten. In veel pornofilms begint een acteur meteen te schreeuwen en komt ze na twee seconden klaar als er iemand tussen haar benen ligt. 

En ook gesprekken over seks moeten er voor mij echt in. Bij erotiek denken mensen vooral aan penetratie, maar dat hoeft dus niet. Intimiteit en erotiek is voor zoveel mensen verschillend. Intens oogcontact hebben met iemand op straat kan ook erotisch zijn. Dirty talk, het uitspreken van je verlangens, is ontzettend intiem.

En de praktische kant: Erika Lust zegt dat als het haar acteurs niet lukt om klaar te komen, ze het ze toch laat faken. Hoe sta jij daarin?
Ik wil wel dat de orgasmes echt zijn. Maar voor mijn part komen de acteurs niet eens klaar, zolang je maar ziet dat ze genieten. Genot heeft tijd nodig, en soms lukt het nu eenmaal niet om klaar te komen. Dat wil ik ook laten zien.

Hoe kies je de acteurs?
Ik wil proberen zoveel mogelijk echte queer mensen te vinden die ook daadwerkelijk chemie hebben met elkaar, of zich in ieder geval tot elkaar voelen aangetrokken. Dat wil ik niet faken. Wat hun genderidentiteit is doet er voor mij niet toe, zolang er maar diversiteit is. Ik wil althans zo weinig mogelijk werken met witte heteromannen. 

Ik twijfel nog of ik voor de penetratie-scènes echte sekswerkers moet vragen, en echte acteurs voor de dialogen. Maar op zich staat dat allemaal nog open. Mensen kunnen mij gewoon een berichtje sturen, en dan kunnen we kijken of ze in de film passen in.

Dus als mensen dit lezen en denken ‘dit lijkt me wel wat, en ik vind het niet erg om op beeld seks te hebben’, dan kunnen ze in principe meedoen.
Ja. Niet iedereen hoeft trouwens seks te hebben in de film. Ze moeten er vooral voor open staan om naakt in beeld te komen. 

Vorig jaar sprak je nog over een feministische pornofilm, nu ligt in je online communicatie de nadruk meer op ‘artistiek naakt’. Wat is er veranderd?
Dat ligt deels aan de nieuwe richtlijnen van Instagram rond sekswerk en naakt, volgens welke je “niet mag oproepen tot seks tussen mensen”. Dat maakte het veel moeilijker om op het platform over porno te praten. Toen ik het vorig jaar een ‘porna’ noemde, is mijn volledige account verwijderd. Ik ben daardoor wel wat voorzichtiger geworden daardoor. 

Ah jeetje.
En die preutsheid is niet enkel op Instagram te vinden. Ik heb al bij drie organisaties een fonds aangevraagd, maar de reactie die we elke keer hebben gekregen is dat ze ‘dit soort films niet willen stimuleren’. Voor mij illustreert dat juist het belang van zo’n soort film.

Waarom denk je eigenlijk dat een film zoals deze zo belangrijk is om te maken?
Vooral voor jongeren is dit denk ik nodig. Ik zou willen dat ik als tiener terecht gekomen was bij zo’n film, in plaats van de filmpjes die ik zag op Pornhub. En ik merk dat de queer gemeenschap verlangt naar meer representatie. Ik denk dat ik een een eerlijk beeld van queer erotiek kan laten zien vanuit het perspectief van mijn generatie, want ik maak het zelf mee.

Dankje!