Dreads, drugs en drumcirkels: foto’s van een modern hippieparadijs

Ik hoorde acht jaar geleden voor het eerst over de bijeenkomsten van de Rainbow Family. Toen ik door Europa aan het liften was, werd ik opgepikt door een groep Italiaanse hippies die me vertelden over deze jaarlijkse bijeenkomsten waar vrijwel geen regels zijn en geld niets waard is. Het was lastig om er online informatie over te vinden, maar uiteindelijk vond ik een simpele site met een regenboogkleurige lay-out die aankondigde dat de volgende Europese Rainbow-bijeenkomst ergens in Servië zou plaatsvinden tijdens de eerste nieuwe maan van augustus 2008. De uitnodiging zou via e-mail worden verstuurd zodra de verkenners een geschikte locatie hadden gevonden. Ik schreef me onmiddellijk in voor de nieuwsbrief.

Ongeveer twee weken voor die nieuwe maan ontving ik mailtje met bijlage. Het was een ingescande ansichtkaart met daarop een met de hand geschreven tekst –psychedelische bloemenpatronen, hartjes en de woorden: "Welcome home".

De Rainbow Familie is een anarchistische, utopische, newage-gemeenschap die regelmatig samenkomt. Tijdens hun evenementen wordt de nadruk gelegd op vrijheid en liefde. Er is geen entreeprijs, geen hiërarchie en geen centrale organisatie achter de bijeenkomsten. Iedereen is gezamenlijk verantwoordelijk voor de planning en het voorbereiden van het evenement: de locaties verkennen, koken, eerste hulp bieden en de vrede bewaren. De kosten worden gedekt door donaties van de deelnemers, die aan workshops meedoen en ze geven, dansen, mediteren, in vergader-, vrouwen- en drumcirkels zitten, op zoek gaan naar planten, aan yoga doen, of psychedelische drugs nemen.

De eerste Rainbow-bijeenkomst in Colorado in 1972 werd door meer dan twintigduizend mensen bijgewoond. Het was niet de bedoeling dat het zo groot zou worden; het idee was dat een paar mensen bijeenkwamen op een afgelegen stukje grond waar ze voor wereldvrede zouden bidden en mediteerden.

Er worden nu elk jaar wel een paar evenementen gehouden over de hele wereld. Meestal zijn de locaties van de bijeenkomsten twintig of dertig kilometer verwijderd van het dichtstbijzijnde dorp. Vanaf daar volgen de familieleden gekleurde lintjes die aan bomen hangen of op een stapel stenen liggen om de locatie te vinden. Zo ging het ook bij mijn eerste ontmoeting in 2008 – waar ik aankwam na een wandeling van vier uur over het Servische platteland.

Toen ik die dag het bos in stapte, was het welkomstcomité ietwat overweldigend. Naakte en halfnaakte mensen renden naar me toe en omhelsden me, en vertelden me dat ze van me hielden. Een groep hippies zong Krishna-nummers en anderen dansten op het ritme van de drums terwijl iemand me een joint doorgaf.

Tijdens mijn eerste Rainbow-bijeenkomst – en elke andere die daarop volgde – ontmoette ik traditionele hippies en nomaden, alcoholistische Russische priesters, hardcore anarchisten, hackers, zelfbenoemde profeten, reïncarnaties van beroemde religieuze figuren en allerlei soorten artiesten. Ik nam de volgende foto's tussen 2011 en 2014 tijdens verschillende Rainbow-ontmoetingen in Mexico, Guatemala, Rusland en Marokko.

Volg Denis Vejas op instagram.