FYI.

This story is over 5 years old.

Stuff

Laten we het even hebben over iedereen die in januari niet heeft gedronken

Nog elf maanden voordat ze je weer kunnen lastigvallen met hun zelfbeheersing en waardigheid.

Alle foto's door Raymond van Mil

Langzaam komen ze uit hun ondergrondse bunkers gekropen: de niet-drinkers, de tijdelijke geheelonthouders, de mensen die het in januari "even rustig aan doen" en een maand lang geen alcohol tot zich nemen, die de afgelopen weken niet in de kroeg doorbrachten, maar met een kopje thee achter hun laptop zaten en de hashtag #dryjanuary rondstrooiden op Twitter. Met hun ogen knipperend tegen het felle zonlicht komen ze tevoorschijn, dunner en een beetje verwilderd, maar desondanks toch zelfvoldaan.

Advertentie

Ze kruipen op hun knieën naar de bar, maar ze zijn vergeten hoe de bar werkt: ze weten niet meer hoever je van de bar af moet staan, zijn vergeten dat ze hun handen niet op die plakkerige rubbermatjes moeten leggen, weten niet meer hoe ze snel en doelgericht moeten bestellen, en doen nu maar wat. "Een… biertje, of zoiets? Een… redelijk geprijsd… wijntje?" prevelen ze, totaal in de war van het hele concept van betalen voor en het drinken van een alcoholhoudende vloeistof. Daarna lopen ze weg met hun drankje, komen ze bij je staan, nemen ze een voorzichtig slokje uit hun glas, en zeggen ze: "Aaahh." En daarna: "Dit is mijn eerste drankje in een maand."

Twintig minuten later hangen ze boven de wc-pot van de kroeg om hun avondeten in het groezelige porselein te deponeren.

Januari is een lange, koude en grijze maand, en voor de drinkers (de maand januari verdeelt de mensheid in twee groepen: de drinkers en de niet-drinkers) lijkt de maand nog veel langer door de niet-drinkers. Elke keer dat iemand "een colaatje voor mij, man, ik drink niet" zegt, kun je minstens een etmaal optellen bij hoe lang januari voelt. En je kunt er een hele week bij optellen voor elke keer dat iemand zegt: "Ik voel me echt fantastisch."

Januari strekt zich uit tot in het oneindige – tot de zon uitdooft en de sterren langzaam naar zwart vervagen – wanneer iemand zegt dat-ie "veel geld bespaart" of "zoveel tijd overhoud nu ik geen bier drink! Ik ben een roman aan het schrijven!"

Advertentie

De beste mensen ter wereld zijn, denk ik, degenen die wel beginnen met een alcoholvrij maand, maar het vervolgens niet halen, omdat ze zo de hele bedoeling belachelijk maken en het instituut van een alcoholvrije januari van binnenuit kapot maken. Ze beginnen de maand met de beste bedoelingen – "ik ga het proberen," zeggen ze, "gewoon om te zien of ik het kan" – en struikelen dan bij de eerste hindernis al.

Je ziet ze op 8 januari op iemands verjaardag een beetje bedroefd in een hoekje staan met een glaasje cola. Een fles prosecco, die iemand vergeten was met Kerstmis, duikt ongeopend op in de garage, en komen de slappe smoesjes tevoorschijn. "Ik heb het tien dagen volgehouden." "Verjaardagsfeestjes tellen niet." "Prosecco heeft een houdbaarheidsdatum." En dan volgt de onvermijdelijke val. Als een Icarus wiens vleugels zijn gesmolten door de hitte van een vlammend shotje sambuca storten ze neer in een zee van alcohol en spijt. Ze worden nog brakker wakker dan normale mensen die normaal drinken. En dan heb ik het over pizza als ontbijt, lunch en diner, met een deken op de bank, eindeloos afleveringen van Teen Mom kijken op MTV, een heel pakje ibuprofen achteroverslaan, en minutenlang moed moeten verzamelen voordat je opstaat om te gaan pissen. En die dan, als het bonken in hun hoofd op maandagochtend een beetje is verdwenen, stilletjes hun facebookupdates over hun goede voornemens verwijderen, en doen alsof ze nooit echt van plan waren om een maand niet te drinken. Die mensen zijn de echte helden.

Uiteraard zou het erg onzorgvuldig van me zijn om niet te vermelden dat het soms goed is om niet te drinken, dus: soms is het goed om niet te drinken.

Maar laten we even stilstaan bij het feit dat 2 februari mathematisch gezien op één dag na de dag is die het verst afligt van januari, en dat als zodanig vieren. De kroegen zaten gisteren vol en zullen vanavond weer vol zitten met van die mensen die het een goed idee vinden om een halve marathon te lopen, die in de trein ruzie maken over of ze hun vouwfiets wel of niet mogen meenemen tijdens de spits, en die een hele maand niet hebben gedronken. Mensen die elke week een maaltijdbox ontvangen van HelloFresh en daadwerkelijk iets met schorseneren maken. Mensen die op Facebook aftellen tot hun vakantie – "Nog vijf dagen tot Malta!" – in plaats van gewoon stilletjes op het vliegtuig te stappen. Mensen die zichzelf een speciaalbierconnaisseur noemen in hun twitterbiografie. Mensen die hun halve maandsalaris uitgeven aan kleurboeken voor volwassenen en detoxthee.

Duw ze de komende dagen in de kroeg aan de kant en bestel je drankje vastberaden en efficiënt. Neem nog een slok van je biertje en kijk rustig toe wanneer zij na één zoete witte wijn hun shirt beginnen uit te trekken en op de tafel klimmen om te dansen op Sorry van Justin Bieber. Nog elf maanden voordat ze je weer kunnen lastigvallen met hun zelfbeheersing en waardigheid.