Ik leefde een maand lang als een god in Venezuela van 100 euro

De financiële crisis en een zeer levendige zwarte markt hebben Venezuela in een absurde economische situatie gestort. Volgens de Venezolaanse overheid betaal je voor één euro 8,3 bolivar (BsF). Op de zwarte markt krijg je voor diezelfde euro 812 BsF.

De reden zit 'm in allerlei complexe regels voor het omwisselen van valuta, die de overheid heeft ingesteld. Mocht je exact willen weten hoe dat zit, dan kun je dat hier lezen. Waar het me nu vooral om gaat is dat het niet fantastisch gaat met mijn land, en dat ik daarom graag wilde proberen een steentje bij te dragen, door toerisme naar Venezuela te ondersteunen. Bij dezen: kom vakantie vieren in het prachtige Venezuela! Het is hier prachtig, en wat misschien nog leuker is: je bent hier een steenrijke prins.

Om dit te bewijzen wilde ik het zelf ervaren. Ik besloot een maand lang in pure luxe te leven, met alleen maar één briefje van honderd euro. Deze dingen wilde ik graag doen:

- Een maand lang een kamer huren op een goede plek in de stad.
- Een vijfsterren hotelkamer huren.
- Een vliegticket naar de hoofdstad kopen (ik woon in Maracaibo, in het noordwesten).
- Een dag een cabriolet huren om door de stad te rijden.
- Zonder aanleiding 238 biertjes kopen.
- Lol hebben met cocaïne en twintig gram marihuana.
- Iedereen in mijn flat een volle tank benzine schenken, gewoon omdat ik een goeie gast ben.
- Vijf keer uitstekend dineren in de beste restaurants van de stad.
- Exotische massages en accupunctuur nemen in beste massagesalon van de stad (ook in pure luxe leven vergt energie en stress, dus er moet ook ontspannen worden).

Ik besloot mijn honderd euro te verkopen op de beroemde zwarte markt. Bij die woorden denk je waarschijnlijk aan een gast met een leren jas en een zonnebril, die je stiekem moet ontmoeten in een duister steegje, maar zo zit het niet. In Venezuela is geld verkopen buiten de overheidswegen niet veel ingewikkelder dan even een berichtje op Facebook plaatsen waarin je schrijft dat je honderd euro wil verkopen. Twee of drie gasten reageren op je post en dan maak je de transactie. Online. Zo gepiept. Toen ik dit had gedaan kon het feest beginnen.

Allereerst zocht ik op internet naar een chille kamer, zodat ik na ieder avontuur dat ik zou gaan beleven als een prins kon slapen. Ik vond een kamer voor 9600 BsF, wat neerkomt op 12 euro per maand. Ik had nog flink mazzel, want tegenwoordig is het behoorlijk moeilijk om een kamer of appartement te huren in Venezuela. Vanwege allerlei vreemde regels, zoals huurbevriezingen en 'onteigeningsbevelen' (waarbij de overheid privébezit van iemand in beslag neemt om het te gebruiken voor publieke doeleinden), houden veel huizenbezitters hun appartementen liever leeg dan dat ze het risico lopen dat het van ze wordt afgepakt.

Uiteindelijk heb ik niet heel vaak in de kamer geslapen, aangezien ik al een appartement in Maracaibo had, maar het was hoe dan ook fijn dat ik er wel altijd kon slapen.

Mijn volgende 'uitdaging' was overnachten in een vijfsterrenhotel. Ik koos een van de meest luxe hotels in Maracaibo, dat overigens gesubsidieerd wordt door de Venezolaanse overheid. Toen ik aankwam bleek de prijs behoorlijk hoog. Voor acht euro en zeventig cent per nacht kreeg je een kamer inclusief ontbijt en kon je gebruik maken van het zwembad. Ik stelde me voor om daar een zeer dure sigaar aan te steken met een geldbiljet. Zover is het uiteindelijk nooit gekomen, maar alleen al de gedachte dat het kon maakte me een gelukkig mens.

Vervolgens kocht ik een ticket naar Caracas, de hoofdstad, waar ik een event moest bijwonen. In Caracas is alles net iets duurder (net als in elke hoofdstad) dan in Maracaiba, maar alsnog niet héél veel duurder. Het vliegticket kostte ongeveer acht euro. Jup, voor acht euro kun je een vlucht boeken van vijftig minuten naar de hoofdstad. Daar kun je niet tegenop gaan lopen fietsen, rijden, of de trein nemen!

Tot dan toe had ik €54,70 besteed, maar ik moest nog wat dingen doen. Rijden in een cabrio is altijd al één van mijn dromen geweest. Noem me dom of oppervlakkig, maar ik heb nou eenmaal altijd al door mijn stad willen cruisen met mijn haren in de wind, een blond meisje naast me, en AC/DC door de speakers. Ik ben ook maar een eenvoudig mens met simpele verlangens en dromen. Na een paar telefoontjes en wat gezoek op het internet, vond ik de perfecte auto: een rode Cadillac uit '59.

Het huren van de auto voor twaalf uur kostte me weliswaar een volle drie euro, maar het was het waard. Ik voelde me echt een koning, vooral omdat iedereen aan het ontbreken van een dak kon zien hoe belangrijk ik was.

Ik werd in de loop van de dag meer dan dertig keer gevraagd voor een foto van mij en de auto. Als je, net als ik, succes afmeet aan hoe vaak mensen met jou en je auto (van drie euro) op de foto willen, dan moet je concluderen dat ik het aardig voor mekaar had.

De benzineprijzen zijn op dit moment een hekel onderwerp in Venezuela. Eén liter benzine kost 0,097 bolivar. Wat voor auto je dus ook volgooit, je bent nooit meer kwijt dan dertig eurocent. Bij de grens met Colombia kan de prijs van een liter benzine trouwens wel oplopen tot 83 bolivar. Dat komt door de smokkelaars die actief zijn in het grensgebied – maar dat is weer een heel ander verhaal.

Drie bolivar was genoeg om de tank van de Cadillac te vullen.

Ik besloot wat biertjes in te slaan bij de dichtstbijzijnde slijterij om deze meevaller te vieren. 238 biertjes om precies te zijn, verdeeld over zeven kratten. Zo had ik één krat voor elke dag van mijn hedonistische week.

Elke krat kostte één euro vijftig. In totaal kon ik dus meer dan tweehonderd biertjes inslaan voor tien euro. Probeer dat maar eens in Amsterdam.

Een verhaal als dit is natuurlijk niet compleet zonder wat drugsexcessen. In Venezuela kan je drie gram kwaliteitscocaïne kopen voor vijf euro. Nog geweldiger is de hoeveelheid wiet die je voor zeven euro kan inslaan in Venezuela. Dat is namelijk twintig gram.

Ik kreeg honger van al die wiet, dus toen ik weer terug was in Maracaibo, besloot ik me op mijn favoriete tijdverdrijf te storten: eten. Ik selecteerde vijf van mijn favoriete restaurants, en at vijf avonden achter elkaar als een koning.

Ik at pasta, caesarsalade, pizza, vis, burgers en risotto's. De gemiddelde prijs van elke maaltijd, inclusief de drankjes, was rond de één euro tachtig. Alles bij elkaar kostten de maaltijden me negen euro.

Tot nu toe had ik €90,90 uitgegeven, dus had ik nog €9,10 over.

Ik voelde me een beetje neerslachtig, omdat ik me realiseerde dat ik bijna aan het einde van mijn experiment was gekomen. Gelukkig had ik nog een bezoekje aan een Aziatische masseur op mijn lijst staan, dus ging ik op zoek naar een goede massagesalon. Een van mijn vrienden is manager van een massagesalon, dus belde ik hem op. Een paar uur later lag ik op mijn buik op een massagetafel, terwijl een vriendelijke masseuse die haar handen had ingesmeerd met 'wietkristallen' om de ervaring "te reinigen en versterken" mijn schouders kneedde. Daarna stak ze ook nog wat naalden in mijn oor om mijn stress weg te nemen.

De prijs van deze acupunctuur-massagecombo was twee euro vijftig. Omdat ik nog een paar euro over had, ging ik de twee dagen daarna weer naar de salon voor dezelfde behandeling. Dat kostte me in totaal dus zeven euro vijftig.

Na al dit bandeloze hedonisme voelde ik me toch een beetje schuldig, dus besloot ik iets terug te doen voor de wereld. In het appartementencomplex waar ik normaal woon, wonen nog zo'n veertig andere mensen die ik amper gedag zeg wanneer ik ze tegenkom in het trappenhuis. Dat wilde ik goedmaken. Ik sprak met de opzichter van ons gebouw en vroeg hem of hij het erg zou vinden als ik alle de benzinetanks van mijn buren vol zou gooien. Natuurlijk ging hij akkoord. De totaalprijs van de benzine voor 32 auto's was minder dan twee euro.

En dat was het dan: mijn geld was op. Het leven in Venezuela is voor mij op mijn normale salaris misschien geen pretje, maar dat geldt niet voor iedereen. Voor jou, als buitenlandse toerist met keiharde euro's, is Venezuela een paradijs op aarde.

Tot snel! Lees ook: Ik probeerde een week lang het slopende trainingsprogramma van Poetin uit Ik nam een week lang een dagelijkse microdosis paddo's

Ik probeerde diverse dierentechnieken om vrouwen te versieren

Like VICE Nederland voor je dagelijkse partij prachtverhalen, want anders mis je dingen: