FYI.

This story is over 5 years old.

Seks

Ik ben een vrouw die bakken geld verdient en dat uitgeeft aan escorts

Ze is een vrouw aan de top en heeft haar hart verloren aan escortdames.

Het financiële district van Toronto. Alle foto's door de auteur.

Ik ben een succesvolle vrouw van midden veertig, heb een relatie met een vrouw, en heb last van een probleem dat veel mensen in langdurige relaties plaagt: de seks is niet meer wat het geweest is. Maar afgezien daarvan gaat alles geweldig. Ik werk op het Canadese equivalent van Wall Street, waar ik bakken geld verdien, en heb een goede reputatie binnen mijn vakgebied. Vorig jaar besloot ik om voor het eerst een escortservice uit te proberen, en sindsdien ben ik steeds meer gaan genieten van mijn rol als escortklant.

Advertentie

Maar in het begin ging het allemaal nogal stroef. Het duurde ongeveer zes maanden voordat ik voor het eerst een escort boekte. Er zijn zoveel sekswerkers die zich richten op mannen en heteroseksuele koppels. Het is erg lastig om een service te vinden die werkt met vrouwelijke klanten, en dan ook nog aan mijn eisen voldoet. Ik vind mezelf kieskeurig. Dat is iedereen tot op zekere hoogte, maar ik vind mezelf echt pietluttig. Mijn voorkeur gaat uit naar een volwassen vrouw met een goed stel hersens, die weet hoe ze zich moet gedragen en zelfverzekerd en onafhankelijk is. Ik ben niet alleen op zoek naar een intelligente vrouw, maar ook nog eens een vrouw met klasse en stijl, die naast mij niet raar afsteekt.

Voor mijn eerste afspraak boekte ik een hotelkamer, en was de escort die ik had geboekt twee uur te laat. Ze was onbeleefd en onverantwoordelijk – ze stormde de kamer binnen met een rugzak over haar schouder geslingerd, en binnen dertig minuten waren we klaar. Toen ze weg was besefte ik me dat ze de dure fles wijn, die ik voor de gelegenheid had gekocht, en mijn afhaalmaaltijd had meegenomen. Ze had het wel gevraagd – het was niet dat ze me had bestolen – maar ik vond het nog steeds erg smakeloos.

Ik had vroeger nooit een echt mening over sekswerk; het boeide me ook niet. Dat bedoel ik niet op een minachtende manier, maar het was gewoon niet zo belangrijk voor me. Pas toen ik Lisbeth ontmoette – de sekswerker die mijn eerste echte ervaring met escorts verzorgde, bijna twee maanden na de eerdergenoemde mislukte afspraak – besefte ik me hoe geweldig en meelevend deze vrouwen kunnen zijn. Alles aan haar fascineerde me: haar manier van praten, haar uitstraling, haar punctualiteit. Het was allemaal ongelofelijk elegant. Na deze ontmoeting was ik verknocht aan escorts.

Het gaat voor mij verder dan seks. De ontmoeting, het praten, de intelligente gesprekken, de manier waarop ze zich gedraagt – het is allemaal voorspel. Om een vrouw te ontmoeten die er goed uitziet en veel zelfvertrouwen heeft, zoals ik ook ben, is voor mij een soort high. Ik denk dat weinig sekswerkers weleens een vrouw zoals ik hebben ontmoet, en daarom wil ik ze goed behandelen – als een prinses. Ik vind het heel belangrijk om sekswerkers met respect en waardigheid te behandelen. Ik heb sommigen cadeaus gegeven waarvan ze nooit hadden verwacht dat ze die zouden krijgen. Op een bepaalde manier doe ik dat natuurlijk ook voor mezelf: het hele proces van hen verleiden – ook al betaal ik ze er voor – geeft me een adrenalinekick.

Ondanks dat ik het heerlijk vind om escorts in te huren, vraag ik me af hoelang ik dit nog volhou. Ik ben een vreemdganger, een bedrieger – iets wat ik nog nooit eerder ben geweest, niet in mijn privéleven of in mijn carrière. Dat besef ik me ook wel. Sommige mensen zouden zeggen: "Maar het is een escort, dat is niet vreemdgaan." Maar daar ben ik het niet mee eens – ik ga wel vreemd. Mijn partner weet het niet, en mijn collega's ook niet. Niemand weet van dit deel van mijn leven af, behalve ik en de sekswerkers.

Wat me daarnaast zorgen baart, is dat ik deze vrouwen mijn vrienden zijn geworden. Deze vrouwen zijn geweldig, en ik wil graag bevriend met ze blijven. Als ik zou stoppen met escorts inhuren, zou ik ze nooit meer zien. Dat maakt hen misschien niet veel uit, maar ik zou het heel pijnlijk vinden als er een einde aan die vriendschappen kwam.

Op een bepaalde manier voel ik me steeds meer verantwoordelijk voor deze vrouwen; wil ik ze beschermen. Ik wil weten dat alles goed met ze gaat, omdat ik zoveel respect voor ze heb. Hulde voor de sekswerkers; ik zou het zelf niet kunnen. Ze geven zichzelf niet alleen bloot – zowel fysiek als mentaal – aan vreemden, maar de baan is sowieso zo zwaar. Deze vrouwen zijn onderdeel geworden van mijn leven, en ik geef veel om ze.