Ik speelde een computerspelletje dat je bedient met je bilnaad

Er is op het internet niet echt een gebrek aan libido-verhogende middeltjes, erectiepillen en dingen die je bekkenbodemspieren versterken. Toch is er niks zo bizar als de onderbroeken van Vylyv, die zorgen voor een sterkere erectie.

Na een succesvolle IndieGoGo-campagne in 2016 is het bedrijf bezig geweest om hun draagbare gadgets te polijsten tot prachtige onderbroekjes die er duur uitzien. Ze claimen dat ze bescherming bieden voor mensen die veel tijd zittend doorbrengen, en tegen andere dreigingen tegen het mannelijke geslachtsdeel. Om je daarbij te ondersteunen, hebben ze er een spelletje bij verzonnen.

Als zowel een fanatieke gamer en recensent van Kegel-oefeningprogramma’s, ben ik al gebiologeerd door dit product sinds ik er voor het eerst over las. En nadat ik op hun website zag dat ik de “de stijfheid en de hoek” van mijn erectie kon verbeteren met een maandje bekkenbodemspieroefeningen en hun product, was ik verkocht.

Ik kreeg een Vylyv-onderbroek opgestuurd om ‘m te testen. Ik vroeg me af of dit ding mijn Switch zou vervangen als favoriete manier om te gamen in mijn ondergoed. Maar ik dacht ook dat het wellicht kon helpen met het trainen van mijn musculus pubococcygeus.

Het duurde even voordat ik doorkreeg hoe de onderbroek werkte. Terwijl ik de instructies voor de Kegel-oefeningen volgde die ik via de app kreeg, stuurde een soort ballonnetje dat aan mijn perineum – dat stuk lijf tussen mijn pik en mijn anus – geplaatst zat informatie over veranderingen in de druk die ik zette met het spannen en ontspannen van mijn bekkenbodem naar een elektronische disk die aan mijn heup bevestigd is. Een verwijder- en oplaadbaar klein ovaal ding stuurt de informatie vervolgens naar de app, die het omzet in game-opdrachten.

Het leek allemaal eenvoudig, maar ik vroeg me wel af waarom Vylyv koos voor een witte onderbroek, aangezien je toch de hele tijd met je reet tegen de stof aanschurkt.

Ik deed wat oefeningen om punten te verzamelen, om de daadwerkelijke spelletjes vrij te spelen. Ik moest dingen doen zoals mijn kruis aanspannen om een bal op het scherm op te blazen. Een beetje zoals zo’n kermisapparaat waarbij je ergens hard in moet knijpen.

Ondanks dat het ding een stille modus had, weigerde ik om het buitenshuis te dragen. Ik was ervan overtuigd dat zelfs met een broek aan, iedereen zou kunnen zien dat ik dat ding aan had.

De oefeningen gingen in het begin nog wat stroef, omdat ik moeite had om de gevoeligheid van de onderbroek in te stellen. De oefeningen waren ook een beetje saai. Toch zette ik door en uiteindelijk lukte het me om een spelletje vrij te spelen.

Ik had niet per se iets verwacht dat op Mario leek, maar ik was toch teleurgesteld dat het enige spelletje dat ik kon spelen een doorsnee ren-rechtdoor-en-spring-platformer. Ik moest over stekels en gaten springen om een vlag te bereiken en het level te halen. Er was ook een namaak-Flappy Bird, maar daarvoor moest ik eerst meer levels halen.

Je avatar in het spelletje is een antropomorfe penis en balzak. De tokens die ik verzameld had kon ik niet alleen gebruiken om extra levens mee te kopen, ik kon ook een sigaar of een zonnebril aanschaffen voor m’n kleine vriend.

Helaas. De game liet flink te wensen over. Het piemelzakje reageerde traag op het aanspannen van mijn bekkenbodemspieren. Zelfs als ik valsspeelde door met mijn vinger op het ballonnetje te duwen, haalde dat niets uit. Ik kwam er uiteindelijk achter dat het kwam doordat de bluetoothverbinding steeds verbroken werd. De batterij van het apparaat ging namelijk vrij snel leeg. Na een uurtje was-ie op.

Trainen is niet altijd leuk, zelfs niet als het gepaard gaat met een spelletje. Ik zette door en bleef twee weken oefenen. Langzaamaan kreeg ik meer punten en mocht ik meer spelletjes doen.

Gelukkig is de Vylyv-community erg bemoedigend. Als ik te gefrustreerd raakte met de oefeningen, keek ik even op het forum om te lezen wat andere gebruikers te zeggen hadden over het programma.

“Vinden jullie de spelletjes ook te moeilijk? Ik bak er niks van,” klaagde een gebruiker met de naam Kumquat. Andere gebruikers reageerden door te zeggen dat het na verloop van tijd vast beter zou gaan.

Toen een andere gebruiker deelde dat hij te horen had gekregen dat hij een kleine piemel had, kwamen er al snel reacties van anderen die hem een digitaal schouderklopje gaven en zeiden dat het niet altijd om de grootte gaat.

Helaas was de positiviteit van de groep niet genoeg. Mijn onderbroekoefeningen werden snel te veel een vervelend klusje. Het ding werkte niet goed. Ik was er wel weer klaar mee.

Ondanks dat het voor mij niet werkte, las ik wel van anderen die zeiden dat het product ze had geholpen. Het zal vast niet lang duren voordat ergens iemand zulke krachtige bekkenbodemspieren heeft dat-ie er Guitar Hero mee kan spelen. Hopelijk weet ik tegen die tijd ook hoe je de naam van het bedrijf eigenlijk uitspreekt.