FYI.

This story is over 5 years old.

Creators

Yung Nnelg maakte een muzikale versie van een Basquiat-schilderij

“Soms doet kunst gewoon iets met je, of je het nou wil of niet.”
Yung Nnelg voor het doek Kings of Egypt II van Jean-Michel Basquiat. Foto: Dirk de Graaff.

Zoals wel vaker het geval is in een museum, is het muisstil in het Boijmans van Beuningen. Het enige dat je af en toe hoort is het gekuch en gemompel van bezoekers, weergalmend in de ruimte. Een van hen is Yung Nnelg, met wie ik half fluisterend een gesprek over zijn favoriete kunstenaar probeer te voeren. We staan voor Kings of Egypt II, een schilderij van Jean-Michel Basquiat.

En daar staan we niet zomaar. Yung Nnelg is ambassadeur van Art Rocks, een wedstrijd waarbij muzikanten een nummer moeten schrijven op basis van een bekend kunstwerk. Zelf deed de Amsterdamse artiest dat ook. Hij liet zich inspireren door dit doek van Basquiat, die bekendstaat als een van de eerste Afro-Amerikaanse kunstenaars die wereldwijd beroemd werd, ondanks dat hij al op 27-jarige leeftijd overleed. Het nummer dat hij ervan gemaakt heeft heet, vrij toepasselijk, Basquiat.

Advertentie

In het Boijmans vertelde Yung Nnelg – die zelf trouwens ook aardig wat tekentalent heeft – over zijn fascinatie voor Basquiat en hoe hij zijn kunst vertaalde naar muziek.

Creators: Ben je een beetje een museumganger?
Yung Nnelg: Ik zou mezelf eerder een ‘museumganger in opleiding’ willen noemen, want ik ga niet zo vaak dat ik kan zeggen dat ik het al officieel ben. Ik wil wel vaker gaan, want het helpt me altijd goed als ik inspiratie nodig heb.

Hoe helpt het je dan?
Dan kom ik met die werken in aanraking en hoop ik dat mijn onderbewuste getriggerd wordt. Het is niet zo dat ik dan iets zie in een museum en dat letterlijk in mijn muziek verwerk. Soms doet kunst gewoon iets met je, of je het nou wil of niet. Je slaat onbewust allerlei dingen op, en op het moment dat je muziek maakt, komt dat er weer uit.

Alsof er een soort creativiteitsknopje aan gaat.
Ja, of een record-knop, omdat je het in je opneemt. Ik geloof er sterk in dat het zo werkt.

Jean-Michel Basquiat, Kings of Egypt II. 3686 (MK) Museum Boijmans Van Beuningen, Rotterdam / Creditline fotograaf: Studio Tromp, Rotterdam

We staan hier voor Kings of Egypt II . Wat zie je precies?
Zolang je niet echt in zijn hoofd zit, zul je het denk ik nooit helemaal begrijpen, maar het komt op mij over als een spinnenweb van zijn gedachten. Ik denk dat hij helemaal opging in het hier en nu. Op een gegeven moment voelde hij dat hij die bruine vegen moest trekken, en toen heeft hij het ook maar gewoon gedaan.

Waarom koos je voor dit schilderij?
Omdat ik het niet begreep, en me er tegelijkertijd erg door aangetrokken voelde. En ik heb veel bewondering voor Basquiat, als kunstenaar en als persoon. Ik heb ook wel wat boeken over andere kunstenaars, zoals Picasso, maar ik heb me in niemand zoveel verdiept als in hem. Later wil ik ook een doek van Basquiat in huis – hij staat met afstand het hoogst op mijn lijstje.

Advertentie

Portret van Basquiat op een transformatorhuisje in Poitier. Via Flickr-gebruiker ID Number THX 1139

Hoe is die fascinatie ontstaan?
Ik heb hem ooit ontdekt via Jay Z. Hij rapte in een nummer dat hij een Basquiat wilde kopen, en ik dacht: wat is dat? Ik kende geen automerken die ‘Basquiat’ heten. Toen kwam ik erachter dat hij een Afro-Amerikaanse kunstenaar bedoelde. Ik had Basquiats werk en stijl al eerder gezien, maar kwam er nu pas achter welk persoon erachter zat. Ik raakte een beetje geobsedeerd en ging allemaal documentaires over hem kijken.

Wat vind je zo boeiend aan hem?
Op een gegeven moment besefte hij dat hij met zijn kunst niet alleen witte mensen uit de kunstindustrie wilde bereiken, maar ook de zwarte bevolking. En hij dacht: weet je wat? Ik gooi het in your face, en zet kroontjes op de hoofden van zwarte figuren. Hij paste zich niet aan aan de elitaire wereld, maar durfde echt te staan voor wat zijn gevoel zei dat hij moest doen. Dat vind ik hard. Los daarvan was hij volgens mij ook een hele chille guy. Ik weet gewoon dat we het goed met elkaar hadden kunnen vinden.

Yung Nnelg voor het doek Kings of Egypt II van Jean-Michel Basquiat. Foto: Dirk de Graaff.

Hoe heb je dit schilderij naar muziek vertaald?
Hij maakte dit toen hij de zwarte gemeenschap meer kracht en eigenwaarde wilde geven en wilde laten beseffen dat ook zij ertoe doen in de kunstwereld. Dat empowerende gevoel was ook voor mij de leidraad. Ik heb het in mijn nummer niet letterlijk over de dingen die je op het doek ziet, maar heb het meer geschreven vanuit het gevoel dat ik van het schilderij kreeg.

Basquiat stierf al op 27-jarige leeftijd, aan een overdosis heroïne. Hoe kijk je daar tegenaan?
Ik heb het idee dat hij verwoest is door de wereld om hem heen. Hij was niet gelukkig en voelde zich niet op zijn plek. Dankzij de drugs kon hij even ontsnappen, maar als hij weer terug was, kwam hij gelijk weer in die sneltrein terecht. Hij miste een veilige omgeving. Zelf had ik denk ik goed met hem kunnen chillen, dan had ik ook wel mijn best gedaan om hem af en toe te coachen als het de verkeerde kant op dreigde te gaan.

In zijn latere werk ging het denk ik ook wat vaker over de dood. Alsof hij voelde dat zijn taak erop zat, en gedaan had wat hij moest doen. Dat heb ik wel vaker bij artiesten die vroegtijdig sterven: het gaat niet om de jaren die ze leven, maar om de impact die ze achterlaten. Dat we nu in het Boijmans staan en het over hem hebben, zegt wat dat betreft genoeg.

Mocht je zelf ook een muzikale variant op een kunstwerk willen maken, dan kun je je hier aanmelden voor Art Rocks.