Een ode aan mijn moeder op Facebook

Het begon allemaal in 2004, toen Mark Zuckerberg een platform ontwikkelde voor geile studenten in zijn studentenhuis. Meer dan tien jaar later worden de studenten langzamerhand verdreven van Facebook en maken ze plaats voor een ander ras: de babyboomer, aka je moeder. Het resultaat is dat je op je tijdlijn, tussen de recepten voor quinoa-pannenkoeken en filmrecensies, steeds vaker geconfronteerd wordt met inspirerende quotes, prentjes van Minions en gênante foto’s van jezelf als puisterige tiener.

Mijn moeder zit ook op Facebook. Haar omslagfoto – lange tijd een close-up van een tulp – is van haar op reis met een fleecetrui en zonnebril. Ze houdt van filmpjes van kittens, waarschuwt haar facebookvrienden regelmatig voor hackers en deelt alles waar “delen aub” bij staat. Maar bovenal trekt ze zich geen zak aan van haar online imago. Ze post waar ze zin in heeft, wanneer ze er zin in heeft. Haar ongecensureerd facebookgedrag is de voornaamste reden waarom ik tijdlijncontrole heb ingesteld. Ik heb haar al meerdere keren het verschil moeten uitleggen tussen een prive-bericht, een status update en een reactie op een foto.

Ik hoor weleens dat mensen hun ouders niet eens willen accepteren als vriend op Facebook. Toch is mijn mama het lichtpuntje in de duistere krochten van Facebook. Ze is een oase van liefde in een wereld van fitgirls, social media-influencers en eindeloze boosheid van iedereen op alles. Mijn mama’s profiel is de beste pagina op Facebook en ik zal je vertellen waarom.

Mijn ochtendritueel bestaat bijvoorbeeld uit een half uur snoozen en dan Facebook openen. Vaak krijg ik daarna de neiging om olifanten te willen verzorgen in Cambodja. Door Facebook verlies ik namelijk geregeld mijn geloof in de mensheid, en mijn ontbijt komt meteen terug naar boven als ik geconfronteerd word met mensen als Jan Roos. Mijn mama is echter het lichtpuntje van de dag. Ze groet haar facebookvrienden met “Good Monday morning, dear precious diamonds…” en een filmpje over hoe iedereen een diamant is, als je jezelf maar naar waarde schat. Haar mooie quotes over liefde, vriendschap en het leven (“Emoties zijn antwoorden op vragen waarvan je niet wist dat je ze stelde.”) zijn ongelooflijk cheesy, maar soms – als ik er even bij stilsta – waarheden als koeien.

Toch weet mijn mama dat niet alles rozengeur en maneschijn is. Ze heeft bijvoorbeeld een grondige hekel aan Donald Trump en dat mag iedereen weten. Maar anders dan de gemiddelde salonsocialist die je doodslaat met capslock en woorden zoals ‘schandalig’ en ‘belastingbetaler’, houdt mijn mama het graag kort en bondig. Haar politieke malaise vat ze samen in emoji. Aan de ontbijttafel herinnert ze me nog eens aan haar post (“snapte je het?”) en zo is ons politieke uurtje van de dag afgerond.

Naast politieke tirades, krijg ik ook immens veel stress van verjaardagswensen op Facebook. Bij wie doe je het? Wat zeg je dan? Weet die persoon nog wie ik ben? Mijn mama trekt zich niets aan van ongeschreven sociale regels. Ze bedankt iedereen met een persoonlijk gifje en wenst al haar facebookvrienden een gelukkige verjaardag via een status. Ze neemt de tijd om mensen zich echt goed te laten voelen op hun verjaardag. En alsof dat niet al lief genoeg is, reageren haar facebookvrienden op de status om een vriend van een vriend te feliciteren met haar ‘vijftig lentes jong’.

En wat hou ik van die vriendengroep. Want wat is er leuker is dan een moeder op Facebook? Een horde moeders op Facebook, die samenkomen om moeder-achtige facebookdingen te doen. Als mijn mama een foto van zichzelf in lingerie post, maken ze flirterige opmerkingen op elkaars foto’s, gebruiken te pas en te onpas stickers van verliefde hondjes en zijn ze plots allemaal fotomodellen in elkaars ogen.

Terwijl ik zorgvuldig omga met mijn likes en comments op Facebook, strooien de wifties (‘vijftigjarige wijfjes’, aldus mijn mama) maar al te graag met complimentjes die veel persoonlijker zijn dan ‘hottie’ of ‘tientje’. Ze gebruiken Facebook weer waarvoor het oorspronkelijk diende: om elkaar lekker binnen te hengelen en de gapende leegte die we allemaal voelen in ons leven te vullen met vriendschap in plaats van met bier en seks.

Maar naast het feit dat mijn mama mijn held is, ben ik ook de hare. Mijn mama is mijn nummer één fan. Dagelijks spamt ze haar facebookvrienden met artikelen en foto’s. Ze plaatst gerust een TBT op woensdag. Die facebookvrienden reageren op hun beurt vol lof over mij en mijn zus. En zo is de cirkel van lofprijzingen van ouders over hun kinderen rond en is je tijdlijn gevuld met foto’s van rijbewijzen of openingen van een nieuwe broodjeszaak van mensen die je nog nooit in je leven zag. En alhoewel die leuke jongen uit de club nu niet per se hoeft te horen dat “Djanniepannie geen wijsheidstanden meer zal hebben na morgen, maar wel heel flink was,” vind ik de onvoorwaardelijke online liefde van mijn mama hartverwarmend. Facebook is het equivalent geworden van die kleine boekjes vol quotes over moeder-dochterliefde die je altijd gaf op moederdag. Het is een scrapbook geworden van hun mijlpalen – en zij heeft jou uitgeperst, dus alles wat jij doet, is ook haar overwinning. Toch?

“Die tags en reacties waren exact de reden waarom ik mijn moeder van Facebook heb verwijderd,” vertelde een vriend laatst. En hij zal niet de eerste zijn die een moderne versie van een klassieke moedermoord pleegt. Toch pleit ik ervoor om je mama op Facebook met open armen te ontvangen. Want ondanks het feit dat alle moeders op Facebook zorgen voor een massale volksverhuizing van geïrriteerde millennials naar Instagram, zijn ze het perfecte tegengif voor online cynisme. Met hun massale voorliefde voor filmpjes van verkleedde puppy’, wordt het algoritme van Facebook volledig verpest en staat je tijdlijn vol met nutteloze clickbaitcontent. Je wordt er misschien gek van, maar zo heeft de sekte van facebookmoeders – waarschijnlijk onbewust – gestreden voor een veilig plekje in de grimmige cyberspace die ons leven domineert. Een eilandje vol snoezigheid en onvoorwaardelijke liefde. Eentje waar een domme foto van jou als puisterige tiener met open armen wordt ontvangen.

Deel dit artikel aub als je van je moeder houdt.