Het leven van Floyd Mayweather voordat hij Floyd ‘Money’ Mayweather werd

Estevan Oriol is een bekende fotograaf die vooral naam maakte met foto’s van gangcultuur in Los Angeles. Daarnaast heeft hij ook veel Amerikaanse kunstenaars, muzikanten en vechters gefotografeerd.

Hij begon ooit als tourmanager van Cypress Hill en heeft veel werk in de muziekindustrie gedaan, maar hij houdt al zijn hele leven van vechtsport. Estevan fotografeerde al vechtsporters voordat de UFC bestond. VICE Sports vroeg hem door zijn archief te gaan, en eens te zoeken naar foto’s die hij nooit eerder had gepubliceerd.

Zijn eerste set is die van een jonge Floyd Mayweather. Estevan schoot de bokser in 2003, toen Mayweather aan het begin van zijn carrière stond. We spraken Estevan over het fotograferen van Mayweather en zijn liefde voor boksen.

Fightland: Ha Estevan, hoe raakte je geïnteresseerd in vechtsport?
Estevan Oriol: Ik bezocht mijn vader meestal in de zomer. Een jaar, ik weet niet meer precies wanneer, maar ik was een klein kind en hij bracht me naar een boksles in San Diego. Sindsdien vind ik het vet. Later begon ik ook Muay Thai te doen. Ik ga regelmatig naar Thailand, waar ik dan ook gyms bezoek.

Het was logisch voor mij om foto’s te schieten van de vechtsportwereld, omdat ik altijd van die wereld heb gehouden. Maar ik deed het er een beetje bij, voor de lol. Ik fotografeerde om geld te verdienen en ik kreeg niet veel betaalde klussen uit die hoek. Toen steeds meer tijdschriften failliet gingen, ben ik vooral dingen gaan schieten die ik zelf leuk vond – veel vechtsport dus.

Zijn er andere fotografen die vechtsport fotograferen, waar je van onder de indruk bent?
Nee. Nou ja, ik vind het werk van Stefan Kocev vet, maar hij komt pas net kijken. Er is trouwens ook een oudere gozer, Neil Lifer. Ik heb een groot boek van hem liggen thuis. Hij heeft die foto van bovenaf gemaakt, vlak nadat Muhammad Ali Big Cat Williams knock-out sloeg. Hij is een van mijn favoriete sportfotografen.

Hoe was het om Floyd Mayweather te fotograferen? Is hij zo gestoord als iedereen denkt?
Het was een opdracht voor Dub Magazine. Ze vlogen me naar Las Vegas om Floyd te schieten. Ik zag er eerst best wel tegenop. Hij stond toen al bekend als een arrogante man, dus ik dacht: fuck, sta ik daar de hele dag te schieten met die man. Ik dacht dat hij de celebrity uit zou gaan hangen.

Maar toen kwam ik daar en was hij gewoon heel relaxed. Al zijn homies en trainers waren erbij. Ik zou hem eigenlijk alleen voor zijn auto’s fotograferen, maar hij zei zelf opeens: “He man, als je wil kan je me ook in de gym fotograferen. Je bent helemaal hierheen gekomen, dus laten we veel doen.”

Tegenwoordig zie ik fotografen met digitale camera’s nonstop schieten alsof ze bezig zijn met een bioscoopfilm. Ik schoot toen nog analoog, dus ik deed maximaal tien shots per scène. Een paar met een bokszak, een paar als zijn handen ingetaped worden, een paar als hij schaduwbokst. Meer kon ik ook niet met mijn budget. Ik had nu waarschijnlijk vier keer zoveel geschoten als toen.

Mijn favoriete foto is die met de boksbal.
Die ene waarop hij naar mij kijkt? Ja, dat deed hij de hele tijd. Dat was wel een beetje gek. Er is ook een foto waarop hij aan het sparren is, iemand slaat en snel naar mij kijkt. Daarna ging hij weer door. Floyd is grappig. Veel mensen haten hem, maar ik heb hem ontmoet en hij is gewoon een goede gast.

—

Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.