i-D spreekt en documenteert de pioniers in Nederland die onze ideeën over schoonheid verbreden. Lees er hier meer over.
Ik werd geregeld gevraagd door mijn vrienden of ik model wilde worden, maar ik wist dat ik niet het juiste lichaam hiervoor had en had helemaal geen zin om eten op te geven. Toen mijn beste vriend het modellenagentschap The Movement oprichtte, besloot ik op mijn 21ste toch een gokje te wagen. Een model past in een van de drie categorieën. Je bent een straight size model als je een een heupomtrek hebt van 90 centimeter, of liefst minder. Een curve model heeft een heupmaat vanaf 102 centimeter en een plus-size model heeft een heupomtrek vanaf 125 centimeter. Als je graag editorial model wilt worden, moet je een de maten van een straight model hebben. Ik schommelde altijd tussen de 93 en de 94 centimeter. Ik dacht toen: hoe dunner ik ben, hoe meer werk ik krijg. Ik begon alsmaar meer te vermageren. Omdat mijn lichaam van nature niet dun was, veranderde het constant terug naar zijn oorspronkelijke vorm. Ik raakte gefixeerd op eten en at daardoor juist meer. Voor ik het wist, belandde ik in een vicieuze cirkel en schommelde mijn gewicht als een jojo.
Advertentie
Ik kreeg leuke jobs voor onder andere Vogue, Scotch&Soda, Diesel, Elle, Glamour en het verdiende fijn. Toch besefte ik toen niet hoe onzeker ik werd over mijn eigen lichaam. Daarbij had ik amper energie en vermeed ik sociale gelegenheden. Ik was bang dat mijn vrienden wilden drinken, of dat we uit eten gingen in een restaurant waar geen gezond eten was. Uiteindelijk ging het zelf zodanig ver dat ik geen bananen of olijfolie meer wilde eten, omdat er calorieën in zaten. Ik was langzamerhand de grip op mijn identiteit aan het verliezen.De spanning begon zich op te bouwen, en vorig jaar besefte ik dat ik dit niet meer kon volhouden. Ik moest of stoppen als model, of ik moest dringend leren houden van mijn lichaam hoe het was. Ik had ellenlange gesprekken met mijn vrienden en mijn management. Ik besefte dat ik een invloed had op jonge meisjes als model, en ook omdat ik veel volgers heb op Instagram. Ik wilde de boodschap uitdragen naar jonge meisjes dat ze gelukkig moesten zijn met hun eigen lichaam, in de plaats van hen een bepaald lichaamstype als ideaalbeeld te tonen. Ik wilde niet langer een slecht voorbeeld zijn, maar juist tonen dat een gezonde relatie met eten en je lichaam – of je nu maatje 32 of 46 hebt – cruciaal is. Na een tijdje besloot ik mezelf te omarmen als curve model. Ik kon eindelijk mezelf zijn, iets wat ik in tijden niet was geweest.
Op Instagram vergelijk je jezelf constant met beelden die eigenlijk nep zijn. Jonge meisjes willen bijvoorbeeld een lichaam als Kim Kardashian, maar beseffen niet dat het niet natuurlijk is. Je hebt niet zo’n dikke kont en amper een taille. En er is niets mis met een beetje vetrolletjes. Nog zoiets: al die influencers die vinden het ‘cool’ om te doen alsof ze zich volproppen met hamburgers, maar tegelijkertijd een maatje 32 hebben, geven zo’n verkeerd beeld over wat eten met je doet, en hoe je een gezonde relatie met eten moet hebben. Daarom denk ik dat het interessant is om Instagram te gebruiken om een positieve boodschap mee te geven, om mensen te tonen hoe de echte wereld in elkaar zit en dat je van jezelf moet leren houden. Als ik foto’s van mijn lichaam post, krijg ik – buiten de perverse berichtjes – vooral nu hele leuke dm’s van meisjes die vertellen dat mijn posts hen toont dat ze zich goed mogen voelen in hun vel.Ondanks die enkele negatieve reacties op mijn post, besefte ik al snel dat dit de beste beslissing was die ik kon maken. Met de hulp van mijn management en vrienden, leerde ik mezelf terug kennen. Ik heb veel meer zelfvertrouwen. Ik deed een editorial shoot voor Another Magazine, deed shoots voor Alexa Chung, Mango en Topshop. Toen ik nog maatje 34 had, was ik altijd bang voor de bikinishoots. Ik wilde er niet zwaar uitzien, en lette extreem op mijn eten zodat ik geen buikje had. Ik hoopte daarbij nog eens heel hard dat het geen polaroidshoot ging zijn, waarbij geen edits mogelijk waren. Nu trek ik me er niets meer van aan. Als iemand me boekt, is dat omdat ze mijn lichaam in zijn eerlijke en natuurlijke vorm willen vieren. Ik kan oprecht zo trots zijn over mijn lichaam. Ook de castings zijn voor mij veel comfortabeler. Als straight size model word je in een rijtje gezet, en moet je langs de klant wandelen zodat hij je vlees kan keuren. Vervolgens kan het gebeuren dat je je kleren moet afdoen voor de neus van iedereen, zodat ze een foto van je lingerie kunnen maken. Voor mij was dat niet zo erg, maar ik kan me inbeelden dat dit traumatiserend is voor zestienjarige meisjes. Als ik nu naar een casting ga, is het veel intiemer en word ik omringd door mensen die op dezelfde manier omgaan met body positivity als ik. Ook ga ik nu anders om met afwijzing. Als ik vroeger niet geboekt werd, kon ik mezelf voor de kop slaan. Had ik wel hard genoeg gewerkt? Had ik iets anders moeten doen? Nu kan ik dat gelukkig veel gemakkelijker loslaten.
Ik spreek volledig vanuit mezelf, hè. Voor sommige modellen is het een ongelooflijk mooie ervaring om een straight size model te zijn, terwijl anderen zich beter voelen in een andere modellenwereld. Maar voor elk model, elk maatje en elk figuur geldt één universele regel: als je trouw blijft aan jezelf, je goed voelt in je vel en je je omringt met positiviteit, komt het allemaal wel goed.