‘I Gotta Feeling’ van de Black Eyed Peas is het meest deprimerende liedje ooit
Afbeelding via YouTube

FYI.

This story is over 5 years old.

Muziek

‘I Gotta Feeling’ van de Black Eyed Peas is het meest deprimerende liedje ooit

Een lied dat een gat boort in mijn bestaan, en dat gat vervolgens vult met ellende: dat lied is ‘I Gotta Feeling’ van de Black Eyed Peas.
Emma Garland
London, GB

Van mijn 18e tot mijn 21e werkte ik in een bar. Het was niet verschrikkelijk, maar ik zou het ook niet omschrijven als ‘leuk’. Meer dan de helft van het personeel ging naar dezelfde universiteit als ik en tijdens het sollicitatiegesprek werd me gevraagd welke beroemdheid ik zou uitnodigen voor een etentje. De sfeer in de bar was vrolijk, totdat je niet genoeg shotjes verkocht. Dan werd er niet gelachen. Enfin, zoals iedereen die ooit pitchers margarita moest serveren aan studenten weet: er sterft iets in je ziel als je in een bar werkt. Er is een zeer specifiek soort FML-gevoel – een ongenoegen dat zich nestelt in je maag voordat je door de deur stapt en daar blijft zitten tot je veertien uur later thuiskomt en de Sambuca uit je sokken kan wringen.

Advertentie

Halverwege de periode dat ik werkzaam was in de bar werd er een lied uitgebracht. Een lied dat me, tot op de dag van vandaag, intens ongelukkig maakt. Een lied dat een gat boort in mijn bestaan, en dat gat vervolgens vult met ellende. Dat lied is I Gotta Feeling van de Black Eyed Peas.

I Gotta Feeling kwam uit aan het einde van de zomer van 2009. Het is een popliedje over het hebben van een leuke avond, en werd bekroond met een Grammy. Het stond veertien weken achter elkaar op nummer één in de Billboard Hot 100 en werd het (tot dan toe) bestverkochte digitale liedje aller tijden. Het was het meest succesvolle liedje van de 21 e eeuw, wereldwijd, tot het voorbij werd gestreefd door Happy van Pharrell. Het is ook het meest deprimerende lied in de geschiedenis van muziek. Om dat punt er eens goed in te hameren, kwam het elke avond meerdere keren voorbij in de bar waar ik werkte.

Het liedje is opbeurend bedoeld, toch? In een interview met Marie Claire op de vooravond van de release vertelde will.i.am dat het lied was opgedragen aan “alle party people in de wereld die zin hebben om eropuit te trekken en een feestje te vieren.” Zo geschiedde. I Gotta Feeling gold jarenlang als climax aan het einde van een avond om te onderstrepen dat er, waar je ook was, plezier gemaakt diende te worden. Het domineerde personeelsfeesten, reclames, videospelletjes, de Olympische Spelen, verjaardagen van peuters, verjaardagen van bejaarden, politieke overwinningen en vooral ook die ziekelijk gechoreografeerde trouwvideo’s waar mensen om de een of andere reden graag astronomische bedragen aan uitgeven. Het liedje is speciaal ontworpen om te worden gebruikt tijdens elke vrolijke gelegenheid, juist doordat alle details die de reikwijdte van het lied zouden ondermijnen werden weggelaten. Zodoende glipt het lied langs alle denkbare menselijke emoties en eindigt het ergens in de hel.

Advertentie

Ik had er al jaren niet meer aan gedacht. Maar net als alle aanstichters van ellende, kwam het terug op een moment dat ik het niet verwachtte. Afgelopen oud en nieuw, terwijl een verslagen caissière in de supermarkt mijn boodschappen (bier, hummus) scande, was het er opeens. Het onophoudelijk dreunende ritme weerklonk door de ruimte, ervan overtuigd dat vanavond een goede avond zou zijn. Ik raakte zo van streek dat ik mijn telefoon pakte en een notitie opschreef: “i gotta feeling van de black eyed peas is het meest deprimerende lied ooit.” Laten we, voordat we verdergaan, eventjes naar de tekst kijken.

I gotta feeling that tonight's gonna be a good night
That tonight's gonna be a good night
That tonight's gonna be a good, good night
A feeling that tonight's gonna be a good night
That tonight's gonna be a good night
That tonight's gonna be a good, good night
A feeling, woohoo, that tonight's gonna be a good night
That tonight's gonna be a good night
That tonight's gonna be a good, good night

De volledige carrière van de Black Eyed Peas bestaat uit het verkondigen van een eenvoudige boodschap en die tot vervelens toe te blijven herhalen. Toch staat I Gotta Feeling wat dat betreft eenzaam aan de top. Ze hebben het lef gehad om dit lied te maken in G-majeur. In barokmuziek werd die toonladder gezien als ‘gezegend’, en in verband gebracht met emoties als tevredenheid, dankbaarheid en vrede. In tegenstelling tot bijvoorbeeld het Piano Trio No. 39 van Haydn, bevat I Gotta Feeling geen gevoelens. Sterker nog: I Gotta Feeling is de afwezigheid van gevoelens. I Gotta Feeling speurt gevoelens op en vernietigt ze. I Gotta Feeling is een zwart gat in het heelal van plezier. In de epische fantasy-film The Neverending Story uit 1984 – een verhaal over een fictief universum dat afhankelijk is van menselijke verbeeldingskracht en waar de vijand letterlijk ‘het niets’ is – beschrijft een moordzuchtig wezen van duisternis ‘Het Niets’ als “de leegte die overblijft, het is als wanhoop dat deze wereld vernietigd.” Hij gaat verder door te zeggen dat “mensen zonder hoop makkelijk onder de duim zijn te houden,” wat misschien een tikkeltje overdreven is, maar tot aan die uitspraak kun je ‘Het Niets’ vervangen voor I Gotta Feeling zonder al teveel moeite.

Advertentie

Laten we eens kijken naar de muzikale invloeden van I Gotta Feeling. De beat is gejat van Take A Dive, een naargeestig nummer uit de late jaren negentig van ene Bryan Pringle, dat niemand ooit had gehoord totdat hij de Black Eyed Peas probeerde aan te klagen voor auteursrechtenschending. De melodie is geïnspireerd door U2, onbetwist de minst interessante in leer gehulde band ooit. Het ‘woohoo’-stukje – het lyrische hoogtepunt van het nummer – is gesampled van Every Breath You Take van The Police, een stukje softrock over een geobsedeerde stalker vermomd als liefdesliedje. De drummer van The Police, Stewart Copeland, zei over deze hit: “Mijn bescheiden mening is dat dit het beste liedje van Sting is, met het slechtste arrangement.” Sting zelf zei: “De melodie is generiek, een optelsom van honderd anderen, maar de tekst is interessant.” Denk daar even over na terwijl je beseft dat het stukje dat de Black Eyed Peas eruit haalden ‘woo-hoo’ was.

Afgezien van de compositie is het grootste probleem van I Gotta Feeling dat de volledige premisse niet klopt. I Gotta Feeling gaat over een moment vóórdat er plezier gemaakt is. Het gaat over het moment voordat je gaat feesten. Herhaaldelijk stellen dat je een goed gevoel hebt over wat er vanavond gaat gebeuren is gevaarlijk. Net als oudejaarsavond of een verjaardag of om het even welke gelegenheid waar lol op de agenda staat en in tegenstelling tot een moment waar het plezier op organische wijze verschijnt, bezwijkt I Gotta Feeling onder het gewicht van zijn eigen dwang. Alsof er ooit een onvergetelijke avond begon met iemand die zei: “Let maar eens op, vanavond gaan we geweldige dingen beleven.” Nooit in de geschiedenis heeft de suggestie: “Let’s go way out, spaced out and losing all control” naar iets anders geleid dan veel te vroeg aankomen in de club, met tegenzin een hele rits shotjes achterover slaan voordat iemand zegt: “Ik heb zin in friet,” en je ten einde raad rond middernacht naar huis gaat. Op geen enkel moment in de geschiedenis van feest heeft het jubelen van “I gotta feeling that tonight’s gonna be a good night. That tonight’s gonna be a good night. That tonight’s gonna be a good, good night,” voor iets anders gezorgd dan een grote deceptie.

Ik wil best toegeven dat mijn haat voor I Gotta Feeling voortkomt uit de associaties die ik erbij heb – het is tenslotte onmogelijk om het concept ‘party every day, p-p-p-party every day’ te omarmen als de vingers verschrompeld zijn van de wodka en je hele lichaam ruikt naar afwasmachine – geloof ik oprecht dat dit lied gemaakt is als signaal voor mensen dat het tijd is om de hoop op te geven en huiswaarts te keren. Als de film Superbad ons iets heeft geleerd, is dat legendarische avonden ontstaan uit een zekere spontaniteit. Als iemand je tijdens het uitgaan vraagt of je het naar je zin hebt, verschrompeld je stijve feestlul ineen. De eerste regel van plezier is dat je er niet de nadruk op mag leggen. Je mag nooit direct naar plezier kijken, want dan word je bewust van de aanwezigheid ervan en uit het moment gezogen – de plek waar volgens het Boeddhisme oprecht plezier bestaat.

Misschien doe ik iets verkeerd, maar ik geloof niet dat ik in mijn geschiedenis van good times ooit naar iemand heb geroepen: “Hé jij! Heb het naar je zin. Nu!” Volg Noisey op Facebook, Instagram en Twitter.