In de VICE-reeks reeks 'NIGHTS TO REMEMBER' kijken we terug naar de wilde nachten in legendarische Belgische clubs die helaas niet meer bestaan.Sinds September staat er een nieuwe Belgische club klaar om je dansvoeten te ontvangen: de ‘Radar’in Lokeren. De club mag dan nieuw zijn, in de jaren negentig had je er al de ‘Cherry Moon’, een legendarische club die tracks draaide met sterke invloed van Engelse en Duitse house en harde trance. Maar helaas… net als zovele andere clubs moest ‘Cherry Moon’ uiteindelijk het onderspit delven door de opkomst van andere genres. De technotent werd ingehuldigd in 1991 en gesloten in 2013.
Advertentie
Niet getreurd: de befaamde uitgaansplek opent nu dus opnieuw haar deuren, weliswaar onder de naam ‘Radar’ en met een groter cult dan pop karakter. Uit nostalgie naar een tijd waarin de Belgische clubscene aan de top van Europa stond, spraken we met de oprichter Rudy Pincé, resident DJ Youri Parker en Dimitri Cooman, toenmalige A&R, om ons te vertellen over hun herinneringen aan die tijd.
VICE: Hoi Rudy! Vertel eens over de beginjaren van ‘Cherry Moon’?
Rudy: In het eerste jaar (in 1991) was ‘Cherry Moon’ een commerciële club met meer dan 300 bezoekers per avond. Later dat jaar ontdekte ik de ‘Duitse Marusha und Co’ en werd ik verliefd op hun stijl. Ik vond die ondergrondse sound zo leuk dat ik mijn dj’s vroeg om onmiddellijk hun stijl aan te passen aan wat er in Duitsland en Detroit gebeurde. Iedereen zei dat ik gek was en dat mijn idee zou mislukken. Ik heb naar niemand geluisterd en het gewoon gedaan.
Rudy: Twee maanden na mijn besluit om de muziekstijl van de club te veranderen, waren er op vrijdag 1500 bezoekers en op zaterdag 2000. Toen werd de echte ‘Cherry Moon’ geboren.Wat waren de piekperiodes van de club ?
Dimitri: Ik was pas getuige van de tweede piekperiode van ‘Cherry Moon’. Dat waren de laatste jaren van de club, van 2000 tot 2005. Ik was nog een kind, dus het was een ongelooflijke ervaring. De ‘Cherry Moon’ was een geheel: de enthousiaste klanten, de lichten die afgestemd waren op de geluidsinstallatie en dan ook nog die muziek…. Dat was de ‘Cherry’ op de taart. De club baadde echt in een samenhorigheidsgevoel. Vanaf het moment dat ik de bassen vanop de parking hoorde, dacht ik bij mezelf : “That’s it, ik ben terug thuis”.
Youri: Voor mij is het wat moeilijker te zeggen. Er is daar zoveel gebeurd. Ik herinner me wel de grote internationale artiesten die in de club kwamen draaien. Na hun set, dacht ik dat ze terug zouden gaan naar hun hotel om uit te rusten. Niks van waar! Ik zag ze altijd mee dansen in het publiek. Dat was echt cool!
Rudy: In het eerste jaar (in 1991) was ‘Cherry Moon’ een commerciële club met meer dan 300 bezoekers per avond. Later dat jaar ontdekte ik de ‘Duitse Marusha und Co’ en werd ik verliefd op hun stijl. Ik vond die ondergrondse sound zo leuk dat ik mijn dj’s vroeg om onmiddellijk hun stijl aan te passen aan wat er in Duitsland en Detroit gebeurde. Iedereen zei dat ik gek was en dat mijn idee zou mislukken. Ik heb naar niemand geluisterd en het gewoon gedaan.
Hoe reageerde het publiek daarop?"De ‘Cherry Moon’ familie bestaat nog, die is alleen een beetje ouder geworden."
Rudy: Twee maanden na mijn besluit om de muziekstijl van de club te veranderen, waren er op vrijdag 1500 bezoekers en op zaterdag 2000. Toen werd de echte ‘Cherry Moon’ geboren.Wat waren de piekperiodes van de club ?
Dimitri: Ik was pas getuige van de tweede piekperiode van ‘Cherry Moon’. Dat waren de laatste jaren van de club, van 2000 tot 2005. Ik was nog een kind, dus het was een ongelooflijke ervaring. De ‘Cherry Moon’ was een geheel: de enthousiaste klanten, de lichten die afgestemd waren op de geluidsinstallatie en dan ook nog die muziek…. Dat was de ‘Cherry’ op de taart. De club baadde echt in een samenhorigheidsgevoel. Vanaf het moment dat ik de bassen vanop de parking hoorde, dacht ik bij mezelf : “That’s it, ik ben terug thuis”.
Youri: Voor mij is het wat moeilijker te zeggen. Er is daar zoveel gebeurd. Ik herinner me wel de grote internationale artiesten die in de club kwamen draaien. Na hun set, dacht ik dat ze terug zouden gaan naar hun hotel om uit te rusten. Niks van waar! Ik zag ze altijd mee dansen in het publiek. Dat was echt cool!
Advertentie
Welke avond was de meest gedenkwaardige ?
Rudy: Ik denk dat de meest gedenkwaardige avond was toen Sven Väth, Laurent Garnier en onze vaste DJ Youri Parker allemaal op dezelfde avond draaiden
Dimitri: Voor mij was het simpelweg mijn eerste nacht in de club. Het was Robert Armani en DJ Ghost's verjaardag. Die avond was onbeschrijfelijk. Wanneer ik aan dat moment terugdenk, voel ik me gezegend dat ik dat heb meegemaakt met de club waar ik zoveel van houd en waar ik al kom sinds ik 16 jaar oud ben.
Rudy: Ik denk dat de meest gedenkwaardige avond was toen Sven Väth, Laurent Garnier en onze vaste DJ Youri Parker allemaal op dezelfde avond draaiden
Dimitri: Voor mij was het simpelweg mijn eerste nacht in de club. Het was Robert Armani en DJ Ghost's verjaardag. Die avond was onbeschrijfelijk. Wanneer ik aan dat moment terugdenk, voel ik me gezegend dat ik dat heb meegemaakt met de club waar ik zoveel van houd en waar ik al kom sinds ik 16 jaar oud ben.
Youri, waarom heb je besloten om een resident van deze specifieke club te worden? Youri: In de tijd dat ik uitging, was ‘Cherry Moon’ dé place to be. Elke vrijdag- en zaterdagavond zat het vol. De muziek was vernieuwend en de geluidsinstallatie was te gek. Er hing daar een heel unieke sfeer.Hoelang heb je daar gedraaid ?
Youri: Ik ben daar in 1995 begonnen met draaien, toen zat ik nog op school, en bleef er tot de eerste sluiting in 2005.Welke verschillen zien jullie tussen het nachtleven van toen en nu op het gebied van muziek, drugsconsumptie en de manier van uitgaan?
Dimitri: Voor mij is het anders, want vandaag ben ik een DJ en niet meer de raver die ik vroeger was. Ik denk ook dat het publiek minder enthousiast is dan toen ik 16 was. Het beeld van tweeduizend mensen die als een gek staan te springen is misschien verleden tijd, maar de sfeer van ‘Cherry Moon’ heeft nog altijd invloed op veel evenementen. De ‘Cherry Moon’ familie bestaat nog, die is alleen een beetje ouder geworden. Het goede is dat jongeren de afgelopen twee jaar hun weg hebben teruggevonden naar onze evenementen. De nieuwe generatie profiteert van de techno-evenementen die wij organiseren. ‘Cherry Moon’ heeft zijn bijnaam "The house of house" behouden. Een naam rijk aan geschiedenis, maar ook met een veelbelovende toekomst.
Youri: Drugs zijn altijd al aanwezig geweest, dus op dat vlak zie ik niet echt een verschil. De manier waarop mensen met muziek in contact komen is wel aanzienlijk veranderd. In de jaren negentig kon je niet zo snel muziek vinden. We moesten echt op zoek gaan naar nieuwe tracks. Het gevolg daarvan was dat sommige mensen de hele nacht wakker bleven om naar een bepaald liedje te luisteren. Door ‘Shazam’ en het internet, is alles eenvoudiger en sneller. Dat was een grote klap voor de muziekindustrie. De mensen zijn snel verveeld en de vernieuwing van nachtclubs kan niet snel genoeg gebeuren. Als gevolg daarvan is ook de houding van de mensen veranderd, iedereen staat constant foto’s te nemen met zijn gsm.
Youri: Ik ben daar in 1995 begonnen met draaien, toen zat ik nog op school, en bleef er tot de eerste sluiting in 2005.Welke verschillen zien jullie tussen het nachtleven van toen en nu op het gebied van muziek, drugsconsumptie en de manier van uitgaan?
Dimitri: Voor mij is het anders, want vandaag ben ik een DJ en niet meer de raver die ik vroeger was. Ik denk ook dat het publiek minder enthousiast is dan toen ik 16 was. Het beeld van tweeduizend mensen die als een gek staan te springen is misschien verleden tijd, maar de sfeer van ‘Cherry Moon’ heeft nog altijd invloed op veel evenementen. De ‘Cherry Moon’ familie bestaat nog, die is alleen een beetje ouder geworden. Het goede is dat jongeren de afgelopen twee jaar hun weg hebben teruggevonden naar onze evenementen. De nieuwe generatie profiteert van de techno-evenementen die wij organiseren. ‘Cherry Moon’ heeft zijn bijnaam "The house of house" behouden. Een naam rijk aan geschiedenis, maar ook met een veelbelovende toekomst.
Youri: Drugs zijn altijd al aanwezig geweest, dus op dat vlak zie ik niet echt een verschil. De manier waarop mensen met muziek in contact komen is wel aanzienlijk veranderd. In de jaren negentig kon je niet zo snel muziek vinden. We moesten echt op zoek gaan naar nieuwe tracks. Het gevolg daarvan was dat sommige mensen de hele nacht wakker bleven om naar een bepaald liedje te luisteren. Door ‘Shazam’ en het internet, is alles eenvoudiger en sneller. Dat was een grote klap voor de muziekindustrie. De mensen zijn snel verveeld en de vernieuwing van nachtclubs kan niet snel genoeg gebeuren. Als gevolg daarvan is ook de houding van de mensen veranderd, iedereen staat constant foto’s te nemen met zijn gsm.
Advertentie
Tegenwoordig klagen de organisatoren uit het nachtleven vaak over een gebrek aan communicatie met de autoriteiten. Hoe was dat vroeger ?"We hadden grote problemen met de politie in Lokeren en de gemeente."
Rudy: We hadden grote problemen met de politie in Lokeren en de gemeente. Ze zorgden voor zeer slechte publiciteit en sloten de club zelfs voor drie maanden. In die tijd werd techno verkeerd begrepen en vaak geassocieerd met drugs. Maar wat ze niet inzagen was dat ze ons steeds populairder maakten en de nieuwsgierigheid van de jongeren opwekten. Die kwamen toen al helemaal vanuit Frankrijk, Duitsland en Nederland… De politie organiseerde invallen en behandelde ons als criminelen. Maar we hebben volgehouden, ik en duizenden andere ‘Cherry Moon’ liefhebbers.
Hoe heb jij de sluiting ervaren ?
Dimitri: De eerste sluiting in 2005 was zeer hard en onverwacht, omdat het nieuwjaarsfeest net was aangekondigd en dan plots, twee weken later, was de club gesloten. Op dat moment had ik echt het gevoel dat het de laatste was. Ik zag mensen huilen en ravers afscheid nemen van elkaar, het was echt een afscheid zoals je ze ziet in films.
Dimitri: Die avond was een van de beste. De club was tot 12 uur 's middags volledig vol. Als ik het me goed herinner, ging het feest door tot 14:00 uur en ik vertrok rond 13:30 uur. Ik wist dat een nacht zoals deze de laatste was bij Cherry Moon. Het klinkt misschien een beetje vreemd om dit te zeggen over een clubavond, maar het was echt een ontroerend gebeuren.
Rudy: De laatste nacht hadden we allemaal tranen in onze ogen en bleef iedereen tot in de vroege uurtjes. Pas toen de zon opkwam, was het tijd om afscheid te nemen. Een nieuwe periode begon; die van de technofestivals en een gebrek aan interesse in clubs. Daarnaast werden de grote dj's steeds duurder en werd alles gecontroleerd door grote bureaus. Het was het einde van het ondergrondse tijdperk voor ons. Vroeger konden we alle grote namen uit de techno scene in onze club krijgen. Nu niet meer. Ik denk ook dat mensen tegenwoordig niet alleen op zoek gaan naar muziek op zich, maar naar een complete ervaring. De muziek wordt soms zelfs een bijzaak. Maar verandering is iets heel natuurlijks. Uiteindelijk blijf ik een gelukkige en positieve man die vijfentwintig mooie jaren bij ‘Cherry Moon’ mocht spenderen.Wil je elke zaterdag een overzicht van onze beste verhalen toegestuurd krijgen? Schrijf je dan nu in voor onze newsletter.Volg VICE België ook op Instagram.
Dimitri: De eerste sluiting in 2005 was zeer hard en onverwacht, omdat het nieuwjaarsfeest net was aangekondigd en dan plots, twee weken later, was de club gesloten. Op dat moment had ik echt het gevoel dat het de laatste was. Ik zag mensen huilen en ravers afscheid nemen van elkaar, het was echt een afscheid zoals je ze ziet in films.
Herinneren jullie zich de laatste avond bij ‘Cherry Moon’?
Dimitri: Die avond was een van de beste. De club was tot 12 uur 's middags volledig vol. Als ik het me goed herinner, ging het feest door tot 14:00 uur en ik vertrok rond 13:30 uur. Ik wist dat een nacht zoals deze de laatste was bij Cherry Moon. Het klinkt misschien een beetje vreemd om dit te zeggen over een clubavond, maar het was echt een ontroerend gebeuren.
Rudy: De laatste nacht hadden we allemaal tranen in onze ogen en bleef iedereen tot in de vroege uurtjes. Pas toen de zon opkwam, was het tijd om afscheid te nemen. Een nieuwe periode begon; die van de technofestivals en een gebrek aan interesse in clubs. Daarnaast werden de grote dj's steeds duurder en werd alles gecontroleerd door grote bureaus. Het was het einde van het ondergrondse tijdperk voor ons. Vroeger konden we alle grote namen uit de techno scene in onze club krijgen. Nu niet meer. Ik denk ook dat mensen tegenwoordig niet alleen op zoek gaan naar muziek op zich, maar naar een complete ervaring. De muziek wordt soms zelfs een bijzaak. Maar verandering is iets heel natuurlijks. Uiteindelijk blijf ik een gelukkige en positieve man die vijfentwintig mooie jaren bij ‘Cherry Moon’ mocht spenderen.Wil je elke zaterdag een overzicht van onze beste verhalen toegestuurd krijgen? Schrijf je dan nu in voor onze newsletter.Volg VICE België ook op Instagram.