We vroegen filmmaker Mea Dols de Jong welke films je echt moet gaan zien op IFFR dit jaar
AFBEELDING VIA IFFR

FYI.

This story is over 5 years old.

Identiteit

We vroegen filmmaker Mea Dols de Jong welke films je echt moet gaan zien op IFFR dit jaar

Het festival is vandaag begonnen, en je zou het liefst elf dagen vrij nemen om in het donker te kijken naar werelden waar je het bestaan niet van kende of kon verzinnen.
Noor Spanjer
Amsterdam, NL

Zelf kunnen we op basis van mooie trailers, goede recensies en een beetje filmkennis ook wel een tiplijstje maken voor het International Film Festival Rotterdam, maar Mea Dols de Jong weet veel meer dan wij. Deze filmmaker bezocht in de afgelopen twee jaar met haar prijswinnende film If mama ain't happy, nobody's happy bijna 25 filmfestivals over de hele wereld, en Rotterdam is een van haar favorieten. Het festival in Rotterdam is vandaag begonnen, en je zou het liefst alle elf de dagen vrij nemen om in het donker te zitten kijken naar werelden waar je het bestaan niet van kende of kon verzinnen. "Vanaf het begin van de filmacademie, nu zo'n zes jaar geleden, ga ik al naar het festival," vertelt Mea. "Dat was verplicht. Toen kon ik wel zestien voorstellingen per festival bezoeken, tegenwoordig ga ik er naar vijf of zes per jaar." De films die Mea dit jaar gaat zien zijn de volgende:

Advertentie

Quality Time (Daan Bakker)

"Ik vond Daan Bakkers eindexamenfilm een van de allerbeste ooit van de Filmacademie. Over deze film weet ik dat hij worstelde met het scenario, en op een gegeven moment besloot dat er van meerdere korte verhalen één speelfilm gemaakt moest worden; dat is een interessante vorm, lijkt me. Ook ben ik benieuwd wat hij te zeggen heeft over onze generatie, over het dertigersdilemma."

De website van IFFR schrijft:
In zijn zelfverzekerde en satirische debuut portretteert Daan Bakker een reeks ploeterende jonge mannen en hun relatie met hun bezorgde ouders. Met een frisse visuele stijl weet de Nederlandse filmmaker echte emotionaliteit naadloos te verbinden met haarscherpe graphics en een droge, Monty Python-achtige humor.


American Honey (Andrea Arnold)

"Deze Britse regisseur maakte in 2009 Fish Tank, dat was een waanzinnig interessante film. Daarvoor gebruikte ze acteurs die ze van straat had geplukt, en dat is in deze film ook zo. Dat alleen al is genoeg reden om te gaan."

IFFR:
Een hiphoprijke soundtrack begeleidt deze energiek meanderende On the Road voor millennials, uit de hand gefilmd met documentair gevoel. Hier is vrijheid niet (zoals bij Kerouac) de droom, maar de vijand.


Jackie (Pablo Larraín)

Ik heb hier goede verhalen over gehoord, en het is Natalie Portman die Jackie Kennedy speelt – dat is sowieso leuk. Ik houd van politieke films, en dit is nu ook weer interessant, omdat de Verenigde Staten nu weer net zo verdeeld zijn over de president als toen. Het startpunt van de film is de moord op Kennedy, en dan hoe Jackie daarna in het publieke domein verschijnt. Dat lijkt me interessant: dan heb je zoiets heftigs meegemaakt en ben je eigenlijk aan het rouwen, maar dan ben je bezig met hoe je je moet presenteren aan de buitenwereld.

Advertentie

IFFR:
Een intiem, complex beeld van mode-icoon Jackie, die – onzeker en koppig, verwend en dienstbaar, kwetsbaar en krachtig – steeds de historische reputatie van JFK voor ogen hield.


Moonlight (Barry Jenkins)

"Nu al de beste film uit 2017," wordt er gezegd. Ik ging onlangs naar Brimstone en zag toen de trailer – ik dacht alleen maar: wauw, die wil ik zien. Volgens mij wordt er heel goed in geacteerd. Hij is genomineerd voor een heleboel Oscars, maar dat is niet per se een goed teken. Het kan ook dat je dan te maken hebt met een politiek correcte film, dat zijn niet altijd de spannendste."

IFFR:
Een zowel hartverscheurend als hartverwarmend verhaal over het opgroeien van een zwarte jongen tot volwassen man in een omgeving waar het gevaar overal op de loer ligt. Chiron moet al op jonge leeftijd zijn weg zien te vinden in het leven, zonder vader en met een aan drugs verslaafde moeder, terwijl hij gaandeweg zijn seksuele identiteit verkent.


Personal Shopper (Olivier Assayas)

"Deze film heeft in Cannes voor behoorlijk wat opschudding gezorgd, en Assayas won daar de prijs voor beste regie. En Kristen Stewart is een interessante actrice, zeker de laatste tijd is ze behoorlijk recalcitrant geworden. Daarom alleen al ben ik er benieuwd naar."

IFFR:
Voor haar opdrachtgever, een mediaberoemdheid in Parijs, zoekt Stewarts personage kleren en sieraden, maar haar motivatie is minder materieel. Als medium - geïntrigeerd door spiritualisten als Victor Hugo en schilder Hilma af Klint - zoekt ze de geest van haar overleden tweelingbroer.