Vrouwelijke worstelaars in Mexico willen niet sexy zijn

Je hebt vast weleens van lucha libre gehoord. Deze Mexicaanse variant van worstelen staat bekend om haar uitbundige maskers, acrobatische sprongen en gespierde mannen die een verhaal vertellen met hun gevecht. Minder bekend is dat de sport niet alleen voor mannen is. Vrouwelijke worstelaars, luchadoras, zijn in opkomst, en niet alleen omdat ze voor sexy plaatjes zouden zorgen. Journaliste Marta Franco dook een tijdje in de worstelscene van Mexico City, waar ze een videoserie maakte over deze vrouwen: Las Luchadoras.

Mexicaanse vrouwen doen al sinds de jaren veertig aan pro-wrestling. Toch werden ze lange tijd niet als echte deelnemers gezien. Ze dienden vooral als eye candy, om het publiek tijdens shows te vermaken. Het is nog maar net zo dat het vrouwen toegestaan is om te worstelen tegen mannen. En nog altijd heerst er in de wereld van lucha libre veel ongelijkheid tussen mannen en vrouwen. Om hier meer over te horen ontmoette ik Marta in haar woonplaats, San Francisco.

VICE: Hoe kwam je op dit onderwerp voor je project?
Marta Franco: Ik kom uit Spanje, en lucha libre bestaat daar niet. Sommigen kennen het wel, maar dan vooral van de maskers en dergelijke. Pas toen ik verhuisd was naar San Francisco kwam ik voor het eerst met de sport in aanraking. Een Mexicaanse vriend nam me mee naar een show in de buurt, en ik vond het meteen geweldig. Daarna, op een ander worstelevenement, hoorde ik iemand praten over een vrouwelijke worstelaar. Ik was verbaasd en vroeg me meteen af wie die vrouwen zouden zijn, en hoe ze zich in deze machowereld staande weten te houden.

Is het moeilijk voor vrouwen om in deze scene te komen?
Worstelen is lang verboden geweest voor vrouwen in Mexico-Stad. Het werd als immoreel gezien. Er waren vrouwen die door het hele land reisden om te kunnen worstelen. In de jaren negentig werd de sport populair onder vrouwen, en nu zijn het er steeds meer die een carrière in de ring nastreven. Toch moeten ze accepteren dat ze zelden de headliner van een show zullen zijn. Ze moeten het vooral hebben van het onafhankelijke circuit, omdat ze zelden binnen kunnen komen bij de grote bedrijven. Er is één bedrijf dat alleen vrouwen contracteert, in Monterrey.

Volgens Alejandro Torres is de worstelcultuur nauw verbonden met de grote Mexicaanse cultuur: datgene wat je buiten de ring ziet heeft invloed op datgene wat er binnen de ring gebeurt. Zowel binnen als buiten de ring zie je dat vrouwen opkomen voor hun rechten, voor hun plek in de maatschappij. Veel luchadoras trainen ook met mannen, en sommigen vechten zelfs tegen mannen.

Nog steeds vinden veel mensen dat vrouwen niet horen te worstelen. Of ze zien hen niet als worstelaars maar als sexy artiesten. Maar tegelijkertijd zijn er ook mensen die juist voor de vrouwelijke worstelaars opkomen. Neem bijvoorbeeld Dark Angel, een Canadese die naar Mexico kwam om aan haar worstelcarrière te werken. Ze is niet alleen een goede worstelaar, ze is ook nog eens bewust bezig met haar sexy imago. Dat spreekt jonge meiden aan. Sexy zijn in de ring is controversieel, omdat men je dan niet serieus zou nemen, maar voor haar werkt het. Vrouw zijn in een mannenwereld heeft zo zijn voordelen; je valt meer op en dus is het relatief eenvoudig om de aandacht te trekken van coaches en promotors.

Je hebt ervoor gekozen om drie specifieke luchadoras te belichten: Lola Gonzalez, Black Fury en Big Mama. Waarom koos je voor hen?
Ik vond hun verhaal interessant, om verschillende redenen. Lola Gonzalez is echt een superster; ze vecht al een aantal decennia en is overal ter wereld geweest. Ze heeft een grote schare aan fans, maar is toch heel bescheiden. Ze is heel sexy, maar ze doet heel stoere dingen. Ze laat mannen op haar schouders zitten en ze doet allerlei acrobatische trucs. Het is op zich al knap te noemen dat ze er al sinds haar veertiende bij is.

Black Fury is nog niet eens meerderjarig, maar worstelt al vier jaar. Eigenlijk is het een heel normaal meisje; haar vader brengt haar naar school, en hij begeleidt haar naar de training. Buiten de ring is haar vader heel beschermend, maar binnen de ring komt ze voor zichzelf op.

Dan heb je nog Big Mama, die een stuk zwaarder is dan alle andere vrouwen in de ring. Je zou denken dat ze niet kan worstelen, vanwege haar lichaam. Toch is ze beroemd geworden, deels door dat imago.

Hoe is jouw kijk op lucha libre en luchadoras veranderd gedurende het project?
Ik begon het meer en meer als sport te zien. Alles lijkt gepland en voorbereid, maar het is erg fysiek. Er gaat heel veel training aan een show vooraf. Voor ik aan dit project begon stond ik daar niet bij stil.

Veel mensen weten niet eens dat er vrouwelijke worstelaars in Mexico zijn, terwijl ze er all zo lang zijn. Deze vrouwen willen serieus genomen worden. Ze willen dezelfde erkenning krijgen als mannen. Veel van hen combineren het met een baan, wat bijna niet te doen is. Toch doen ze het, want ze houden echt van deze sport.

Alle foto's via Marta Franco

@gregrthomas

Meer over worstelen:

Female Arm Wrestling Is the Future of Feminism

Everything You Wanted to Know About Gay Wrestling

Wrestlers of the Congo