Hoe het is om je ballen te laten oppompen

Mijn scrotum is niet veel meer dan een dun huidzakje waar een deel van mijn voortplantingsmechanisme in zit. Maar doe er een naald in, spuit een liter zout naar binnen, en je hebt opeens iets in je broek hangen waar je 'u' tegen zegt.

Ik heb de laatste jaren veel mensen met lichaamsmodificaties geïnterviewd en vaak kwam de zin 'ik hou van de pijn' voorbij. Mensen leggen het altijd op dezelfde manier uit: in de hersenen zijn de neurale banen van pijn en plezier met elkaar verbonden, en daardoor zitten die beide gevoelens dus nooit ver van elkaar verwijderd. Ik was al bekend met mensen die hun lichaam op extreme wijze pijn doen, maar ik raakte op een gegeven moment vooral geïnteresseerd in hoe die plezier/pijn-dichotomie werkt in een seksuele setting.

Ik wilde er meer over leren en nam contact op met Bella van Nes van Piercing HQ in Melbourne. Bella en haar partner Paulus runnen inmiddels drie jaar Piercing HQ. Ze zijn gespecialiseerd in piercings rond de genitaliën, maar bieden alle denkbare lichaamsbewerkingen, behalve tatoeages. Ze geven allerlei workshops over verschillende onderwerpen, zoals 'spelen met nietjes en superlijm', 'doktertje spelen', huidscarificatie, piercen, spanken en geselen. Eén cursus heet 'Van vinger tot vuist' en is een instap-les voor anale vuistseks. Ze zijn blijkbaar enorm betrokken bij de fetisjgemeenschap.

Ik wist niet echt zeker of ik mijn lichaam wel voor altijd wilde veranderen, en daarom stelde Bella een saline-sessie voor. Die behandeling bestaat uit kleine injecties zoutoplossing, vlak onder de huid en dus niet in een spier. Borst- en scrotuminfusies worden het meest aangevraagd, maar verzoekjes voor schaamlippen, billen, clitoris, venusheuvel en penis komen ook vaak voor.

Per injectie komt zo'n vijftig milliliter zoutwater binnen. Vaak is er voor een behandeling ongeveer een liter vloeistof nodig, dus dat betekent een hoop gepriegel met naalden. Als dat je echt niks lijkt kun je ook aan een infuus gaan liggen. Het gekozen lichaamsdeel wordt dan volgepompt met zout water uit een zak. Afhankelijk van de inhoud van de zak, de snelheid van pompen, en je persoonlijke voorkeuren, kan het voelen als een intraveneuze injectie, of iets dat nog veel pijnlijker is.

Bella zegt dat zoutinfusies en –injecties geen onbekend terrein zijn in de kinkgemeenschap, maar hoe vaak het precies gedaan wordt is moeilijk te zeggen, omdat veel mensen het privé, achter gesloten deuren doen. Desalniettemin, het aantal mannen dat op internet met een opgeblazen pik loopt te zwaaien is een duidelijke indicatie voor de groeiende populariteit. Niet dat deze kennis me minder nerveus maakte, trouwens.

Blijkbaar zag ze mijn angst, want Bella verzekerde me dat het lichaam de saline binnen 48 uur zou absorberen. Oftewel: als ik een lichaamsdeel liet opblazen, zou alles na twee dagen weer normaal zijn. De volkomen kalme en geruststellende manier waarop ze tegen me praatte was zo relaxed dat ik op een gegeven moment om was. Ik besloot m'n ballen te laten oppompen.

Volgens Paulus zouden je teelballen zelfs minder gevoelig moeten worden na de procedure, omdat ze vol met zout water zitten. "Als we je voor de infusie op je ballen zouden slaan zou het pijn doen," legde hij uit, "maar na de behandeling kun je er best een flinke klap op geven zonder dat het pijn doet." Behalve dat alles wat strakker zit dan normaal, voegde hij er nog aan toe dat hij de sensatie van zwaardere ballen tijdens de seks enorm lekker vindt, omdat ze dan "snoeihard heen en weer beuken."

De canule die de helft van de zoutoplossing in mijn scrotum zou spuiten werd door Paulus ingebracht. Verrassend genoeg was het minder pijnlijk dan ik had verwacht, maar toen de koude vloeistof langzaam mijn zak in gutste, werd ik aardig licht in m'n hoofd.

Op nonchalante toon probeerde hij me gerust te stellen. "Voor deze tijdelijke pijn krijg je heel veel plezier terug," zei hij zalvend. "En als de zoutoplossing je lichaam uit komt, zijn je ballen weer als vanouds, zonder nadelige gevolgen. Het meeste wat ik in mijn zak gehad heb was ongeveer 1400 milliliter." Hij maakte met zijn handen het gebaar alsof hij een onzichtbare basketbal vasthield.

Ondanks zijn rustgevende woorden had ik toch nog wat zorgen over de toekomstige staat van mijn kloten. Bella droeg handschoenen en prikte met ogenschijnlijk gemak de canule in mijn scrotum. Gelukkig zonder daarbij iets te beschadigen, of mijn teelballen te missen. Ze maakte de naald van tevoren en achteraf goed schoon en had nieuw gereedschap uitgepakt voor mijn behandeling.

Er werd me verteld dat ik me bewust moest zijn van mijn fysieke beperkingen, naar mijn lichaam moest luisteren, water met veel bacteriën – zoals bij meren of in bad – moest vermijden, en zachtjes met mijn vers opgeblazen zak moest spelen. Als ik me daar aan zou houden zouden er geen risico's zijn op infecties aan m'n zak.

Terwijl er flinke hoeveelheden vloeistof in mijn ballen werden gepompt, legde Paulus uit dat pijn een instrument van het lichaam is om zichzelf te beschermen. Maar als je je daar doorheen bijt, realiseert je lichaam zich op een gegeven moment dat de pijn niet weggaat, en begint het stoffen vrij te maken waardoor je je lekkerder voelt.

"Ik heb aardig wat drugs gebruikt in mijn leven," zegt Paulus, "en ik kan zeggen dat de [biologische] drugs die losgelaten worden veel beter zijn dan welke chemische drugs dan ook."

Mogelijk omdat ze zag dat ik onzeker uit mijn ogen keek, zei Bella: "Als ik een aantal liter in je ballen spuit, zal ook je hele penis uitdijen; dan wordt alles groter." Maar ik stond erop dat er niet meer vloeistof in m'n scrotum werd gespoten dan er qua inhoud inpast, zodat het is alsof je een ballon vult."

Voor mensen die het de hele tijd hadden over heen en weer beukende ballen verbaasde het me hoe professioneel ze waren.

Al snel schoot mijn aandacht van het gesprek naar mijn ballen, die steeds minder comfortabel aanvoelden. Terwijl het zoute water naar binnen ging, probeerde mijn testikels te vluchten naar m'n onderbuik. Na drie kwartier dat gevoel te hebben was ik er helemaal klaar mee. Langs m'n navel naar beneden kijkend was het moeilijk om te zeggen dat m'n zak er groter uitzag, of dat het allemaal een optische illusie was, veroorzaakt door mijn pik die zich als een bang schildpadje terugtrok in z'n schild.

"Jemig Fareed," zei Bella bemoedigend, "het ziet ernaar uit dat je een aardig pakketje tussen je benen hebt hangen." Ik waardeerde haar steun, maar voelde me nou niet bepaald een held.

Ik had slechts 250 milliliter naar binnen laten spuiten, waardoor mijn ballen waren getransformeerd van een gedroogde pruim tot het formaat van twee vijgen, maar ondanks die kleine vooruitgang waggelde ik rond alsof ik een tumor tussen m'n benen moest meeslepen. Mijn ballen voelde aan als kleine eierdooiers in te grote eierschillen, en de vloeistof werkte als een soort airbag. Ik kon me opeens enigszins voorstellen dat het best lekker zou kunnen zijn om ze helemaal vol te gooien met een liter zout water, en dat het gevoel van heen en weer beukende ballen waarschijnlijk wel iets geils heeft. Maar toch was het ongemak zo overweldigend en onbekend dat ik besloot in bed te kruipen.

Toen ik de volgende ochtend wakker werd, was mijn scrotum weer als vanouds: klein en rimpelig.

Ik hoop dat het een overbodig advies is, maar mocht je een deel van je lichaam willen volpompen: zoek een professional en probeer het vooral niet zelf.

Like als de wiedeweerga VICE Nederland om niks te missen van alles wat we maken: